mimar egosu

evlerden ırak. yaratma sürecinin doğal bir sonucu olarak görülebilir pek ala. e o zaman tanrı da egolu mu ? *

çok haksız olmasalar da işi biraz abartan mimar halidir.
hangimiz yapılar dışı bir hayat yaşayabiliyoruz ki?
varsayalım bir sitede oturuyorsunuz. bir mimar planlamaya başlıyor. dışardan geldim site alanına. aracımı nereye koyacağım? eksi kotta kapalı otopark varmış. bu nu yaptığı için şehirdeki trafiği yönetti sayılabilir. yol kenarını doldurmamıza gerek kalmadı. aracı park ettim evime çıkacağım. arabamla evim arasındaki yürüyeceğim yolu o çiziyor. eve geldim. elimde poşetler. sağa mı yönelecem sola mı. poşetleri koydum salona geçtim ayağımı uzatıp oturmak istiyorum salonda. akşam üstü güneş batmak üzere. direk batıya açılan pencere olmadığı için salonda otururken gözüme direk çarpan rahatsız edici bir güneş yok. mutfağa geçip biraz yemek hazırlama vakti geldi. mutfakta hazırlama, depolama ve pişirme üçgeni iyi organize edilmiş. telaşla yemek hazırlarken her şey kontrolüm altında. yemek masasına geçtim. hava kararmış. ışıkları açtım. boya renk seçimi doğru yapıldığı için gözümü yoran bir yansıma yok oda da. gözlerimi yoran hiç bir unsur yok rahatça yemeğimi yiyorum. yatma vaktine kadar salonda takılıyorum keyfimce. yatma vakti geldi dişlerimi fırçalayıp yatacağım. iyi ki evin bir ucunda yatak odası bir ucunda lavabo olmamış ki dişlerimi fırçaladıktan sonra kendimi atıveriyorum yatağıma.

fakülteye girdik daha ilk gün ilk ders * bir hocamız ki kendisi aynı zamanda dekanımız olur asla unutmayacağım o sözü dile getirdi. ''dünyada iki çeşit insan vardır mimarlar ve diğerleri iki çeşit mimar vardır ben ve diğerleri.'' başka söze gerek yok bence üstat konuştu.

işinde iyi olan herkesin sahip olduğu egonun mimarlara uyarlanmış halidir.
açarsak; eğer iyi bir öğrenci iseniz öğretmenler ufak yaramazlıklarla orta boy afacanlıklara anlayış gösterirler. eğer gerçekten çok iyiyseniz bu anlayışın sınırlarını zorlamak sizin elinizdedir.
işte işini iyi yapan biri de artık bazı cümlelere bağışıklık kazanmış ama bazı sorulara da sıcacık banyoda sırtına fayans değmiş gibi tepki verirler ki, dünyayı sadece ve sadece kendi etrafında döndüğü sanrısındaki ahmaklar haroşo yani iki ters bir düz tokat yemiş gibi davranmaya ve yansıtma prensibi gereği (!??) suçu konuyla alakalı en yakına atmaya bakarlar. bu da muhatap olduğu mimardır.
gene örneklemeye kalkışırsak işe torpahtan giren müteahhit tayfasının eline kağıt kalem alıp da bir şey karalamaya çalıştığı anda ortaya çıkan ürün bir megaron yahut bunun çeşitleridir.
biraz yap-sat yapan arkadaşlar ise mutlaka "bi danıdıga" saçma bir etüt yaptırmıştır ve elinde mimarlık 2. sınıf öğrencisinin gülmekten karnının ağrımaya başlayacağı abukluklarla kapını çalar.
başlıca sorular:
giriş neden o ebatlardadır?
marduman(!) yüskekliki 25 cm olmaz mıdır?
salonu 23 m² çizip neden gırh karemetre göstermiyorsundur?
ebebeyin baynosu yarım karemetre yetmez midir?
daha o kadar çoktur ki bu sorular sanırım bu konuda kitap dahi yazılabilir. ancak işin burasını sosyologlara bırahag. (alın işte!)
bir noktadan sonra mimarlarca defalarca seyredilen film hesabı, müşteri sanki ilk kendisinin aklına gelmiş dünyada daha önce kimsenin aklına gelmemişçesine bir eda ile gene misalen şöyle bir şey sorar;
-şimdi ben buraya yepisyeni bişey düşündüm, çok güzel yani bilmiyorum sadece ben düşündüm karıma da sordum çok gözel olur dedi...
soru gelir,
mimar:
-o öyle olmaz, der
karşındaki de;
-ahan işte mimar egosu diye kendince işin içinden çıkar.
şimdi ben bunu neden yazdım ve birazdan çıkıp bir yürüyüş yapma ihtiyacı hissedecek kadar kendimi sıkıntıya soktum? belki bir kişi okur da kendine bir pay biçer şeklinde bir cevap bekleyen yanıldı. içimi dökerim diye düşünürken ben de yanıldım. eh, bu kadar yazdık silmek de olmaz. iyisi mi kalsın burada.
not: yazım yanlışları bilinçli yapılmıştır.

sıkıntılı ego biçimi. bir mimarın başına gelebilecek en kötü şey müşterisinin mimar olması olabilir.

olmayan ego
mimar sinan egoist mi
degil

baska da sorum yok