ölene kadar mutlu olmamak

bir yerden sonra çok da takılmaması gereken şey. hayat herkese nazik davranmıyor mesela bazen.

bir dostum vardı öyle. kaderin bir garezi vardı. trafik kazasında öldü.

biraz da olsa içim acıdı lan, yazık.
(bkz: fakir dertleri)
(bkz: gariban dertleri)

kasıntı insanların yaşayacağı bir durum.

kara sayfalara, kapkara kalemle yazılmış olandır. bazıları öyledir, mutluluğa ufuktan daha fazla yaklaşamaz, tam gördüm derken de güneş batar ve karanlık hakimiyeti alır. bu döngü hiç değişmez. ta ki ölene dek.

bir zan’dır, zannetmek halidir.
gerçek mi değil mi bilemeyiz.

yaşayıp göreceğizdir, gözlerimizi kapatırken o an anlayacağız.

mutluluk, kimi zaman gece vakti mutfakta dolapları karıştırırken bulunan bir kuruyemiştir. içinde bulunduğunuz ortam, koşullar, ruh haliniz, duygu durumunuz, bakış açınız, yaşanmışlık seviyeniz bunların hepsi mutluluğa etki edebilecek faktörlerdir. ortada bir sorun varsa öncelikle bunları çözün.

mutlu olup ne yapacaksınız asıl en büyük başarı mutsuzken ölebilmekte. düşünsenize tüm hayatınız boyunca mutsuzmuşsunuz ama yaşayabilmişsiniz. ödüllendirilmeli.size demişler ki mutluluk var senin de payına düşen bir parça mevcut. siz de ölümü bekler gibi mutluluğu aramışsınız.mutlu olduktan sonra ölmezsen ne olacak neye çabalıycaksın ayrıca.
kısaca ölene kadar mutlu olmamak sorun değil, birden fazla kez ölüp bir kez mutsuz ölmekte.
mutluluğu düşünebildiğin sürece yeterince mutsuz olmayı da başaramamışsındır bunu da unutmamalı.hakkını çıkarabildiğimiz nice mutsuzluklara!

vatansever ve milli biri, ülkesinin zanginlerinin ve patronlarının mutluluğuyla mutlu olur, üzüntüsüyle üzülür. diğerleri bölücülüktür, yıkıcılıktır, isyandır.

biri olmamak mı dedi?

(bkz: nasıl tak diye buradayım)

ölünce iyi olmak