milliyetçilik vs ulusalcılık

bazı yazarların tanımlarına baktığımızda bu iki durum ölesiye kapışmalıymış gibi bir algı oluşuyor.
neyin kafası anlamadım.
olm yazarken beynim yandı.
ziterler böyle versusu.
t: olmayan versus.
biri diğerini de doğurmuyor işin boktan tarafı.
ne ara bu kadar beynimiz yandı?

aynı kişiyi işaret ettikten sonra ha aliveli ha veliali.
fransızca, ingilizce ve almanca olarak
ulusalcı : nationaliste - nationalist -nationalist
milliyetçi : nationaliste- nationalist- nationalist
aaa üç dilde de iki sözcüğin karşılığı aynıymış.
arapçaya bakıyoruz orada da aynı: قومي
rusça? aynı
farsça? orada da aynı.
demek ki milliyetçilikle ulusalcılık aynı şeymiş. aynı şeyin laciverdiymiş birbirlerine "nazaran". çok fazla ş'aapmaya gerek yokmuş.

allaha kul olmak ve sadece bununla övünmek, birleşmek alır. evet.

bu iki kavram, her ne kadar aynı anlama gelse de daha dikkatli incelendiğinde birbirinden oldukça farklı kavramlardır. işte aradaki farklar:
1) milliyetçi, objektif bir şekilde türk tarihini bir bütün olarak görür*; ulusalcı ise türk tarihini sadece cumhuriyet'ten başlatan ve tarihi çarpıtan bir putperesttir.
2) milliyetçi, tarihini asya hun imparatorluğu gibi eski türk devletlerinin olduğu orta asya'ya dayandırır; ulusalcı, anadolu'daki hititler ve urartular gibi eski uygarlıklara..
3) milliyetçi, türk dünyası için çalışır; ulusalcı ise yalnızca türkiye için.
4) milliyetçi, türklüğün sembolü bozkurt işaretini kimseden izin almadan gururla yapar; ulusalcı, türlü türlü bahanelerle bozkurt işaretinden utanır. vb.
özetle; ulusalcı değil milliyetçiyim. zaten arapça kökenli bir sözcük olan milliyetçiliğin türkçe'ye doğru çevrilmiş hali ulusçuluktur.
ilgili link: yenicaggazetesi.com.tr/mill...

ulusalcılık tüm ülke yurttaşlarını etnik kökenlerini ayırt etmeksizin kapsayan ve vatandaşlık üzerinden bir tanımla içerlerken, milliyetçilikte belli bir grubun kimliği daha açık ve vurguludur.

c) bireysel çıkarcılık diyorum. valla ne yalan söyleyim benim için önemli olan sevdiğim insanlar ve benimdir. gerisi teferruattır. ben öldükten ya da sevdiğim biri öldükten sonra bana dünyaları versen ne olur?
öncelik her zaman bireyin kendisi ve sevdikleridir, s**m*ş*m toplumuda, toplum düzeninide.

milliyetçi olduğunu söyleyen çoğunluğun, din makyajlı kültürel araplaşma sonucunda tanınmaz hale gelmelerinden ve tabanlarını kaybetmelerinden sonra başladı bu söylem. çünkü milliyetçilerin çoğu, laiklik ve seküleritenin anlamını ancak kavrayabilmişlerdi ve sosyal demokratlarla aralarında sandıkları kadar büyük bir karşıtlık olmadığını farkederek, sosyalizme yakın olanların sol sosyal demokrat, kendilerinin de ulusalcı sosyal demokrat olduğu şeklinde bir söylem geliştirdiler..
yani aslında geçmişlerindeki din ve türban zokasının faturasını ödüyorlar.. faşizan ırkçılığın da, sözde "rehber kurancı"lığın da faturasıydı bu. akp.nin artık yedeğine alarak asimile ettiği mhp'liliğin bittiği görülüyor, iyi partiler ve zaferler ve ulusalcılar, ellerinde kalan bozkurt işaretinden başka bir şeye sahip bırakılmadıklarını görüyorlar. bir merkez sağ parti kurabilme girişimleri de sonuç vermedi.. unuttukları ülkü kavramını
abartılı bir atatürkçülükle soslayıp, chp.den rol ve taban çalma gayretindeler. artık çürüyerek parçalanma sürecine giren ve kopuşu için gün bekleyen akp.lilere de liberal bir yeni yüz vaadederek gözkırpıyorlar..
iyi particilik tutmadı; yeni girişimler ne kadar tutar, tutar mı zaman gösterecek..

ulusalcılar tarihsel rollerini oynamaktadırlar. sol görünümlü de olsalar, hatta kimileri sosyalistliği kimselere bırakmayan pozlar da verseler devletçilik ve milliyetçi politikaları,faşizmin sağlam dayanakları olmuştur...

millet, milli, millici, millilik, millicilik, milliyet, milliyetçi, milliyetçilik
ulus, ulusal, ulusalcı, ulusallık, ulusalcılık, uyruk, uyrukçu, uyrukçuluk.
ulusçu, ulusçuluk