küfür samimiyettir

benimsediğim bir cümle. birisine karşı hakaret amacıyla değil de, argo veya küfürlü konuşan insanları daha samimi buluyorum. bunun nedeni sokak ağzının, kendini kasmaktan cümle kuramayacak hale gelmekten kat ve kat daha iyi olmasıdır.

edit: kişiye hakaretten kastımın ne olduğunu algılayamayan yazarlar var.

edit 2: evet kesinlikle küfürü samimiyet olarak görenlerin hepsi cümle kuramadıklarından dolayı küfürü boşlukları doldurmak için kullanıyorlar. (bkz: lafı çarpıtmak)

edit 3: sadece bir önermede bulundum. bunun tam aksini iddia eden yazarların beni tanımlamaları ise bir hayli ilginç. gevşek, terbiyesiz, cahil.

edit 4: edit 1'de de bahsetmiş olmama rağmen hala daha anne veya aile hakkında "kişi veya kişilere yönelik olan" küfürden bahseden yazarlar var maalesef. okuduğunu anlamayan insanlar keşke entry - tanımlama girmeseler.

edit 5: bu başlığı unutmuşum bile. sadece "-değildir. " entry'si girenlere "ok, by" diyesim geldi.

edit 6 (muhtemelen son edit): tabii ki başlığı açan yazarın entry'sini okumak zorunda, yazdığınız entry'nin ise bununla alakalı olmasını beklemiyorum. herkes kendince tanımlama yapabilir. lakin eğer başlığı açan yazara yönelik herhangi bir düşünceniz varsa ilk tanımı okumanız gerekir diye düşünüyorum. çünkü edit 4'te de bahsettiğim üzere farklı bir açıdan bakıyorum. hortlattığınız için teşekkürler!

bazen ve ortamında. herkes aynı tepkiyi göstermeyebilir. dikkat etmek gerek

samimiyet midir bilmiyorum ama ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilmesi gerekir.

valideye sayılmadık küfür bırakılmadıktan sonra hala samimi geliyorsa mutluluklar

özgürlük olduğunu düşünmüyorum. başkasının alanına özgürlüğüne giren şey senin özgürlüğün olamaz kusura bakma. aynı şey sigara konusunda da böyle sen içmekte özgür olabilirsin ama o duman beni de etkilediği için bu bir özgürlük olmaktan çıkar. küfürsüz konuşamayan insanın kelime dağarcığından şüphe ederim kimse kusura bakmasın.
bkz. tonlarca kelime içinden sadece küfür edebilen iletişimini böyle sürdürmeye çalışan insan beyanı.

küfür samimiyettir cümlesi gerçeğin tamamını doğru olarak yansıtmıyor zira insan elbette samimiyetten kaynaklanan bir rahatlıkla yakın çevresindeki insanlara karşı kelime olarak bakıldığında küfür sayılabilecek veya küfür olan kelimeleri kullanabilir fakat bunu kullanırken kastetmek istediği karşıdaki insanı olumsuzlamak olmadığı için bazen küfür kelimeleri bir çeşit övgü olarak da kabul edilebilir buna örnek olarak rakip takımın forvetinin size attığı golü gördükten sonra adama duyduğunuz hayranlıkla ona yönelik bak sen seks işçisinin çocuğu diye bilmeniz mümkündür burada gol atan kişiyi değersizleştirmekten çok yeteneği ve golün dehasına yüceltme isteği vardır.

herkesle de samimi olunmazki.tanıştıdığınız kişiyle hemen toplaşıp mangala mı gidiyorsunuz, kurbanda danaya mı giriyorsunuz.herseyin bir dozu vardır.sadece samimi olduklarının yanında et küfürünü ama diğerlerini rahatsız etme.

kendini ifade edemeyen bireyin küfürle kendini ifade edemediğini gizlemesi olayı. samimiyetsizlik = küfür

nasıl bir kafa yapısına sahip olduğunu anlayamadığım yazar beyanı. samimiyet sözde değil davranışta anlaşılır ayrıca.

cahiller neden bu kadar cesaretli, nereden geliyor bu?

katılmadığım önergedir. samimiyet ailenle ya da yakın arkadaşlarınla olur. internette, tanımadığın kişilerle küfür etmek yoluyla samimiyet kurmaya çalışmak gereksiz geliyo bana. ama hala ısrarcıysanız inci sözlük hala açık, hayırlı forumlar.

sansür

molped reklamını akıllara getiren tez.

--! spoiler !--

-ayşeyle o kadar yakınız ki işaretler bile yetiyor. mesela bu, arkamı kontrol et demek

--! spoiler !--

bazı varoş kimseler de küfürle samimiyet kuruyor sanırım.

-osman abiyle o kadar samimiyiz ki o bana koyar ben ona. her koyuşun manası da farklıdır mesela...


aranan ve özlenen samimiyete sosyal hayatınızda kavuşmanız dileğiyle.

samimiyet olduğuna katılıyorum. zaten birine gerçekten hakaret etmek istiyorsanız bunu çok kibar bir dille yapabilirsiniz. ispatı, yukarıda bir çok yazar da bunu yapmış; bu başlığın içerdiği fikre katılmamaları ötesinde bir duygu ile gayet de hakarete varabilecek anlamlarda cümleleri çok kibarca yazmışlar. ama kibar dilin arkasına saklanarak, bunun hakaret olmadığını savunurlar. aslında küfür samimiyetten de öte dürüstlüktür. ama kimse dürüst olmak istemiyor. birisi bana küfrettiğinde sinirlendiğimi hatırlamıyorum. çoğunlukla hak etmediğim kanısındayım ve hiç üstüme alınmıyorum, ama hak etmişsem de düşündürür ve üzer. ama bana küfretmeden kibar ve oyuncaklı bir şekilde laf sokanlar her zaman beni, üzmüş, kırmış ve kızdırmıştır. önemli olan niyet ve küfür bunu açık olarak yaparken, bundan kaçınıp sinsice yapılması çok daha iğrenç bir durum.

x: *kardeşim günaydın.nasılsın?
y: * hayırdır la! babam ananımı emcikledi. sektör git lan elmasına koyduğuğum. düdüklediğimin geri zekalısı.
x: *ah kankam yine çok şakacısın bayılıyorum samimiyetine !
tüküreyim böyle samimiyete.

annene küfredince de bu kadar samimi bulabiliyor musun? dediğim başlıktır.

başlığın sonuna amk koysaydın inanırdım.

kimseyle anaya bacıya sövecek kadar samimi olmak istemem şahsen.

o kadar samimi olmasak da olur .

yerine, kişiye göre ve kimi erkek ortamlarında öyledir. ama bunu yerinde kullanmak en önemlisidir. etrafında çocuklarla devamlı iletişim halinde olan yazar varsa büyük çoğunlukla bu jenerasyonun ne kadar terbiyesiz olduklarını biliyordur. biz çocukken de ayarını bilirdik, kavgada bile bazı şeyleri söylemezdik. şimdi yaşı küçük olup, sosyal medyada veya gerçek yaşamlarında birbirleriyle ağır şekilde küfürleşen çocuklar büyüyecek, üniversiteye, iş ortamına girecek daha da önemlisi evlenip çocuk sahibi olacak. bunları düşününce biz yine çok masummuşuz.