okuduğun kitabı yıllar sonra tekrar okumak

çok duygulanırım. diyorlar ya; eski bir dostla karşılaşmak gibi

o zamanlar dikkatini çekmeyen bir kısmı yakalarsın. ne kadar değiştiğini görürsün. aynı zamanda daha önce okuduğundaki duygularını hatırlarsın. hoş bir hissiyattır.

kitap okumayı çok seviyorum ama odaklanamıyorum ve sürekli dalıyorum bu gibi durumlarda başa sarıyorum ve tekrar okuyorum kitabı çok sevdiysem en baştan tekrar başlıyorum bir iki güne; lakin konuyu anlamışsam, tekrar okuma isteği uyandırmadıysa youtube da 2x video izlemiş gibi oluyorum yarım yamalak ama anlıyorum işte. tavsiyelere açığım...

küçük prens kitabını yılda bir defa mutlaka tekrar okuyorum. her okuduğumda farklı bir tat alıyorum. kesinlikle tavsiye ettiğim bir eylem.

yıllar önce okuduğum bazı kitapları tekrar okumayı düşünüyorum. şeytanın fısıldadıkları adında bir kitap var. emre yılmaz yazarın adı. bu kitabı , nedendir bilmem, üniversite yıllarımda 7-8 kere okudum. bunu artık tekrar okumayı düşünmüyorum ama dediğim gibi tekrar okumayı düşündüğüm bazı kitaplar var... örneğin, olasılıksız ve empati...

beyaz diş.

bazen "aaa bu kadar güzel miydi nasıl bu kısımları unutmuşum" bazen de " cidden bunları mı okumuşum" demenizi sağlayabilecek ve aslında düşünce yapınızın ne kadar değişip büyüdüğünü gösterecek bir eylem

benim gibi unutkan bi insan için ilk kez okumaktan farkı olmayan eylemdir. bu sebeple bazen okuduğum kitapta beğendiğim yerlerin altını çizerim. bir sonraki okuyuşumda aynı etkiyi yapacak mı diye gözlemlemek ve zevklerimin nasıl da değiştiğini keşfetmek çok eğlenceli..

kitap aynıdır. ama farklı gelir.
çünkü değişen bizizdir.

işsiz insan aktivitesidir.

ilginç oluyor. farklı şeyler keşfediyorsun.
ya da sana şimdi önemsiz gelen cümleler oluyor o zaman altını çizdiğin.
ya da tam tersine aa bu böyleymiş doğru lan sevdim bunu dediğin şeyleri geçmiş geçiştirmişsin hep. hatırladıkça hay allah neden acaba diyorsun.

garip bir duygu. o zaman okudugun anı hatırladıkça şimdinin yaşattığı şey sana..
vayy be!

ilk okunduğunda hissedemediğin hisleri hissedersin. içinde çok farklı bir his oluşur..

karakterlere olan bakışın değiştiği durumdur. aslında değişen kitap değil bizizdir, tecrübedir.

ben ara ara yaparım. bazen hatırlamak güzel oluyor. bazende cok sevdiğim kitap olunca büyüsüne tekrar kapılmak için kısa süre sonra yeniden okurum.

yeniden tanışıp, keşfetmeye yarar. eskiden var olan izlenimlere yenileri eklenir.

7 yıl evvel okuduğum bir romana bugün yıllar sonra tekrar döndüm.

kitap aynı ama ben değişmişim.

o zaman etkilendiğim yerler şimdi etkilemiyor nedense.*

karakterlere bakış açım değişmiş, bunu fark ettim.

beğenmeme ihtimalim çok yüksek oluyor. ama yine de farklı bir gözle bakıp farklı şeyler görüyorsun.
the help filminin kitabı olan duyguların rengi'ni seneler sonra tekrar okumuştum.
ırkçılığa karşı daha da bilinçlenmiştim. önceki okuduğumda sadece olay akışına kapılıp okumuşum meğer.

kitap aynı. ben değişmişim. o yüzden aynı tadı vermiyor.

bile isteye tekrar okunuyorsa, olur neden olmasın ki. ya unutulduğu için tekrarlanıyorsa bu eylem? sorarım size, bu felaket tamtamlarının çaldığı, "alzaymır mı oluyorum aman tanrım, neler oluyor bana, bana neler oluyor" un sessiz çıģlıkları değil de nedir?
üstelik ben daha beterini yaptım.

yine bir gün çok sevgili eşimle çok severek izlediğimiz bir dizinin 3. sezonunu izlemek üzere kurulduk televizyonun karşısına. hamileyim ben o zaman, uzatmışım ayaklarımı da. çok fena şişiyorlar mayalı poğaça gibi oluyorlar, yaşamayan bilmez aah, ah. tabi sevgili eşim başımda pervane. *.
neyse efenim, direkt 3. sezonu açtı beyefendi. ben dedim ki "yahu daha 1 ve 2 yi izlemeden siz ne yapmak istemektesiniz acaba? "izledik onları dem hanım" dedi bana. benimle dalga geçtiğini düşündüğüm için gözlerim çakmak çakmak oldu tabi. zaten hamileyim.* tosbağa gibi oturuyorum öyle.
izledik, izlemedik derken doğal olarak zaten de hamile de olduğum için ilk bölümden başladık izlemeye. izlerken anlatıyor bana bir yandan, ben asla kabul etmiyorum ama izlediğimizi. hatta sitem ediyorum, "demek bensiz izledin, yazıklar olmasın" falan... 1 bitti 2. sezonun son bölümünden bir önceki bölümde daha önce gözümde çakan şimşekler bu defa beynimde çaktı benim. sevgili eşim beyefendi haklıydı ve tüm o bölümler önceden izlenmişti.

fark etmedi.

kürk mantolu madonna 17 yaşımda ağlatırken, şimdi raif efendi'nin kızından son anda haberdar olması, maria puder'in onu terkettiğini sanırken, aslında 10 yıl önce çoktan ölmüş olması


24 yaşımda o kadar da etkilemedi.

değişen ne, bilmiyorum.