normal sözlük yazarlarının son 3 yıl içindeki gelişimleri

yerimde kalabilmenin gururunu hissettiren başlıktır. hayallerimi yaşamanın mutluluğu.

2017 - cok iyi bir işim vardı. yüksek maaşım ile yaşıyordum.
2018 - aralık ayında rahatsızlandım, 11 gün hastanede yattım
2019 - engelli raporu aldım.
2020 - emekli oldum.
2021 - emeklilik hayatım başladı.

2018 de işe girdim askerliği aradan çıkardım kredi borçlarımı kapattım üstüne 15 binlik sağlam pc topladım peşine iphone 11 i yapıştırdım.
maddi gelişimim böyle manevi gelişim 0...

yirmili yaşların ne demek olduğunu az çok anlamış bulunmak.
şiirde kendimi görmek istediğim yere yaklaşmak.
sayfalarca anlattığımı artık kelimede anlatabilmek...

heijan dinlemeyi bırakmak*
daha fazla kitap okumak
ve de yılmak

en büyük gelişimim yaşama istegimi, tutkularımı ve hedeflerimi kaybetmem. bazı şeyleri anlayıp kendini boşu boşuna yormamak insan için çok faydalı...

bayaaa guzel gelişmişim sonucuna vardığım baslik. pandemi herkese bu fırsatı sunmadı sanırım.

evin kredisini bitirdik, arabayı yeniledik, ev eşyalarını neredeyse yarı yarıya azalttım. 3 yıl öncesine göre birikim miktarımızı neredeyse iki katina çıkardık.

en büyük hayalim olan istanbul'a yalnız başıma gittim. ilk kez uçağa bindim. sayfalar dolusu kitap okuyup yüzlerce film izledim. arkadaş çevremi iyice küçülttüm, insanlardan beklentilerimi neredeyse sıfırladım. kendimi olduğum gibi kabul etmeyi ve sevmeyi öğrendim.

evliliğimin içinden hızlı bir tren geçti, ortalik bir süre yangın yeri gibiydi, çocuklar yalpaladı, biz ayrı istasyonlarda birbirimizi bekledik sonra her şey rayına oturdu. şimdi üstadın dediği gibi iki rayı gibiyiz bir tren yolunun... gerçi o neyi değiştirir yakın olması son istasyonun da diyor ama bu konuda kendisi ile aynı fikirde değilim çünkü bir sakız kağıdında okuyup aklıma kazıdığım gibi; aşk birbirinin gözlerine bakmak değil, birlikte aynı yöne bakmaktır.

kendimi beğenmedigim tek yön meslek hayatım oldu sanırım. 3 yıl önceye göre daha fazla,daha hızlı ama daha özensiz çalışıyorum.
milli eğitime bakış acimda öğretmen olarak değil devlet memuru mantığı daha ağır basmaya başladı. yine de halen şu dünyada en mutlu olduğum yerlerin başında sınıfım var.

bir de 3 yıl önce ibadet daha çok cehennemden kurtuluş bileti ve allah korku öğesiydi. şimdi bir anne kucağı,dünyanın en güçlü kalesi, en büyük mutluluk sebebi.

tek gelişemedigim nokta; çevrede gördüğüm benden genç insanlara bakıp halen; galiba gençliği boşa harcadım ben. diye bir iç geçiriyorum.

çok yerimde sayıyor gibi dursam da yok yok gayet iyi.
yavaş ama emin adımlarla ilerliyorum hayatımda ve pişmanlıklara yer yok.
düşünmeyin pişmanlıkları, keşkeleri. çünkü olan oldu. önüne katarak ilerle. yapamadıklarını hedefe koy farklı şekillendirip tekrar dene ama olmuyorsa da bırakın yani.

değiştim dönüştüm bambaşka bir insan oldum her şey ve herkesin farkına vardım.
dibe vurdum şimdi yukarı çıkıyorum hiç kolay olmadı. insanları tanıdım diye bir söz var ya özellikle yanım da sandıklarımı (çok emin değilim ama buna benzer biz sözdü)aynen öyle bir süreç oldu. insanları tanırken kendimi de tanıdım. kendimi çözdüm. artık bambaşka bir insanım.bu bazılarının hiç hoşuna gitmese de ben yeni beni çok sevdim.

siyasi, tarihi ve araştırma/incelemeye dayalı kitap okumayı bırakıp daha çok kafa boşaltan romanlara yönelmem. alıyorum bir polisiye. oh mis.

dilim her geçen gün dirseğime yaklaşıyo ama her geçen gün..

pozitif değişim evet.

2020- evlendim, evlendiğim için saçma sapan bir bahane ile mevcutta çalıştığım ve mutlu olduğum departmandan alındım, üst yönetimden onay çıkmadığından beni işten atamayan yöneticim, şirket için önemi olan bir projeye al burada oyalan evlendin diye deparmandan aldım, işten de atamıyorum madem diyerek beni atadı.
bir yandan iş bakarken, bir yandan da kendi yöneticimi boşverip, aldığım parayı hakedeyim bari diyerek işime baktım ve fazlasıyla iyi bir iş çıkarttım. hatta yöneticime rağmen iyi bir zam aldım.
2021- yüksek lisansı bitirdim.
atandığım projenin sonu gelince, ya üst yönetim bunu istiyor, hadi sen bunu yap bari ben bu işe pek inanmıyorum umurumda da değil zaten ama patron istedi hadi bakalım motivasyon konuşması ile yeni bir projeye başladım. bu proje sürecinde sıfır motivasyon, sabahtan akşama kadar iş arayarak, yine aldığım maaşı hakedeyim bari diyerek çalışıp, ortaya fena olmayan bir iş çıkarttım,
bu arada babam kanser oldu* ve kısacık süren tedavi sürecinde yine bu yöneticimin, ben kanser olsam ötenazi yapmak isterdim, baksana baban ne kadar yük oluyor sana gibi eğlenceli fikirleri eşliğinde bir oraya bir buraya koşturdum. ve hayır kendisine kafa atmadım, şimdi yazıp tekrar okuyunca bencede atmalıymışım. haklısınız.
derken kasım ayında yöneticim işten atıldı. *
yeni yöneticim şeker gibi bir adam, hemde pamuk şeker,
buraya geliş şartların veya nedenin beni ilgilendirmiyor, bu şartlara rağmen çıkarttığın iş çok başarılı, biraz motive ol ve birlikte daha iyisini yapalım dedi ve yola koyulduk.
2022-
babamı kaybettim, hayatımın bu zamana kadarki en kötü günüydü. bir günde büyüdüm *
şimdi çalıştığım projeyi tam zamanlı bir departmana çevirip, beni yöneticisi yapmak için altyapı çalışmaları yapıyoruz.
kendime bir ev aldım. tam 500.000 tl borcum var.
bu süreçte bana sürekli destek olan ve benimle birlikte ağlayan bir eşim var. *

2019- ankaraya yatay geçiş yaptım.
2020- covidsu başladı
2021-covidsu devam ediyor bir de üniversiteden mezun oldum.
2022- kpssye hazırlandım ve atanamadım.(kadro haberi de gelmedi)
2023-...

hımm.. sanırım ben ifrat tefrit sınırlarında gezinip durmuşum.

yani bir dönem polat alemdar'ın babası ömer baba gibi yaşarken, akabinde kardeş payı şerif abi gibi yaşamışım.

olmaz olsun böyle değişim, dönüşüm ve gelişim. bi ortan olsun be adam!

gelişemiyorum ben gittikçe küçülüyorum.
beyin gelişimi olarak tabii.

3 yıl önce ayaklarım bu kadar yere basmıyordu yazarken.

şimdi bazı şeyleri daha iyi anlıyorum. ve yazması daha kolay oluyor, yaş aldığımız için.(bkz: swh)

herhangi bir gelişim saptanamadı.

3 yıl önce "nasıl notlarımı yükseltirim"den;
şimdi "nasıl doğru-düzgün iş bulurum"a dönüştü.

mutasyonları da hesaba katarak bir gelişimden söz etmemiz mümkün