koğuş kalk

la bırakın uyusun millet.
hatta küçük çocuklar bile okula gitmesin. ne o öyle karanlıkta.

tezkereci olduğum dönemde, gececi olduğum bir görevim vardı ve devrem olan bir çavuşun yapmasıyla, kan beynime sıçramıştı. bir kez yaşadığım olayla, büyük kavga çıkartmıştım.

ne "koğuş kalk"ı ya. "günaydın" diye uyandırılırsınız. bazı yerlerde de eye of the tiger çalar uyandırılırken. ciddiyim. şaka yapmıyorum.

bugün size komut vermek yerine şarkı armağan etmek istiyorum.

bir dönem babamın uyandırma yöntemiydi.
sadist bir zevk alırdı bundan. özellikle pazar günleri yapardı.
yine dadsy issueum tuttu.
gidip biraz uzun tanım yazayım.

bu şarkıdan ötürü istemsizce yatan haymatlos diye tamamladığım cümle.

nazik bir günaydın mesajıdır. arkadaşlar günaydın hepinize nöbeti kime devredeyim ben?

sabah 5.30'un uyandırma cingılı. uyan dostum uyan şarkısı hep aklıma gelirdi. koğuş yat keyifli versiyonudur bunun.

sabah nöbeti bendeydi, bu işi yapmak bana kalmıştı yani... gaddarlık hiç beceremediğim bir şeydir. koğuş kalk!!!!! tabi desibel sıfıra yakın...koğuş kalk!!!!! rica eder gibi bir tonlama....olmuyor, arkadaşlar kalkın!!!!! kim lan bu yumuşak? arkamdan orta doğu çocuğu kaşarlı bir çavuş geldi....
kalkın lannnnnnnnnnn ammuğaaaaaa dedi herkes havaya zıpladı... yapamıyorum hacı...

acemi birliğinde sıkça duyarsınız.

küfür yemek isteyen koğuş nöbetçilerinin uyandırma ifadesi.

askerde askerler uyurken onlari uyandirme cumlesi. bide sert bi sesle soylenir. evet.

15 ay askerlik yaptım. acemi birliğim çok kötüydü. acemilik boyunca 1 kere banyo yapabildik. vatani görevini yapan askere reva görülen rezalet şeyler -yemek demeye dilim varmıyor- yemek zorunda kaldık. ceza evindeki mahkumlar askerlerden daha kaliteli yemekler çıkıyordu.

mıntıka temizliği yaptıktan 1 saat sonra güneş doğuyordu. akşam 10 dan önce kimse koğuşa sokulmuyordu.

sabahları pat pat pat koğuş kalk! bir rutindi zaten.

bu haldeyken usta birliğine geçtik. usta birliğinde ismi hacı olan bir asker vardı. günlerden cumartesi. usta birliğimizin ilk günü.

bu arkadaş elinde müzik çalan bir radyo ile koğuşları tek tek dolaşıp "haydeeee, haydeee arkadaşlar, uyanıııın. yeni bir gün. haydeee" diyerek bizleri çok mutlu etmişti.
sonrasında da başka güzel olaylar olmuştu ama onları da yazmıyorum. cennete mi düştük diye seviniyorduk. (bkz: 4. kara havacılık alay komutanlığı)

sonrasında koğuşçu olduğum kısa bir dönemde aynı geleneği ben de sürdürmüştüm. yeni gelen torun tombalak mutlu olmuştu. hatta sonraları gelip yanıma anlatmışlardı. ben de "siz de aynısını torunlarınıza yapın" demiştim.

bu da böyle bir anımdır.

25 günlük acemiliğim dışında bunu hiç duymadım. usta birliği insanoğlunun yaşam sürmesine tezat bir yer olunca zaten kendi kendimize kalkıyorduk.
ama bunu bir şov haline getirip kapıyı tekmeleyen mi ararsın, camlara vuran mı ararsın, koğuşa şu basan mallar mı ararsın hepsine fena söverdim.

komutan emri