melankoli bağımlılığı

sözlük yazarlarında sıklıkla gözlemlenen bağımlılık türü, mizaç.
suçluluk duyguları, değersizlik hisleri, öğrenilmiş çaresizlik, aktarıma maruz kalmak vb nedenlerle melankoli mizaç haline gelir.
acı çekmek, üzüntü duymak gibi duygular artık kişinin normal/sıradan ruh hali olur. alışkın olduğundan uzaklaşmak ve yenilik her şekilde yoracağından bilinçlice yahut bilinçdışı şekilde sürekli kendini üzecek durumlara sokma, olanların hep negatif yanını okumayla sonuçlanır.
mutlu olmak huzursuz hissetirir, o kimdir ki mutlu olsundur?

ayrıca sekonder kazanç sebebiyle, özellikle şair ve yazarlarda, şarkı sözü yazarlarında, ressam gibi sanatla uğraşan bireylerde melankoli sanatının asıl kaynağıysa bunu bırakmak istemezler. kısaca rutin melankoliye döner.

arkadaşlarımın eleştiri olarak bana yönelttiğinde farkettiğim sakız gibi üstüme yapışan özelliğim, bu ara bir farkındalık oluştu bende ama halledicem inanıyorum.

uzun vadede kişiyi itici yapan özellik.

insanlar, özellikle de türkiye gibi ülkelerde yaşayıp bunalmak denen şeyin ne olduğunu çok iyi bilenler, yanlarında sürekli olarak "mızmızlanan" kişiler görmek istemez. bir yere kadar "yardımcı olayım, derdini dinleyeyim, sorununu çözeyim" dediğiniz kişi, gün gelir kaçtığınız kişi haline gelir. o yüzden arada bir herkesin başına gelen dertlenme, dert anlatma durumları aşırıya kaçıp bağımlılık yaptığında, çevrenizdekileri de yavaş yavaş uzaklaştırır sizden.

ancak bu bataklığa da, yine türkiye gibi ülkelerde yaşayıp bunalmak denen şeyin ne olduğunu çok iyi bilenler saplanır. yani bir nevi paradokstur bu durum.

bazıları bunalmak dışında hiçbir şey yapamadığımız bir coğrafyada, doğal olarak bunalmaktan başka şey yapamazlar. bazıları da bunalmak dışında hiçbir şey yapamadığımız bir coğrafyada, bunalımlarına bir de etrafındakilerin bunalımını eklemek istemez.

çevrenize yansıtıyorsanız sizden nefret etmeme sebebiyet verecek durum.
ben eğlenmeye, keyifli vakit geçirmeye çalıştıkça birileri üzgünlüğünü bana hissettirmeye çalışınca deliye dönüyorum, bundan dolayı arkadaşlarımla fazla samimi olmuyorum.
çok arkadaş, çok keyif.

sizi devamlı olarak sistematik bir şekilde negatif enerji pompalayarak yoran insanlar vardır elbette, sanki kahrın her türlüsünü o çekmiş, hayat sillesini bir ona vurmuş, ıssız adam gibi kendini dağa taşa vurmak istercesine söylenmeleri olur. dert dinleyeyim derken dertlenir çıkarsınız. belli bir süre sonra sizi de kendine benzetir, uzun vade de inanılmaz derecede katlanılmaz itici tiplerdir.

fazla türk edebiyatı ile haşır neşir olanda sıklıkla görünür.

temelinde "arabesk" müziğin ağdalı ağdalı ağlayan keman partisyonlarının yattığını, çaldığını düşündüren bağımlılık.

bir ergen bağımlılığıdır. tabi herkes için geçerli değil bu ama çoğu ergen yani. ayrıca dizilerde de bolca görürüz.

ilgi, alaka görmek isteyen insan davranışıdır. mümkünse melankoliye teşfik eden müzikleri, filmleri izlememek gerekir.
yoksa damarlarınızda kan yerine hüzün dolaşır.

bağımlısı olunmasa, arada arada sırf yeşillik olsun diye saplanılan melankoliyi, yapacak başka iş bulamayanların devamlı hale getirmesidir.

yani eskiden heyecanlı, mutlu, bir şeylere hevesli. şimdi ise durgun, yanlız, sessiz...

kabullenmektir.
iki litrelik bir hayatın midemden boşalması kadarım.sancılarla baş başa çekilen bir ceza.gökyüzü üzerime cehennemini yağdırırken gülümsüyorum.dudağımdaki kaslar gerildikçe yok oluyorum.hareket eden bir ceset,bedenim ise en sevdiğim tabutum.

alain ehrenberg: “seçkinci bir yönü olan melankoli, günümüzde depresyona dönüşerek demokratikleşiyor. melankoli eskiden sıradışı insanların bir tuhaflığıyken depresyon sıradışılığın popülerleşmesinin ifadesi oldu. depresyon, ‘melankoli artı eşitlik’tir. demokratik insana en yakışan hastalıktır.”

bu dönemlerde insan sanki biraz daha yaratıcı olabiliyor; kendini, içindeki o karanlığı herhangi bir mecrada ete kemiğe bürüyebiliyor gibi. melankolik biri ne hissettiğini herkesten daha iyi anlatıyor bana göre. belki de bu yüzden böyle bir bağımlılık vardır, belki de alışkanlıktır.

aşığım ve elimden en fazla bu kadarı geliyor.

diğer adı 'ızdırap sıçmak' olan ruh haline bağımlılık duymak, adeta bir yuvaymış gibi bağlanıp bırakmamak halidir. kişinin sadece kendini değil çevresini de yıpratır. ve genelde marazlı şarkılarla korlanır.

balık burçlar için alışılmış bir durum.

melankoli bağımlılığı falan değil bildiğin arabesk kültürün etkisi bunlar.

genelde geceleri "acìlì" müzik dinleme istediği
açılan eski defterler
pekişen yanlışlık duygusu
sabaha karşı son bulan ve yarın tekrarlanacak olan içsel hesaplaşma.

her sabah gözler kızarık yahut şişmiş şekilde karşımıza çıkan melankoli bağımlılarının, ağır ergenlik tramvaylarından biran önce çıkmalarını umud(t) ediyor, yakınlarına baş sağlığı diliyorum.

drama queen ile melankolikler karıştırılmış sanki biraz , melankolik sürekli şikayet eden, dert anlatan tip değildir bence