linkin park

watch you gooooooooo.

(bkz: south park)

insanları yaptığı müziklerin daha popüler kültüre yakın olmasından dolayı, alternatif rock ile tanıştırmış ve kaynaştırmıştır. alternatif müziğin tadına varan ve fazlasını arayan insanlar da bu vesileyle alternatif rock' a göre daha az dinleyiciye sahip olan daha uç metal türlerine kaymışlardır. dolayısıyla, koca bir nesle metali ve metalciyi sevdirmiştir.

ara ara açıp bazı albümlerini baştan sona tüm gece dinlediğim grup, alıp götürüyor lise dönemlerime.
ben de bu grup sayesinde ingilizceye baya sardım.
ne diyor abi bu adamlar ? dedim ve sonrası geldi.
döneminin efsanevi grubudur, benim için hala öyledir, bir başlık gördüm müzikleri kötü falan diye, aman haa kalbinizi kırarım bu konuda hassasım.

biraz meteora.

benim için gruptan çok daha öte, hayatımın en zor anlarında var olmuş bir kaçış noktası. bizim nesildeki çoğu kişi gibi ergenliğimin başlarında keşfetmiştim, o zamanki tüm kızgınlıklarımı ve bıkkınlıklarımı şarkılarıyla dizginleyebiliyordum. zamanla onlar da daha sakin şarkılar çıkarmaya başladılar, ben de biraz daha sakinleştim, ama yine yola beraber devam ettik. 25 oldum kendilerini hala bıkmadan usanmadan dinlemekten vazgeçemiyorum.

işte tam da bu yüzden hayatımdaki en büyük ukde kendilerini hiçbir zaman canlı dinleyemeyecek olmam. bir ah be chester demek istiyorum o yüzden ben de. şaka maka en büyük hayallerimden biri imkansızlaştı resmen intiharınla. * umarım gittiğin yerde huzur bulmuşsundur.

sabahtan akşama kadar deliler gibi dinlediğimiz, rap ve metalin inanılmaz uyumunu yaratmış ilk iki albümünden sonra(yan albümleri olan remix, jay z düet veya konser albümü saymazsak) tamamen gereksiz bir şekilde, tutmuş tarzlarını değiştirerek 1 kez dinlemesi bile sabır isteyen sönük ve özgün olmayan albümler yapmaya başlamışlardır. hunting party ile tekrar kendi tarzlarına döner gibi olmuştu ama son çıkardıkları albümle gene çok saçmalamışlardı ve sonra zaten chester'da canına kıyıp bizi üzmüştür. artık yeni vokalle mi devam ederler ne yaparlar bilmem de bu saatten sonra ilk iki albümle hep hatırlanacak olan gruptur.

lise yıllarımın vazgeçilmezi. hayatım rocktan arabeske sürüklense de hala duygu yoğunluğumun çok olduğu zamanlarda dinlerim. numb, faint, bleed it out, in the end, what ı've done, burn it down da benim favorilerim.

efsane rock n roll gruplarından biridir. 'old but gold' kategorisine rahat girer. 'numb' ve 'in the end' efsane parçalarındandır.

(bkz: olmasaydı sonumuz böyle)

12-13 yaşlarındayken lost in the echo klibindeki elemana aşık olduğum müzik grubu. iyi ucundan denk geldim altın çağlara, aleyna'nın ardına maruz kalan bir velet de olabilirdim.

en sevdiğim parçaları:

ilk iki albümünü(ayrıca remix ve diğer yan albümlerini) lisede ve üniversitedeyken hoplaya zıplaya sabahtan akşama kadar dinlerken sonraki 3 albümünü bir kere bile ancak sabrederek dinlemişimdir kendine gerçekten yazık etmiş olan gruptur. hunting party albümüyle eski tarzına dönseler bile pek fark edilmemiştir ve son albümleri sanki backstreet boys albümü kıvamında olmuştur ardından da chester baba bizi terk etmiştir.

transformers aşklarıyla üniversite tezimin ilham kaynağı olmuş olup dönemin en iyi tezlerine seçilmiştir.

9 sene önce eve yeni gelmiş, internete giren televizyonda kuzenimin açtığı o an bana fazlasıyla ilginç gelen bir klibi olan crawling şarkısıyla dünyasına girdiğim gruptur.

9 senedir birtakım sitelerin (bkz: spotify) istatistiklerine de dayanarak vardığım kanı ile en çok dinlediğim sanatçı/grup olma rekorunu asla elinden bırakmıyor.

chester'ın ölüm haberini alışım da hep hatırımdadır, bunu kabullenip oturuşum da. çok severim, en çok severim, herkesin hayatına da dokunur bu grup.

kendimi en çok bulduğum şarkısı runaway, chester'ı en çok bulduğum şarkısı leave out all the rest'tir.
(sözlerinden bir parça:
"when my time comes
forget the wrong that i've done
help me leave behind some reasons to be missed
and don't resent me
and when you're feeling empty
keep me in your memory
leave out all the rest")

hâlâ daha one more light albümüne yapılmış kötü yorumları şahsıma yapılmış bir hakaret sayıp bu kişilere de sinir hissi duymaktan kendimi alamam, chester'ın zaten acı çekmiş yüreğini biraz daha burktukları için.

chester'ın ölümünün ardından mike shinoda'nın çıkardığı over again şarkısı her daim bir kaybın ardından söylenebilecek en özel ve anlamlı şarkılar arasına girer benim için. dinledikçe hayatımdan akıp gitmiş yaşamları düşünür ve hislerimi tercüme edişine hayran olurum. buradan

hybrid theory en çok sevilen albümlerinden olmuştur hep.

kişisel tercihim olarak breaking the habit, one more light, she couldn't çok sevdiğim şarkılarıdır ama genel olarak çoğu şarkısını içine attığım bir listem de mevcut. buradan

öyle işte. can acıtacak kadar güzeldir.

(bkz: watch you goooooo)

gençliğimde her zaman, günümüzde ise hafızamın bir kenarında darda ve zorda kaldığım zaman cd'si otomatik çalınan nu metal'in öncülerinden şahane grup. fakat bu gruba ait herhangi bir şarkı oynamaya başladığında kalbinizi ve ruhunuzu tamamen şarkıya ve ritme ön yargısız bir şekilde adarsanız, gruptan istediğinizi alarak dakika çubuğunun sonuna vararsınız. in the end, crawling, numb,one step closer iyi ki varsınız, iyi ki benimleydiniz.

değinmeden geçmeyeyim, bundan tam 11 gün önce chester'ın aramızdan ayrılışının üstünden 5 yıl geçmiş bulunmakta. bu durum bizler ve linkin park camiası için cidden büyük bir kayıp. umarım gittiğin yerde mutlusundur üstad. aramızdan zamansız ayrılsan bile benzersiz vokalin ve bestelerin ile her zaman kalbimizin bir köşesinde yaşayacaksın, bunu sakın unutma.

abim sağolsun kaliteli olan,güzel olan her şeyle küçücük yaşımda beni tanıştırdı. linkin park’la büyüdüm desem abartmış olmam. kendimi bildim bileli dinlediğim bildiğim bir parçam olan, başkaları ergenliğinde saçma sapan insanlar dinlerken benim oralara kaymamı engelleyen kaliteli grubum. şarkılarının hepsinin bendeki yeri ayrıdır. üzgün olduğumda sığındıklarım vardır, heyecanımı paylaştıklarım, huzur bulduklarım. ches’in durumuyla beraber bir süre dinleyememiş, kafamı toparlamakta zorlanmıştım. halen dinlerken içim sızlar. ama kaliteleri su götürmez bir gerçektir.

uykusuz gecelere ilaç gibi gelen fighting myself gibi bir mükemmelliği yapmış gruptur.

son albümleri gözümde biraz vasat kalsa bile, sonucunda halen severek dinlediğim bir gruptur kendileri. meteora ve hybrid theory albümlerinde linkin park tadını tamamen alabilirsiniz. minutes to midnight gibi albümlerinde ise az buçuk. gaz, mod stabilleştiren veya insanı sorgulatmaya götüren türlerde şarkılar yaparlar. chester bennington'un intihar etmesiyle noktalanmış olsa bile, şarkıları ile yaşamaya devam edeceklerdir..

yeniden kurulmuştur. bağyan bir vokalist buldular, bugün konser verdiler.
tabi aynı nehre iki kere girilmez. keşke başka bir isimle devam etselerdi ama o zaman da haberimiz olmazdı.

from zero adında yeni albüm çıkarmışlar. keşke tadında bıraksalardı. chester mezarında takla atmıştır muhtemelen. çok fazla ilerleyebileceklerini sanmıyorum. yeni kız chester'ın sesine yakın ses çıkarabilmek için çatlıyor resmen, sesini yoruyor. onun yerine başka bir vokal bulabilirlermiş. tabii ki hiç kimse chester'ın yerini tutmaz orası ayrı bir durum.

“the emptiness machine” adlı tekliyle geri döndü. artık o yeni nesil bir linkin park.
açıkçası ben parçayı beğendim. tabi dinlerken sanki chester’ı da duyuyor, görüyor gibiydim.
eminim o da beğenmiştir.
rock forever!

https://youtu.be/SRXH9AbT28...