klişe teselli cümleleri

‘canım boşver ya her şey geçip gidiyor takma bu kadar kafaya’

‘denemiş oldun içinde kalmadı.’

(bkz: dikkat klişe!)

biri gider biri gelir ağlamaaaaa.

yalnızca kendine güven!

sen daha iyilerine layıksın.

‘ boşver,sıkma canını ‘en sevmediğim kelimedir,boşverememişim demek ki sana derdimi açıyorum. acayip sinirlenirim bu kelimeleri duyduğumda.

hepsi geçecek
geçecek bunu bende biliyorum ama bu yine de benim canımın acıdığı gerçeğini değiştirmez.
beni şu an çektiğim acı ilgilendirir. içimde bıraktığı o hiçlik hissi mahvediyor beni.

herşey olacağına varır. bişey laleleri sizi.

boşver be olum,
sana kız mı yok,
sana adam mı yok,
senden iyisini mi bulacak,
olsun yeniden başlarsın,
canın sağolsun,
bu da geçer,
her gecenin bir sabahı vardır,
oğlun kızın olsun hele unutursun mihribanım

boşver oğlum ya gel bi pes atak senle...

(bkz: olur öyle) en sevdiğim. bir söylüyorsun bütün dert tasa uçup gidiyor, sanki bir aydınlanma geliyor.

zamana bırak zaman herseyin ilacıdır..

derler,deriz hepimiz ama peyami safa'da tecrübe ve zaman için böyle bir şey söylemiş kararı size bırakıyorum.

tecrübe, yaşlanarak değil, yaşayarak kazanılır ;
ve zaman insanları değil, armutları olgunlastırır.

canı sıkkın birisine “sıkma canını” kadar sahte, yavan bir teselli cümlesi söylenemez.

* aman abi sal gitsin dünyanın sonumu sanki ?
* boş ver abi sana kız mı yok

(bkz: sağlık olsun)

üzülme, bu sadece senin karsilastigin bir durum degil...

bir atimiz var/di. 5 aylikti aldigimizda. simsiyah inanilmaz asil. aldigimizda annesinin yanindan hic ayrilmamis, insan yanina yaklasmamis, yabani bir seydi. birak dokunmayi insan gordugu an, arazinin en ucra kosesine saklanirdi. gel zaman git zaman bize alisti keza biz de ona. o yabani urkek at gitti, kucuk kopek yavrusu gibi oyuncu, arkadas canlisi bir sey haline geldi. cocuklarla arkadasti, kopeklerle, koyunlarla. biz nerede o aradaydi.

bir aydir ayaginda anlayamadigimiz bir sikinti vardi. sendeler gibiydi. bilir kisileri getirdik baktirdik, fotograflarini ve videolarini cektik veterinerlere gosterdik. ıncitmistir, iltihap kapmistir gecer denildi ki atin ayagi sakatlandigi an, duzelmesi cok zordur, gecmeyecegini hissettik ama konduramadik.
bugun de veteriner randevusu vardi. ayagini gordukleri an soylenilen sey "öldurmemiz lazim" oldu. aciklamalari, nedeni, ayagindaki sikintisi hepsini anlattilar ama hatirlamiyorum, duymadim hicbirini.
onlar konusurken bir sey cok dikkatimi cekti ama... kadin inanilmaz sakindi, duygusuz, yapacagi is oylesine bir ismis gibi.

ayagindaki sikinti dogustanmis, yas aldikca da sislik buyuyecek ve aci cekecekmis. ne bir tedavi ne de ameliyatla duzelmezmis. aci cekmesindense igneyle su an öldurup caninin acimasina mani olmak en iyisiymis. yaptirmayiz dedigimizde de uzuleceksiniz diye eziyet mi ceksin gibisinden bir seyler zirvaladi. ve yukarida belirttigim cumleleri soylemeyi lutfetti. . .
ınsanoglunun ne denli merhametsiz oldugunu biliyordum da bugun ekstra tecrube ettim. kendinden olmayana karsi tavirlari bir bocege yaklasir gibi. kendi acilari, kayiplari disindakilere de sagirlar, ruhsuzlar, anlamlandiramadigim bir sekilde de acimasizlar.

elin kolun tutuyor, gözün görüyor.

sen daha iyilerine layıksın.

düzelir bakalım ya takma kafana.