kışlık domates hazırlamak

aç gözlülük göstergesi.
yok hani 3-5 kilo alırsın çok canın çektiğinde ufak ufak kullanırsın anlarım.
30-40 kilo domates kaynatan tipler var...

bu ne hayat sevgisi lan.
yiyici, obur insanlardan tiksiniyorum.

çayın yanında günde 3-5 tane petibör yesende ölmezsin merak etme.
öyle bir sistem ki, çok az kaloriyle bile 80 sene yaşarsın ömrün varsa.
can boğazdan gelir sözü tamamen yalan..
bu kadar yemek yemeye gerek yok.

elbette faydalı ve sağlıklı ürünleri mevsiminde tüketmeye çalışalım. lakin bol bol değil. az az. full doyana kadar değil.
köpek oğulları..

elinize kolunuza sağlık hazırlığı.

kış geldiğinde domates çorbası mı yapacaksın çat devir, menemen mi yapacaksın hazır, yemeklere domates sos mu koyacaksın düşünme bile.

böyle bir şey yok gerçekten, iyi ki var.

hazırlıyoruz da kış gelemeden hepsini yiyoruz. bu sorunsal fark edildikten sonra bu gelenek bizim evden kirişi kırdı.

domatesleri soymayı bıraktıktan sonra ayağa kalktığımda ayağımın uyuşması bir kenara bıçağı tuttuğum elim fena ağrıyordu. özellikle de serçe parmağımla yüzük parmağım. zor iş ama en azından kışın yemek yaparken rahat olacak diyerek kendimi motive etmiştim.

sadece fakirler ve fakir büyümüşler yapar.

kışınızı kurtarır, pratiktir özellikle çalışan insanlar için.
hem de organiktir.

biz hiç yapmadık. ama yapan köylü kişileri sosyal medya da görüyorum. uğraşılacak dert değil.

bahçeden yetiştirdiğim toplamda 200 kilo domatesi peyderpey yaptım, hem de yumurta domates değil, çanakkale domatesinden yaptım.
kışın bol bol yeriz inşallah.

hiç aklımda yoktu. kışın satılan domatesten gelen çiğ balık, bilumum acayip tat beni buna itti. hayır, ben bunu istemiyordum. mecbur kaldım. yine bir kış pazara gitmiş, gayet memnun halde minicik domateslerimi alıp eve gelmiştim. heyecan içinde doğradığım domatesleri tatmaz olaydım. evet, başıma bu da gelmişti.

o, derinden de değil, gayet aleni gelen çiğ balık aroması nevrimi döndürmüştü. hemen malum aramayı yaptım "domateste ciğ balık tadı". öğrendim ki bazı gübreler telef olmuş balıkları da sakatat parçalarını da içerebiliyormuş. dayanabilirsen dayan pisipisi.

sonra fark ettim ki ulan ben zaten hep yaz domatesinin aromasını, tadını arıyorum. atalarım da yıllar önce konserve ile bulmuş bunun çözümünü. aldım elime bıçağı, başladım domateslerimi soymaya.

konserve ciddi iş ama zehirler de öldürür de. domates yiyeceğiz diye oyundan ayrılmayalım. yani hiç romantik, nostaljik nedenler yok.

biraz sabır işi. biraz hijyen. biraz da sıfır kavanoz kapağı.

kışlık domates, biber salçası, bamya, fasulye, patlıcan, biber vs.
yazın sıcağında şu hazırlık işine girmekten hem nefret ediyorum hem de seviyorum.
çünkü kışta çoğu hormonlu. yani sebzenin tadı bir tuhaf oluyor. ve de salçalarda/soslarda hijyen ve lezzet önemli.
annem kaynatırken tuz koymadığı için tadı direkt haşlanmış gibi oluyor. kışta yemeğe kullandığında eğer dolma/sarma ya da direkt soğanlı/salçalı bir yemeğe gitmiyorsa tadını tuhaflaştırıyor o yüzden biraz koymaya başladım bir de öyle deneyelim...

biri açgözlülük demiş bir fakirlik demiş. siz hangi sadrazamın sol yaverinin portakalının vitaminisiniz acaba? ayakları başta olmak üzere çeşitli uzuvlarıyla içerisine kattıkları koruyucusuyla oluşturdukları şeyi yemek istemeyenler agzının tadını bilen, bilinçli, damak zevkine ve domatesi gerek salça gerekse menemen ve benzeri ürünlere evinin mutfağında dönüştürebilecek göte sahiptir.

ağustos böcükleri gene cır cır ötmüş.

şarttır. karınca misali hazır edip derin dondurucuyu doldurmak gerek. kışın da afiyetle yemek.