neşet ertaş

seher vakti çalınan kapıdır.dinledikçe rakının veyahut çayın tezenesidir.insandır.

ilkokul bile okumamışken adına sosyoloji ve edebiyat kürsüleri kurulması gereken yüce insandır. tam da nazım'ın şiirinde söylediği türk köylüsüdür aslında;

topraktan öğrenip
kitapsız bilendir,
hoca nasreddin gibi ağlayan
bayburtlu zihni gibi gülendir.
ferhad'dır,
kerem'dir,
ve keloğlan'dır.
yol görünür onun garip serine,
analar, babalar umudu keser.
kahbe felek ona eder oyunu.
çarşambayı sel alır,
bir yâr sever
el alır,
kanadı kırılır
çöllerde kalır,
ölmeden mezara koyarlar onu.
o, "yunusu biçâredir,
baştan ayağa yâredir,"
ağu içer su yerine.
fakat bir kerre bir derd anlayan düşmesin önlerine
ve bir kerre vakterişip :
"-gayrık, yeter!.."
demesinler.
ve bir kerre dediler mi:
"israfil surunu urur
mahlukat yerinden durur",
toprağın nabzı başlar
onun nabızlarında atmağa.
ne kendi nefsini korur
ne düşmanı kayırır,
"dağları yırtıp ayırır,
kayaları kesip yol eyler âbıhayat akıtmağa..."

kendisinin sevdiğine yaktığı yar hoyrata tatlı kelam eyleme türküsünü keşke bu eril şiddetin en diplerini yaşadığımız zamanlarda bütün kadınlarımız kulağına küpe etse;

yar hoyrata tatlı kelam eyleme
hoyrat olan dil gıymatı bilemez
kargayı bağına koyup eyleme
karga olan gül gıymatı bilemez

kerem gibi canın nara yakmayan
mecnun gibi çilesini çekmeyen
yar aşkına göz yaşları dökmeyen
ağlamayan sel gıymatın bilemez

gül cemalin kayıb edip aratma
şu göynümün ışığını karartma
zülüflerin yad ellere taratma
kul olmayan tel gıymatın bilemez

gönül kimi severse aşk onda güzeldir...

lise çağlarımdan beri rock, metal dinleyen beni ne zaman sesini duysam hüzünlendiren büyük usta.

konser biletlimi olsun diyen belediye başkanına,ben gençlerin cebindeki sigara parasını alamam diyen tek adamdır.

"göynüm hep seni arıyor, neredesin sen?"
başka bir cümleye gerek duydurmayacak gönlümüzün piri.

hep seni mi ağladın
hep sen mi yandın
ben de gülemedim yalan dünyada!
(bkz: bozkrın tezenesi) büyük üstad çok güzel insan.

neşet baba zayıf noktam, gönül yaram, kelimelerle ifade edemeyeceğim en derin duygularımın tercümanıdır. anadolu nun, binlerce yıllık bozlak, bektaşi vb. kültürünün zirve hali, saf halidir. tabir için özür dilerim ama yazmaya kalksak kelimelerimiz, anlatmaya kalsak sözlerimiz, heykelini diksek betonunmuz kifayetsiz kalır. nur içinde yat neşet baba, mekânın cennet olsun.

çıktığı konserde bile halka 'müsadenizle ceketimi çıkartabilir miyim' diyen saygı abidesi bir insandır.
hayatı bir film yapılmayı hak eden usta sanatçılardır.
bozkırın topraklarından kırşehir'den çıkmış bir aşıktır.
naziktir özü ve sözü pektir.candır candan içeridir.
'kadınlar insandır biz insanoğlu' sözünün sahibidir.
türkülerindeki sıcaklık yaşanmışlıklardan gelir.her birinin ayrı ayrı hikayesi vardır.
güzel insandır vesselam.
dinleyin ve dinletin...

sanırsın ki sevenim çok, arkadaşım çok, dostum çok. sonra kötü bir şey olur, dönüp bir bakarsın ki arkanda gölgenden başka hiçkimse yok.*

yüce ruhun bedeni.

aleviliğini gizlemiş, sosyal konulara girmemiş, bu yüzden de ankara havalarına meze yapılmış, aşırı sağcıların sevdiği bir türkücü. iyi niyetli bir insandır, saftır, insancıldır, almanya'da yaşarken eroin kullandığı söylenir. cenazesinde bulundum.

iş nedeniyle bir dönem kırşehir’de bulunmuştum. bu vesileyle neşet ertaş’ın cenazesine katılabilmiştim. o zamanlar şöyle bir paylaşımım olmuş.
‘kırşehir’de olunca daha yoğun hissediyorsun neşet ertaş’ın hüznünü. şehrin her yerinde türküleri çalıyor. defnedileceği yeri görmeye gittim az önce. ‘babamın ayakucuna gömün beni’ demiş, ayak ucu olmasada 10 metre kadar yakınında. çekiç ali’ylede tanıştık bu vesileyle. duymamıştım ismini, araştırdım, saz çalışındaki kıvraklığından çekiç derlermiş, bozlakmış o da. mezarları yakın birbirlerine. mezarlıkta herkes kendince üstüne düşeni yapıyor. belediye mezarlığın etrafında asfalt yamalıyor ve temizlik yapıyor. canlı yayın araçları yerlerini almış. iki kişi kan ter içinde mezarını kazıyor. sert bi toprağı var mezarlığın, jeneratör getirmişler bazı yerlerini kırıcı ile kazıyorlar. görmeye gidenlerden bazıları muharrem ertaş’ın mezarının üstüne oturmuşlar ve diğer mezarlarında tabi. mezarın üzerine oturmak ne kadar dinlendirir seni. hiç bişey bilmiyorsan yaşa ve taşa oturulmayacağını hatırla. türküleri kaldı bize diye sohbet ediyorlardı. 70 yaşlarında bir amca aşık veysel’den bir söz söyledi biraz değiştirerek, ‘ben giderim sazım kalır, dostlar beni hatırlasın’. yarın çok kalabalık olacaktır cenazesi, belki sonraki günler ziyaretçileri. sordum mezarın ölçüsünü 80cm*200cm. olarak kazılıyormuş genelde. bu hareketliliğin, koşturmacanın, hazırlığın sonrasında 1,6m² deki yalnızlığı başlayacak ustanın yarın. allah rahmet eylesin’

son zamanlarında izmir karabağlar da görünüyordu sık sık hatta tıraş olduğum berberde tıraş olmuşluğu var. kızıydı galiba karabağlar da yaşıyordu. pek dinlemezdim ama bu toprakların yetiştirdiği en büyük değerlerden olduğunu kimse inkar edemez. ruhu şad olsun.

günümüzde eşine rastlanmayacak naifliğe sahip bir cümleye roman sığdıran ölümsüz

bozkırın mütevazı; utangaç, kendi halinde yaşamış, aşkını türkülere dökmüş, sevdiği tarafından terk edilmiş tezenesidir.

dönemin başbakanına "fukaranın bir cigarası var ona da karışmayın" diyebilecek mert bir ozanımızdır. saygının vücut bulmuş halidir. iyi olan herkes gibi gidişi zamansız olmuştur.

sanatçı tam da neşet ertaş’dır.
her türküsü ayrı dokunaklı her sözü kalbe işleyen başka bir sanatçı daha yok.
hele de şu türküsü öyle işliyor ki insanın içine..
buradan

bütün gün amanın leyla yı dinledim. gönlüm bozkırı çekti yine..
nasıl büyük ozansın sen

üstad demiş ki "kadınlar insandır , biz insanoğlu" baksana anlama efenim , derinliğe , barındırdığı sayfalar dolu övgüye. bozkırın tezenesi büyüksün üstad.
gidiyorum ben biraz 'tatlı dile güler yüze doyulurmu' dinleyeyim de geleyim.