kendinden şüphe duymak

duygulardan, söylenilen ve düşünülenlerden daima şüphe duyma hali. insanın kendini merkeze alıp etrafını şüphe ile örmeye başladığında bunun sonu yok gibidir. sürekli neyi neden yaptığını sorgular. aklına gelen sebeplere hiçbir zaman tam olarak güvenemez. değişim meselesi de buna eşlik ederse konuşma eylemi bile artık bir korkuya dönüşür. şu an düşündüğü, söylemek istediği şeyin bir önemi kalmaz çünkü bu ne kadar doğrudur ve doğruysa bile yarın bu söylediğinin arkasında duracak mıdır?

kendine yönelen bu şüphe, elbette güçlü bir güvensizlik duygusu barındırır. hatta şunu da ekleyelim; mükemmeliyet denilen ve sınırları olmayan bu geniş kavram bu kişinin içinde barınıyorsa en kötüsüdür çünkü bu üç duygu daima birbirini besler ve sonsuz bir çıkmazın ortasında bırakır.

özgüven eksikliği yaşayanların baş belası.

şu aralar başımın belası insan kendinden nasıl emin olamaz ya şüphelendiğim şeyin doğru olmasından da çok korkuyorum o yüzden kaçıyorum hep çok sağlıklı bir yol değil o yüzden tavsiye etmem ama bakalım nereye kadar devam edecek bu kaçış.

geçen sarhoş oldum su dökmüşüm yatağa. uyumuşum öyle. valla sabaha karşı kalktım kıçımı başımı kontrol ettim işedim diye. aşırı şüphe dolu bir andı.
başka da şüphe etmeyiz çok şükür.