muğla'da sevgilisi tarafından vurularak öldürülen 23 yaşındaki kadın

her gün bir başkasını duymaktan artık nefret ettiğimiz olaydır. insan nasıl bu kadar kolay can alır akıl almıyor. bu kadar ruh hastasının olduğu bir ülkede insanlara bu kadar kolay silah bulmayı sağlayan sistemi akıl hiç almıyor. kadın cinayetleri son 10 yılda 3 kat artmış. ülkedeki silah sayısı 25 milyona yaklaşmış. 25 milyon! ve %90'ı ruhsatsız.

kravat takan katile, iyi hal indirimi uygulamayı adet haline getirmiş mahkemelerimiz ve yardım istemek için başvuran kadınlara yarı tatlı yarı sert şekilde kocan sonuçta, sevecek de dövecek de demeyi gelenek haline getirmiş karakollarımız, bu ortamı bir şekilde kolay duruma getiriyor ki cinayetlerin hızı ve dehşetine yetişilemiyor, katlanarak artıyor.

eğitim şart ama bir türlü eğitemedik/eğitilemedik maalesef. bir ebeveyn olarak burdan diğer ebeveynlere sesleniyorum. çocuklarımızı - özellikle de erkek çocukları- her şeye sahip olabileceği duygusuyla yetiştirmeyelim. erkektir yapar, aslanım, paşam, prensesim diye diye onların ileride kabullenemeyişlerine, hayal kırıklığı yaşamalarına neden olmayalım. sonu hüsranla bitiyor. dünyanın onların etrafında dönmediğini anlatsak yeter herhalde.

duymaktan bıktığımız insanı üzen haberlerden biri. her defasında hep aynı laflar duyuyoruz, artık yeter, bıçak kemiğe dayandı vs. ama değişen bir şey olmuyor. çoktan normalleştirdiler bu durumu. yıllardır bu zihniyetin yönettiği adaletin işlemediği bir ülkede yok yere hayatından koparılıp giden bir can daha.
(bkz: kadın cinayetleri politik midir sorunsalı)

farkindaysaniz her gün bir cinayet haberi almaktayız. hindistan gibi olduk ne yazık ki.

sevgilisi tarafından değil, kuzeninin saplantılı eski eşi tarafından katledildi bu kadın. katil kim olursa olsun kurbanla ilişkileri üzerinden olayı hafifletmeye çalışmak en hafif tabiri ile kötülüktür.

bu haberleri artık çok sık duymaktan da toplumun duyarsızlaştığını düşünüyorum. artık öyle bir hal aldı ki ölen kişinin ölüm şekli diğerlerinden farklı ise gündemde biraz daha fazla kalıyor. bir silah vb. klasik (!) görülen yöntemlerle ölen kişiler haber metni olup arşiv sayfalarına giriyor. bu haberlerin gündem olmasının da bu tiplere özgüven getirdiğini düşünüyorum. yaptırımlar daha ağır olmalı ve biz “x kişinin katilinin nasıl bir cezaya mahkum olduğunu” haber olarak görmeliyiz. yani bu cezaları insanların gözüne sokmalıyız, ölümleri değil. öte yandan sosyal medya figürleri, diziler, filmler... bunlara bir müdahale yapılmadıkça bunlara sanat dendikçe topluma olan yansımalara ölüm, kadın cinayeti demeye devam ederiz. eğitim işin diğer bir boyutu ama sen daha ilkokul çocuğunun gözüne mafya dizisi sokarsan, ailece oturup izlersen, mısır patlatıp silah sahnelerini heyecanla takip edersen o eğitim de bir işe yaramaz. her şey ailede başlar. sonra eğitim, sonra ceza ve yaptırım.

iyice aptallaşıyoruz ulan 23 yaşında ayrılsan ne olur ayrılmasan ne olur yazık.