1.
mahcup olma hali.
bunun tek bir sözcükle ifadesi mümkün; hicap. ama o zaman da, doğrudan utanç anlamına evriliyor zihindeki karşılığı. mahcupta daha masum bir şey var, daha az yargı var, utanmak kadar ağır değil ve fakat içinde üzüntülü ve pişmanlıklı ve keşkeli bir mutsuzluk var.
insanın başkalarına karşı mahcubiyeti, ayıp ya da kabahat boyutuna gelmediyse eğer, ihtimal ki telafi edilebilir. özür hiç bir şeydir ama hakaret, saygısızlık, kabalık yoksa özür dileyecek bir durum da yoktur zaten. bunu geçtim.
insanın kendine mahcubiyeti ise halledilebilir bir şey değil bence. ne yapılabilinir ki? kendinden af dilemek mi, kendi kendinin gönlünü almak mı, konunun üstünden atlayıp geçmek; unutmaya çalışmak mı?
önünde yığılmış buğday dağının altında saklanan, bulmak istediğin o saf şeye, taneleri tek tek kaldırıp ulaşman gerekiyor. bulunca avucuna alıp, üfleyip tozlarını sıyırıp temizlemen gerekiyor. zamanın kirli katmanlarından arındırman gerekiyor. bu hiç mümkün görünmüyor.
bunun tek bir sözcükle ifadesi mümkün; hicap. ama o zaman da, doğrudan utanç anlamına evriliyor zihindeki karşılığı. mahcupta daha masum bir şey var, daha az yargı var, utanmak kadar ağır değil ve fakat içinde üzüntülü ve pişmanlıklı ve keşkeli bir mutsuzluk var.
insanın başkalarına karşı mahcubiyeti, ayıp ya da kabahat boyutuna gelmediyse eğer, ihtimal ki telafi edilebilir. özür hiç bir şeydir ama hakaret, saygısızlık, kabalık yoksa özür dileyecek bir durum da yoktur zaten. bunu geçtim.
insanın kendine mahcubiyeti ise halledilebilir bir şey değil bence. ne yapılabilinir ki? kendinden af dilemek mi, kendi kendinin gönlünü almak mı, konunun üstünden atlayıp geçmek; unutmaya çalışmak mı?
önünde yığılmış buğday dağının altında saklanan, bulmak istediğin o saf şeye, taneleri tek tek kaldırıp ulaşman gerekiyor. bulunca avucuna alıp, üfleyip tozlarını sıyırıp temizlemen gerekiyor. zamanın kirli katmanlarından arındırman gerekiyor. bu hiç mümkün görünmüyor.
devamını gör...