nietzsche'den alıntılar

ruh arayanda, hiç ruh yoktur.
bir optimus prime ukdesidir.

"ölümün son iyiliği, bir daha ölüm olmamasıdır"

insanlar pis bir şeyi düşünmekten utanmazlar, ama bu pis düşüncelerin kendilerine yakıştırılacağını düşündüklerinde utanırlar.

vara yoka kendi düşüncelerini yazıp ciddiye alınsın diye altına (bkz: nietzsche)yazanlar da sevdaya dahil mi hariç mi? hariç ise size bir anımı paylaşacağım. ama dahilmiş. o yüzden başka sefere.

ben böyle bir şey demedim.
-nietzsche

"...önce sen kendini inşa etmelisin, dimdik bir beden ve dimdik bir ruhla."
böyle söyledi zerdüşt - friedrich nietzsche

‘bir hamamböceği öldürürsen kahraman, bir kelebeği öldürürsen şeytansın. ahlakın estetik standartları vardır’.

öldürmeyen acı güçlendirir.

o: kadını an kırbacını hazırla.
ben: la bu kadınlar sana ne etti?

özgür mü diyorsun kendine?
egemen düşünceni işitmek isterim senin, boyunduruktan kurtulduğunu değil.

"yorulduğumuzda ve cesaretimizi kaybettiğimizde, yıllar önce yendiğimiz düşüncelerin hücumuna uğrarız."

"buyrukçuların çıkarları için eğitilen bir insan, köle olmayı isteceyek kadar salaktır!"

yaşamasına yaşıyordum ama üç adım önümü görmeksizin..

'ustam bana çorba verme bıyıklara bulaşıyor. "

yeni weimar çorba salonu / weimar / 1842

"kahtalı mıçe ile feat yapmak istiyorum."

bir zamanlar tanrı'ya isyan, en büyük günahtı. fakat tanrı öldü ve onunla birlikte bu günahlar da öldü. şimdi en korkunç şey, yaşama karşı günah işlemek ve 'bilinmesi mümkün olmayanı' yaşama amacından üstün tutmaktır.

(bkz: böyle buyurdu zerdüşt)

bir erkek ancak bir erkek gibi davranarak kadının içindeki kadının ortaya çıkmasına yol açar.

"ınsan dostunu düşmanından daha zor affeder.."
nietzsche

örneğin, hiç de umacı değilim ben, bir töre canavarı değilim. üstelik şimdiye dek erdemli diye saygı gören insan türüne tam karşıt bir yaradılıştayım. söz aramızda, bana öyle geliyor ki, gururumu asıl okşayan da bu. feylosof dionysos’un çömeziyim ben; ermiş olmaktansa, satir olmayı yeğ tutarım. neyse, bu yazıyı okuyun yeter. belki de o karşıtlığı güleç, insancıl bir biçim de ortaya koymaktan başka amacı yoktur bu yazının, belki bunu dile getirebilmişimdir. insanlığı “düzeltmek”, herhalde benim vadedeceğim en sonuncu iş olurdu. yeni putlar dikmiyorum ben; önce eskiler öğrensin, balçıktan ayakları olmak ne demekmiş. utları (ki benim için “ülküler” demektir.) devirmek – zanaatım asıl bu benim. insanlar ülküsel bir dünya uydurdukları ölçüde gerçeğin değerini, anlamını, doğruluğunu harcadılar. “gerçek dünya” ile “görünüşte dünya”, –açıkçası: uydurma dünya ile gerçek... ülkü denen yalan şimdiye dek gerçeğe bir ilenmeydi; bu yolla insanlık en derin içgüdülerine dek aldatıldı, yalana boğuldu; yükselişinin, geleceğinin, gelecek üstüne yüce hakkının güvenceleri saydığı ters değerlere taptı giderek.

-ecce homo.