online oyun bağımlılığı

bunun önüne geçmek istiyorsanız şayet, birtakım taktikler verebilirim sizlere...

en önemli olay, belli şartlar!
belli şartlar olgunlaşmadan, oyunu oynamayacaksınız.

hangi oyun olursa olsun, hepsinden alınan keyfi maksimum seviyeye çıkartan, belli başlı durumlar vardır.
her oyunun bir etkinliği, festivali, önemli günü, haftası şutu buyu vardır mutlaka.
prime time'ıdır o dönem, o oyunun.

işte siz de, tam olarak o anları bekleyecek ve oyundan maksimum keyfi alıp, çıkacaksınız.
olabilir tabii, belki de siz, sessiz sakin olsun istiyorsunuz her şey?
o zaman siz de, etkinlik zamanları oyundan uzak durursunuz?
olamaz mı?
olur, bal gibi de olur.
kontrol tamamen sizin elinizde.
önemli olan, sizin hayattan olabildiğince maksimum seviyede zevk ve keyif alabilmeniz.
bunun için o oyunu oynamanız gerekiyorsa, oynayın... hiç sorun değil.
fakat şuna eminim ki, haddinden fazlaya kaçıp, günün en güzel saatlerini, ekrana bakarak geçirdiğiniz de çokça oluyor.
bu olmasın işte.
bir keyif mi var ortada, yaşanmak istenen?
sadece o keyfe odaklanın!
öncesi sonrası falan aman aman...
gece sonunda bulaşıkları siz yıkamayın!
ha, arada sırada yıkayın da... sürekli olarak, her gece her gece yıkamayın.

hayatta her şey, doğru zaman ve şartlarda hayata geçirildiği zaman güzel.
her şeyin bir kıvamı var.

ben de mesela, 90'lı yıllarda çok fena oyun bağımlısıydım.
12-13 yaşlarındaydım, hayatımda ilk defa adalar'a gitmişim... heybeliada'da konaklıyorum...
büyükada'ya gittik bir gün, her yerini geziyoruz...
ben ne yapıyorum o esnada?
tetris oynuyorum!
evet, hem de gün boyunca...
ailem bana sürekli, "bırak şunu elinden, etrafa bak" diyor...

o zamanlarda oyun bağımlılığı, şimdiki gibi tek bir oyun üzerinden hayatınızı domine etmiyor tabii.
yüzlerce, binlerce oyun var...
hepsini oynuyorsun ama bazılarını daha fazla oynuyorsun.
olay bu.

düşünün bakın, yine aynı yaşlarda ben, ortaokul zamanları işte..
sabahçıydım.
07.00'de ders başlıyor yani...

ne yapıyordum?
evden saat 6 olmadan çıkıyordum ve 1 saat kadar atari salonunda; street fighter, samurai shadow, street hoop... o an canım hangisini isterse...
belki bombacı ya da toki falan attırırım bir jeton...

hiçbir zaman derse geç kalmadım.
derslerim de iyiydi hep.
ha, daha da iyi olabilir miydi? evet...
çünkü çok zamanını alıyor.. öyle böyle değil.

gerek yok...
o zamanlar, basketbol ve bilardo sayesinde, 15 yaşıma gelmeden kurtuldum o atari oyunu bağımlılığından...
basketbol ve bilardo konularında da olabildiğince abarttım zaman olayını ama olsun...
atari dönemim için de hiçbir pişmanlık yaşamıyorum bu arada...
evimin dibindeydi... gün içinde nerde olduğum hep belliydi.

şimdi, nerde olduğun da belli değil...
bir de o var işte esas mesele...
bir oyun, hayatın her anında oynanabilir mi?
oynanıyor evet... ama böyle mi olmalı?

telefonu elinize aldığınız an, oyun karşınızda!
nerede olursanız olun!
böyle olmaz...

sadece oyun değil... hiçbir şey olmaz.
aşk da olmaz, arkadaşlık hele hiç olmaz...

her zaman, özlemeyi bilmelisiniz!
sır, özlemekte.
özlersen biraz, marjinal fayda artar.
her şeyde hem de...
özle!
alıştır kendini özlemeye!

vücudundan tamamen at... sonra al içine...
sonra tekrar çıkart, tekrar al..

çökmesin kum gibi içine.
kalmasın orada sabit.
yaşatma, besleme onu sürekli, sanki senin bir parçanmış gibi...

buna alıştır kendini ve sonrasında, yaşayacağın zevklerin, keyiflerin kıvamlarının nasıl en tepede olduğuna bak..

ultima online ile başlayan, knight online ile devam eden, ara ara silkroad'a kaçan gençlik yiyen bağımlılıktır.
şimdiki bebeler lol bağımlısı olmuş, neymiş takım kötüymüş o yüzden 2 oyundan fazla atamıyormuş ama yine de bağımlıymış.
ulan 8 saat aralıksız slot slot boss aradığımı hatırlıyorum.

eğilimlerimi bildiğim için gerçek manada yaşamadığım şeydir. ilgimi ilk ultima online çekmişti ama o ara ev internetim yoktu. bir de bir sürü hobim vardı, metal müzik gruplarında vokalistlik yapıyordum falan. ev arkadaşım oynuyordu bu oyunu da adam evden çıkmıyordu. adamın kız arkadaşıyla bile buluşma gibi bir şeyi yoktu. kız, direkt eve geliyordu. arkadaşım ultima oynarken kız bunun kafasını okşuyordu falan. zaten okulu da defalarca uzattı. zorla bitirebildi arkadaşım. onun gibi olmak istememiştim. * sonra birkaç online oyuna biraz giriş yaptım ve baktım aşırı bağımlı olacağım, erkenden bıraktım. en son heroes of newerth oyunu beni cezbetmişti. arkadaşlarım oynuyordu ve ısrarlarına rağmen bulaşmamayı seçtim. zor bir karardı. haha. ben kaptırırsam hepinizden fazla kaptırırım kendimi böyle oyunlara arkadaşlar. kendimi biliyorum. *

lise zamanlarında knight online'ın başından kalkmıyorduk fakat şu an yaş sebebiyle çok da mümkün değil. para kazanmayacaksam hiçbir oyunu bedavaya bu kadar süre aralıksız oynamam

bağımlılık değil de seviyorum işte. mmorpg türü benim için çok özeldi. lisansta birkaç oyunda avrupa sunucularında geniş ekiple birlikte ilkleri yaşadım, listelere girdim. sonra kendi kendine yok oldu bu tutku zamanla. şu an hala zamanım var fakat bu zamanı müzik üretmek için kullanıyorum. arada girip bir yarım saat, bir saat bir şeyler oynadığım oluyor fakat nedense artık bir saatten fazla kalasım yok oyunlarda.

ha bu sosyal hayatımı değiştirdi mi? yok. kendi hobileriyle mutlu olan insan kendine başka hobi buluyor işte. diğer yandan insanlarla zaman geçirmenin kutsanması saçma. lisede cafelerde sosyalleşen tayfa üniversitede de aynısını yaptı. bu arada ben ortalama bir öğrenci olmama rağmen kendimi geliştirecek zamanı buldum. hobilere dil ekledim. şimdi ben alanında avrupa'nın en iyi birkaç okulundan birinden mezunum, onlar satış temsilcisi ve iş çıkışı cafeye gidiyorlar çünkü bar için paraları yok.

kısaca her oyun seven, her yatkınlığı olan hayatına sifon çekecek diye bir şey yok. bu bir klişe. sifonu sosyalleşirken de çekebilirsiniz.

yıllar geçse de üstünden bu kalp seni unutur mu?


oyun bağımlılığı da her bağımlılık türü gibi psikofizyolojik bir etkiye sahiptir. tamamen iyileşmez, her zaman nüksetme ihtimali vardır.

çocuk yaşlarda başlar, bağımlısı sabahtan oturur bilgisayar başına. hatta uyanır uyanmaz aklında bilgisayar oyunu vardır. dersleri ihmal ettiği olur, yemek yemeye bile kalkmaz. işin düşündürücü tarafı, dünya sağlık örgütü bu dijital oyun bağımlılığını ruh hastalıkları sınıfına sokmuş. yani bu uyuşturucu, alkol, kumar bağımlılığı kadar da tehlikeli bir bağımlılık. bağımlısı kontrolü kaybetmişçesine oyuna zamanını harcar. uyumaktan ve sosyal yaşamdan dahi kopar. bu sanal oyunlar tüm dünyada yediden yetmişe büyük ilgi görüyor. bunların en çok rağbet göreni de savaş oyunları. bir de bu oyunlar gerçeğine tıpatıp benzeyecek görselliğe sahipler. hatta oyun ile gerçeği birbirine karıştıracak kadar akıl sağlığını bile bozanlar oluyor. çocukları sanal dünyadan korumak bir yana dursun yetişkin insanlarda da bu oyun bağımlılığı azımsanmayacak kadar yüksek. duygu durumundaki boşluklar bu bağımlılıkta etkili oluyor. asosyal ve yalnız kişilerin bu bağımlılığa yakalanma oranı da yüksek. aile içinde yaşanan gerilimler de bunda etken, yani bu gerilimlerden kaçanların sığınağı sanal oyunlar oluyor. öğrenciyse veya iş sahibiyse bu kişi, derslerine ve işine kendini veremez.

ben bir tek sims oynuyorum. allah bağımlılığın bile vizyonlusunu versin gerçekten.

zaman çalan bir olaydır,

ha kimisi bu durumdan şikayetçi olmaz kimisi olur artık kendileri bilir.

ama az wow oynamadik bee.

harcanacak zaman kalmadığında gamer adam online oyunların bomboş iş olduğunu anlayacak.

son günlerde kapanan oyun sitesi merakımı uyandırdı nasıl bir ortammış dedim vallahi galiba yüz milyonlarca insan sanal oyun oynuyormuş , muazzam bir sektör milyar dolarlar dönüyordur herhalde ,benim oynadığım yok tabi en fazla iskambil ,yılan gibi oyun basitin basiti.
türkiye'de de var herhalde oyun sektörü oturduğun dairenin üstünde ki genç evde çalışıyor yazılımcıymış ,sürekli ekranda (bazen kahve yapıyorum ona) oyun var .
bizde kalkıp koca devlet kapatmaya çalışıyoruz .
, akıl olmayınca.