kolay gelsin deyince cevap vermeyen bakkal

sadece bakkal değil her iş yerine girdiğimde kapıdan girdiğimde ve çıkarken kolay gelsin derim. kibarlıktır bu. ama bazı insanlarımız öküzlüğünden fırsat vermemekte ve teşekkürler demeyi çok görmektedir. sinir bozucular sevmiyorum sizi

herkes bahsetmiş ben de katılıyorum sadece bakkal olarak sınırlandırmamak lazım bu kişileri. lisede öğretmen, mahallede bakkal, biraz yukarıda fırın, bindiğim otobüsün şoförü, hatta sadece herhangi bir meslege mensup kişiler değil yolda yanımdan geçen ya da mağazada karşılaştığım insanlar da böyle. ben insanlarla sohbet etmeyi, tanışmayı çok seviyorum kabul ama bunu hiç sevmeyen biri bile olsanız en azından bir teşekküre karşılık gülümsemek sizin enerjinizden alıp götürmez.
çok iyi hatırlıyorum bir gün lisede derse gitmek için evden çıktım, bahçe kapısından çıkarken tam önümden tanımadıgım bir kadın geçiyordu ve bana günaydın demişti. tüm gün çok mutlu olmuştum sadece tanımadıgım bir insanla selamlaştıgım için. bunu tercih etmemek nasıl bir düşüncenin sonucu olabilir acaba? sosyologları ve psikologları açıklama yapmaları için göreve davet ediyorum.

gelmesin lan kolay o zaman. nezaketsiz öküz. derim içimden saçlarımı savurur çıkar giderim. tavşan dağa trip atmış dağ ahaber izliyo

(bkz: erdal bakkal)

ben mesela işe giderken yolumun üzerindeki çok esnafla selamlaşmam. allah'ın selamı sonuçta, ama verilen selamı alırken bir meymenet olmalı. hele ki bazı esnaf, ticari beklenti içine girmiş ki, müşterisi olunmayınca selam alması cılızlaşıyor ya da yüzünü, yönünü başka tarafa çeviriyor. selamlaşmak kişileri birbirine bağlar, diyalog yolu açar ama bir taraftan da almasını bilmeyen adamla da bağları kopartır. selamımızı verelim ama o da menfaat gözetmeden, içten ve kalben selamı alanlara olsun.

sadece sigara alınınca başka birşey yokmu der

geçen yaşadığım modur olay.
ben de tekrar gittigimde selam vermeden içeriye daldım. buyrun dedi, takmadan raflara bakıtım sonra istediğimi alıp kasaya yanaşıp ne kadar dedim. ve parasını verip bişey demeden para üstünü aldım.
çıkarken iyi günler dedi bana inanıyor musunuz sözlük!
ve artık her defasında ben bu şekilde girip çıkıyorum o da her defasında buyrun diyor ve iyi günler diyerek yolluyor beni.
ve bi kez daha anlıyorum ki bazı insanlara insan gibi davranınca insanliklari eriyip gidiyor.

bir daha uğramayacağım bakkaldır.

hiç sevilmemiş insandır

o değilde kolay gelsin demeye korktuğunda oluyor.

"heeey sana dedim leynnn" diyen iç sesim yerine:

"dayııı kulakları yıkat istersen bak duymadın" der miydim? derdim...

bu dünyanın hassas kalpler için cehennem olduğunu bilmeyen bakkaldır.

vurduruyordur.

karşılık vermeyip ayıp eden esnaftır..

ne hali varsa görsün.

ben çok üzülürüm ya adam yerine koyuyorsun ama adam yerine konulmuyorsun

zoru seven bakkaldır.

böyle puşt inbe gibi bir şeydir .

zaten kolaydır işi ondan olabilir dediğim bakkal, ama nezaket kurallarını ihlal etmiştir o kesin.

kalbimin “çıt” diye -ortadan ikiye ayrılarak- kırılmasına sebep olan esnaftır.

sağ ol demek kendisine acı veriyordur. takıntılı komplekslidir.