kış mevsimini seven insan

benimdir o. kışın verdiği huzur, sakinlik ve dinginlik hissi güzeldir.

ayrıca üşüyünce sıkı giyinmek kolayda terleyince soyunmakta fayda etmez.

kış deyince aklima camin onunde kahvemi yudumlarken kar yagisini izliyormusum gibi bir goruntu gelse de dışarda yasamak zorunda olan insanlari dusundukce bu fikirden soğuyorum.

yazın, sıcakta terlemeyi ve kokmayı sevmeyen, kışın verdiği sakinliği ve dinginliği seven insandır.

kış mevsimiyle birlikte gelen bazı güzellikleri seven insandır. mesela bugün yaşadığım ile bolca kar yağdığı için whatsapp durumların hepsi kar temalı idi. çocuklar kara gönülmüş mutluluktan uçuyor. güzel. samimiyet var sanki bu mevsimde.

keşke kimse evsiz kalmasa ve herkesin girebileceği sıcak bir evi olsa.

güneşten ve sıcaktan nefret ederim. soğuktan aşırı haz alırım. yaz kış soğuk suyla yıkanırım. mevsimden kışsa, hava da leş gibi kapalı ise benden mutlusu yoktur. zaten namımız da wintaa solcıağ.*

geçenlerde şöyle bir kıssa ile karşılaşmıştım paylaşmak istedim. kısa bir hikâye olarak düşünebilirsiniz:

--- alıntı ---
"allah bilir amma bu sene kış çok şiddetli geçecek” der, geçmiş peygamberlerden birisi veya bir veli. fakat hiç de öyle olmamış. bu sözü unutmayanlar kışın sonuna doğru varmışlar sormuşlar; “siz bu sene kış çok çetin geçecek dediniz fakat gördüğünüz gibi çok yumuşak geçti” deyince;

“filan yerdeki köprünün altına bir köpek yavruladı, o yavrular için böyle oldu” buyurmuş.

yine, kurak geçen bir mevsimde köylüler toplanmış yağmur duasına çıkmışlar, çıkmadan önce de kurbanlar kesilmiş, küsler barışmış, hacet namazları kılınmış, kısacası gerekenler yerine getirilmiş. yağmur duasını yapmışlar ve dönmüşler. aradan birkaç gün geçmesine rağmen yağmur yağmamış.

bu arada köye allah dostu diye bildikleri birisi gelmiş, durumu ona anlatmışlar, bir de kendisinin öncülüğünde yağmur duasına çıkılmasını istemişler. allah dostu yağmur duasından önce köydeki bütün hanelerin gezip görülmesini istemiş, ileri gelenlerle birlikte ev ev dolaşıp herkesin halini hatırını sormaya başlamışlar. nihayet yıkık dökük bir evin kapısını çaldıklarında bir kadın ve yanında iki kız çocuğu açmış kapıyı. onların da hal ve hatırlarını sormuşlar. kadın, kocasının genç yaşta öldüğünü, iki kızıyla birlikte çatısız, yıkık dökük bu evde kaldıklarını söyler. allah dostu, kız çocuklarından birisini tutar ve sorar; “söyle bakalım, sen hiç allah’a dua eder misin?” küçük kız “tabi ki ederim” deyince bu defa allah dostu nasıl bir dua ettiğini sorar. kız çocuğu yıkık çatıyı göstererek “ ‘allah’ım, ne olur yağmur yağdırma!’ diye dua ederim” demiş. ikinci kız çocuğuna da aynı soruyu sormuş, o da yırtık ayakkabılarını göstererek “ben de aynı şekilde, ‘allah’ım ne olur yağmur yağdırma’ diye dua ederim” demiş.

diyorum ki biz de allah’tan yağmur istemeden evvel şöyle bir köyü dolaşsak, yağmur ve kar yağmasın diye dua edenler var mı, onları bir bulup öğrensek..

öyle ya allah, önceliği onların duasına veriyor olmalı. onları bulsak da kendilerinden bu şekilde “allah’ım ne olur yağmur yağdırma, kar yağdırma” diye dua etmemelerini istesek, bunun için onlarla bir anlaşmaya varsak.

yine aynı şekilde köprülerin altlarını bir bir dolaşsak yavrulamış köpekleri arayıp bulsak ve bu hususta onlarla da bir anlaşma yapsak.

köpek yavrularını bulmak için dolaşacağımız köprülerin altında insanlara da rastlayacağımızı unutmasak.
--- alıntı ---

deli gibi sevdiğim mevsim.

şöyle de kar yağıyorsa eğer.

egelilerin kışı sevme nedeni kar yağma olasılığıdır.

mahlasımı queen of the bahtsız olarak değiştiricem. kışı çok seviyorum dedim dedim kış bahara döndü ocak ayında ağaçlar çiçek açıyo .

(bkz: ben) inanılmaz güzel bir mevsimdir. yazı gibi terletmez, susatmaz. kış delikanlıdır ulan.

kapalı seven insandır.

işte o benim.

ben. mont giymeyi seviyorum, karanlık, kasvetli ve soğuk havayı seviyorum, kar seviyorum vs.

istanbul da çalışıp, trafiğini veya toplu taşıma kalabalığını çekmiyordur...

soğuk kokusu diye bir şeyin var olduğuna inanan insandır.

serindir, terlemezsin. dışarı ana baba günü gibi değildir, rahatça gezersin. kap, yağmur yağması insana enfes bir huzur verir. ıslanmak bile canını sıkmaz. ben kış mevsimine aşığım galiba.

benimdir bu. herkes kışın yaşadığı gibi yaşasa dünya daha huzurlu bir yer olacakmış gibi gelir hep. örneğin teyzeler balkonda çay içiyoruz laflıyoruz bahanesiyle sizi dikizleyemezler çünkü kışın balkonda oturamazlar.

kendisini çok iyi anladığım insandır. kış favori mevsimim olmasa da * çok severim kendisini, o serinlikte sıcacık yatakta yatmak, bir şeyler izlerken sıcak bir şeyler içmek insan huzur verir. tek kötü yani ne yazık ki dışarıdaki insanların ve hayvanların zor durumda kalmasıdır, ama bu da mevsimin değil insanların suçudur.
bir gün herkesin sıcacık evinde rahatça geçirebildiği bir mevsim olmasını dilediğimdir.

kış en sevdiğim mevsimdir benim. o kokusu, havası, ağızdan çıkan dumanlar... fakat hiçbir zaman kışı mutlu bir şekilde geciremem. yaz herkes için sıcaktır ama kış bazıları için daha soğuktur. kış acimasizdir dostlar.

sıcacık koyun koyuna yatmak, soğuk elleri tutarak ısıtmak, sıcak bir çay içmek, sobanın yanı başında kedicik misali büzütmek kış mevsimine özeldir.