okunması gereken birçok kitap olduğu halde yeni kitaplar satın almak

bu tam olarak ben. kaçıyor mu okuyayım öyle alırım dedikçe aldıkça almışımdır hep. çünkü kitaplarda bir büyü var beni kendine bağlayan. servetim olsa kitaplara harcayabilirim.

kanat güner'in "eroin güncesi" kitabında da dediği gibi, "tüm plânların bir günlük olması" misali; her seferinde kitapçıya adım atarken kendi kendine "sadece kitaplara bakıp, çıkacağım, kitap almayacağım; zaten evde okumam gereken, çok kitabım var" diyerek telkinde bulunmak ama kitapçıdan, kitap alıp çıkmak;
ümit edelim ki, aldığımız tüm kitapları okuyabilelim.

ah! bu kişi kesinlikle benim.

umberto eco’nun bu konudaki yorumu çok hoştur.

beni hiçbir şey durduramıyordu ta ki zamlara dek

bu döngüden çıkamıyorum.

kitaba yapılan en büyük saygısızlık, onu okumamaktır. ister bir masal kitabı, ister akademik, ister bir roman, bir gazete, ister konservatif niteliği olan bir yazın, ister bir mecmua ya da belki ikea kataloğu, hiç fark etmez. karşınızda sizinle konuşmak adına can atan ve asla yarı yolda koymayacak olan bir arkadaş gibi tıpkı bu! ve siz oralı değilsiniz. bunu en entelektüel insandan, en avam katmana değin indirgeyebiliriz. anadolu evlerinde bile ekseriya duvara asılan kutsal kitap gibi; zannedersen saygı görüyor, eriştiği boyutsal merhale bazında. tıpkı drakula'yı def etmek adına sarımsak asmak gibi. en alengirli raflarda muhafaza ediyorsunuz. tüm hayatınız boyunca onlarla yaşıyorsunuz lakin hiçbirini tanımıyorsunuz.

ağhh bağımlılık gibi bi şey. günümüzde kitaplar maalesef pahalı. indirim gördüm mü almadan duramıyorum. alışveriş uygulamalarının bildirimlerini bile kapatmayı düşündürdü bu durum bana. kaldı ki koca sayfaya bir cümle yazılan kitaplar hariç hiçbir kitap boşa harcanan para değildir

süs niyetine almaktır.

son kitabımı 6 nisan'da almışım. yoksunluk krizim tutuyor arada. ama dayanacağım. almayacağım bir süre daha. dayan emine. sen bunu başaracaksın. kitap kitap kitap kitap ya rab ya rab

nur topu gibi erteleme hastalığınız vardır. kafanız her zaman çok dolu gibi hissedersiniz. yapacak çok işiniz var gibi. lakin objektif bir şekilde kendinize dışarıdan bakabilseydiniz bunların hiç birinin olmadığını, overthinking ile depresyon arasında gidip geldiğinizi fark ederdiniz. tabi eğer bir alışveriş bağımlısı değilseniz. ya da istifçi.

50 tane kitap vardı (gerçekten sayısı 50) okumam gereken ve evet yenisini aldım. pişman mıyım? evet. tekrar olsa tekrar alır mıyım? evet. mutlu muyum? çok.

rezil bir durumdur. gerçekten.
akademik yaşamında lazım olduysa hani mecbur kaldıysan o kitapları al. ama evinde 3883848 tane roman varken niye gidip 17 tane daha sipariş edersin mesela?

kitap kutsaldır kafasında değilim, değildir de bence zaten. ama aynı şeyi çanta ayakkabı alıcam diye yapan insanları eleştiriyoz? "öğğğ tüketim çılgınlığı, olay sadelikte ağbiii" falan yapmıyo muyuz? biz yapıyoz ben ve tanıdıklarım. :d ee nooldun? tüketim nesnen ayakkabı değil de kitap olunca aklandın mı? yine bişiler alıp dopamin salgılayıp istfliyosun, ister kitap olsun, ister tuzluk, ister ayakkabı.

neyse yani böyle atarlı giderli konuşuyorum, acımasız da oldum ama kendime söylüyorum bunları aslında en çok. derdim başkasıyla değil. bak cuma gittim 3 kitap sipariş ettim. ev. okunmamış. kitap. dolu .

almama gerek yok geliyor zaten de, bence çok güzel bir şey asla bıkmaz insan :)

(bkz: istifçilik)

annem izin vermiyor koyucak yer olmadığından o yüzden alamıyorum:(((

koyacak yer kalmadı ama alıyorum.
okuyacak çok kitap var ama alıyorum.
bir kitabı okunacak çok kitap var sonra alırım diye almadım. şimdi piyasada yok.
o yüzden alıyorum. ben okuyamasam bile ben öldükten sonra kitaplarımın gideceği yerdeki insanlar okur.

biriktirme hastalığı. onu da alam bunu da alam şunu da alam. sonuç öylece duran kitaplar. sermaye sahiplerini zengin etme işleri işte.

lütfen, kötü konuşmayalım. o kitaplarla avunuyor olabilir. *