kontra pedal

çocukluğumuzda gurbetçi ailelerin çocuklarında gördüğümüzde imrenerek baktığımız,
yokluktan kiralık pinokyolara talim ettiğimiz bisiklet türü.

frenajın dozajını ayarlayamadığınız için çok kullanışlı bir sistem değildi, bildiğin kazıklama frendi. lastiğin anasını seviyordu.

zamanında, buraları hep dutluk iken sahip olduğum bisiklet türüdür. şöyle ki:

almancı bir takım akrabalarımız var, sevmem kendilerini şu an. bildiğin klasik almancı çünkü. ama o zamanlar çocuğuz. gelip giderken sürekli ülkede olmayan şeyler getiriyorlar bizlere. milka çikolata, jelibon falan. yanlış anlaşılmasın, öyle büyük hediyeler değil. cimriler çünkü. bu akraba, almanya'dan gelirken motokaravana oğlunun eski bisikletini de atmış. tatilde, türkiye'de biner diye. bindi, şerefsiz bir tur bile vemedi iki hafta kaldıkları süre içinde. neyse uzatmayayım, bunlar dönerken arabayı öyle bir ıvır zıvırla doldurdular ki bisiklete yer kalmadı. bisiklet bmx tarzı bir şey, ama bmx değil, kros gibi görünen bir bisiklet. ülkede eşi benzeri yok. eski, boyaları dökülmüş ve freni yok! evet freni yok, çünkü kontra pedal. tahmin ettiğiniz gibi bu bisiklet bana kaldı. almancıların sümüklü oğlu, bisikleti arabaya tıkıştırmak için son dakikaya kadar elinden geleni yaptı ama yemedi. 7-8 sene önce face'den eklemek istemiş, reddettim.

1987 yazını asla unutmayacağım bu piyango gibi gelen bisiklet yüzünden. babamla beraber tatlı bir kırmızıya boyadık. allı, pullu bir şey oldu. kontra pedalı, bir iki sağlam düşüşten sonra çözdüm, inanılmaz keyifli bir sistemdir. ama kullanmasını bilmek lazım, yoksa ya kayar düşersin, ya da girersin bir yere. o yaz erdek'in tek bir cm2 si kalmadı anımın olmadığı. seytigazi'nin tepesine çıktım, inişte düştüm kalktım. ocaklar'a kadar gittim geldim ( 5+5 = 10 km) cura kumsallarında pedal bastım. pinokyo sahipleri arkamdan baktılar, baktılar. tutmayan frenleri ve ince tekerlekleri ile benim gezdiğim, girdiğim yerlere giremediler. ancak her güzel şey gibi bunun da bir sonu vardı.

87 yazının sonunda bisikletim, gözbebeğim çingeneler tarafından çalındı, bir daha haber alamadım. ama anılarımın en caf caflı, yanar döner sandığında durur o bisiklet ile geçirdiğim zamanlar.

bisikletlerde geriye doğru çevrildiğinde fren görevi gören ve kullanmayı pek beceremediğim pedal türü.

ben, özellikle meyilli yolda ya da çok dik olmayan yokuşta aşağı doğru giderken, pedalları boş boş geriye doğru çevirmeden duramam ki.

pedalı geri çevirdiğiniz zaman fren yapan bir bisiklet türü. başta biraz garip gelse de alışması kolaydır.

nedense hakkında sürekli güzelleme yapılan, ancak günümüz teknolojisinin gerisinde kalmış, kullanışsız bir bisiklet türü. ne uzun yol yapılır, ne rahat kullanılır, ne de güvenlidir.

yokuş bile çıkamazsınız. kritik bir durumda ince bir frenle hayatınızı kurtaramaz, ölürsünüz. hızlı giderken freni koyduğunuz anda kaymaya başlar, metrelerce duramaz. çünkü fren ayarı yoktur.

disk frenli, amortisörlü, kaliteli bir vitese sahip bisiklet kendisinden 100 kat iyidir.

kontra pedal, günümüz ihtiyaçlarını karşılamaktan uzak, ölü bir teknolojidir.

bir kere üzerinden aşırıp beni uçurduğu için ikinci kez binmedim. böyle bir sistemi hangi geri zekalı düşündüyse bir araba dayak atmak lazım.

zamanın en fiyakalı sistemiydi, sen ilkel pabuç sistemi ile duracam diye uğraş, elin piçi cayyyyyyy cuyyyyyyy diye spin atsın önünde. ha sonradan boktan bir sistem olduğu anlaşıldı ve terk edildi o ayrı.

asla alışamadığım bisiklet fren sistemi türü. ben bisiklet sürerken böyle yokuştan inerken falan pedalları geri çevire çevire gitmeye alıştığımdan kontra pedallı bisikletlerde ciddi sıkıntı çekmiştim. hatta düşeyazdığımı bile hatırlıyorum bir seferinde.

mahallenin gerizekalı çocuklarının ben sürerken aaa arka freni yok demesinden sıkılmama rağmen, zor da olsa sürmesini kendisinde öğrendiğim bisiklet türü. patinaj yapması, toz kaldırması zevklidir. yokuş aşağı sürerken az gazi olmadık.

şahane bir şey. bisiklet alacak olsam kontra pedallı olanını tercih ederim.