kışlık domates hazırlamak

dün, balkondaki dolabın derinliklerine istiflenmiş yüz milyon kavanozun piyasaya çıkışıyla 5748678 kilo yapacağımızı ve kurtuluşumun olmadığını anladığım, tüketmesi güzel de yapması biraz zahmetli iş.
birazdan domates ve biber kusacağım sanırım ama kadın anam ödül olarak sarma yaptığı için yorgunluğa değdi. sevdiğim yemeklerle eğitti kadın beni resmen. *

ağustos-eylül aylarının vazgeçilmezi, yorucu bir eylem. tırnakların turuncu olmasına ve bir süre domates görmek istememeye neden olur. evet, eldiven takmaya üşendim. *

geçtiğimiz hafta hallettiğimiz yorucu iş tanımı.

(bkz: ispanya kırsalında yaşam)

ah yok mu şöyle sözlükte helal süt emmiş kavanozlarını sıkıştıracağım bayan kişisi?

aslında çok sevdiğim bir aktivite.

severim kışın onları açıp kullanmayı, hazırlık da her seneki tatlı rutin. bir anda 25 kavonoz oluveriyor

zaman zaman şaftım kaysa, dengede durmakta zorlansam da sanırım ben hayatı seviyorum.

kilolarca domates alıp kış için konserve domatis doğrayacak, envai çeşit reçellerle evin kokusunu huzur membaı yapacak, turşu kuracak, pestil hazırlayacak, kurutulmuş sebzelerle arkada çalan şarkılarla evin içinde adeta bir cümbüş ortamı oluşturacak kadar seviyorum.
kavanozların kapaklarını bile özenle seçerim, yani alt tarafı domates ama heves ederim.

bazen derim "her şey bitse" ama bence sağlam direniyorum. niye, çünkü analık var serde.
her şeyin başı sağlık bi kere!

hapşurduğu zaman kendine "çok yaşa" diyen bi insanım yani, hem kışlık domates bile hazırladığıma göre; demek ki kainatı ve bir şekilde içinde yer almayı seviyorum. hem de baya baya, ciddi şekilde seviyorum.