nietzsche'den alıntılar

kendinden hiç söz etmemek, çok seçkin bir ikiyüzlülüktür.


insanca pek insanca/ sayfa- 291.

örneğin, hiç de umacı değilim ben, bir töre canavarı değilim. üstelik şimdiye dek erdemli diye saygı gören insan türüne tam karşıt bir yaradılıştayım. söz aramızda, bana öyle geliyor ki, gururumu asıl okşayan da bu. feylosof dionysos’un çömeziyim ben; ermiş olmaktansa, satir olmayı yeğ tutarım. neyse, bu yazıyı okuyun yeter. belki de o karşıtlığı güleç, insancıl bir biçim de ortaya koymaktan başka amacı yoktur bu yazının, belki bunu dile getirebilmişimdir. insanlığı “düzeltmek”, herhalde benim vadedeceğim en sonuncu iş olurdu. yeni putlar dikmiyorum ben; önce eskiler öğrensin, balçıktan ayakları olmak ne demekmiş. utları (ki benim için “ülküler” demektir.) devirmek – zanaatım asıl bu benim. insanlar ülküsel bir dünya uydurdukları ölçüde gerçeğin değerini, anlamını, doğruluğunu harcadılar. “gerçek dünya” ile “görünüşte dünya”, –açıkçası: uydurma dünya ile gerçek... ülkü denen yalan şimdiye dek gerçeğe bir ilenmeydi; bu yolla insanlık en derin içgüdülerine dek aldatıldı, yalana boğuldu; yükselişinin, geleceğinin, gelecek üstüne yüce hakkının güvenceleri saydığı ters değerlere taptı giderek.

-ecce homo.

kendini gören biri, hor gören biri olduğu için her zaman saygı da görür kendinden.

denizde susuzluktan ölmek korkunçtur. susuzluğunuzu bir daha gideremeyeceği kadar tuzlamak zorunda mısınız hakikatinizi?

bir kişiye sevgi duymak barbarlıktır: çünkü tüm geri kalanların zararına uygulanır. tanrıya duyulan sevgi de öyle.

nietzsche iyinin ve kötünün ötesinde sayfa 77-78

-birçok zalim vardır ki, zalim olmak için yalnızca fazla korkaktir.
-ne çok gülmüşümdür keskin pençeleri olmadığı için kendini iyi zanneden zayiflara.
-sevgi nöbetlerinden koru kendini! yalnız kişi çabucak uzatır elini karşısına çıkana. kimi insanlara elini değil, pençeni uzatmalısın sadece.

"sahip olunması zorunlu tek şey var: ya yaradılıştan ince bir ruhtur bu, ya da bilim ve sanat tarafından inceltilmiş bir ruh…"

topluluk önünde gaza gelip konuşan, sarhoşluk etkisiyle davranan, zaten doğuştan soğuk olan, farkındalıktan yoksun olup yapacağının getirilerini bilmeden davrananlara cesaretli demez nietzche. asıl cesaret, korkuya rağmen ki bir kavrayıştır korku kazancı ve kayıpları hesaplama aldığı riskin büyüklüğünü fark edebilme buna rağmen kendi idealleri, fikirleri uğruna vazgeçmeyip kendi çizdiği yolda devam edebilmektir. bir takım maddelerin etkisiyle, topluluk gazıyla yaptıklarımızı cesaretliyim diyip etiketlendirmelerimizi yırtar atar.

eminim internette denk gelmişsinizdir. şöyle hikayeler vardır: "bana o bölüme gitme işsiz kalırsın dediler, gece gündüz çalıştım şimdi yurt dışında öğretim üyesiyim. ya da bana okulu bırakma işsiz kalırsın dediler bıraktım ve ticarete atıldım kendi işimin patronuyum artık". bunlar ilham verici hikayelerdir, cesaret örneği denilince bunlar gelir akla. peki gerçekten kendi inisiyatif alıp risk alan bu insanlar başarısız olsaydı bu defa artık cesaretli değil de aptal mı diyecektik onlara? sürecin kendisinin düzgün bir amaç uğruna bir cesaret işi olduğu gerçeğini olumsuz görünen bir sonuç silip atar mıydı?

ne hayırlıyız, ne hayırsız. iyiyle kötünün ötesinde bulduk adamızı.

“kendine en ağır yükü aradın: bulduğun, kendindi..
kendini sırtından atamadın!”
*

motive edici alıntılarından birkaçı..

düşmemek için dans etmen gerek.

kişi, öfkesiyle değil, gülmesiyle öldürür. haydi, öldürelim ruhun ağırlığını!

mutluluk üzerine..

ne mutlu ki, ne kadar az şey yeterlidir, mutluluk için!

mutluluktan deli olmak, mutsuzluktan deli olmaktan daha iyidir.

insanlar kendisine ne kadar kötü davranirsan seni o kadar ciddiye alırlar.
insanların hayatından çıkmayı da bilmeli insan. rezil olmaz karşısındaki insan en azından saygı duyar .
dost olmakla dost kalmak arasında kaldiysan hiç dost olmamışsındır.
insanları affetmek için gerçeği bilmek gerekir. bir yalani affetmek daha zordur .
insan başkalarına her şeyin hesabını verebilir . ikna etmeye çalışabilir. aklayabilir düşüncesini yaptığını. bir kendisine hesap veremez. bu yüzdendir tüm keskeleri eğerleri.
neden nasıl yaptığımızı bilmediğimiz şeylerin çoğu ya yarım kalmışlıktır ya değersizlik hissidir.
bir insanı tanimak hayvanı tanımaktan tabiki daha zor. hayvan her aynı duruma aynı tepkiyi verir. bir insan binlerce yıl içinde her aynı olaya farklı bir tepki verir.
insanlara geçmişi veya geleceği değiştirme imkanı verseler herkes ilk kendi geçmişini değiştirmek ister. oysa gelecek çoğu zaman önündedir.
*

bir insan üzülmek yerine akıllanmayı tercih ettiği zaman ondan korkun. çünkü söyleyecekleri canınızı yakabilir.

özgür mü diyorsun kendine, sana hükmeden düşünceyi duymak isterim.

hoşlanmadığımız bir düşünceyi öne sürdüğü zaman bir düşünürü daha sert eleştiririz. oysa bizi pohpohladığında onu daha sert eleştirmek uygun olacaktır.

...siz fazlasıyla temizsiniz sözcüklerin kiri için; intikam, ceza, ödül, kısasa kısas.
böyle söyledi zerdüşt

zordur insanlarla yaşamak çünkü öyle zordur ki susmasını bilmek.