ortaçağ'da filozof olmanın çok kolay olması

insanların bakış açısı ve düşünme yetisinin kısıtlı olmasıyla alakalıdır.

şimdi aynı şeyleri günümüzde birisi dese, ergen tribi atıyor diyeceğimiz nice fırsatçı adam, o zamanlar saçma sapan konuşup hatunları ayıklamış, doğru yıllarda yaşayamadık usta.

o ahir zamanlarda, millet tarlada çalışıyor, savaş için kılıç biliyor, bu püre kafalı entellerden biri "yıldızlar çok parlak. insan da bazen parlıyor yıldızlar gibi" diyor ve dikkat çekiyor. oysa bildiğin loser. savaş olsa hemen kaçar. kılıç erdemli insana yakışmaz der.

bu tavrı günümüzdeki sözlük entellerine benziyor. her devrin enteli adamlar sadece kişilik değiştiriyorlar. adapte olmuşlar çağa.

o da bir şey mi? şu anda sokakta gezen 10 kişinin 11' i filozof.

kolay diyorsunuz da kitap bulmak kolay mıydı sence? bulduğun bir kitabı da yüzlerce defa okumak vardı o zamanlarda şimdiki gibi 1 günde okuyup aa ben bu yazarın ne demek istediğini anladım demiyordu okurları.

hayatı boyunca bir tane ortaçağ filozofu duymamış birinin düşünebileceği tarzda mükemmel bir düşünce. peter abelard bunları duysa mezarından kalkar ve hortlak olarak herkese azap olurdu.

"filozof" dediğimiz adamlar sadece düşünür degil: aynı zamanda matematikçi, astronom, fizikçi ve dahi nice vasfa sahip kimselerdi.
hem bence felsefe; bilimi karnında taşıyan bir annedir. o sorular sorar ve insanlar cevaplar arar. bazen cevaplar bambaşka yerlere götürür, bazen bilinmez nice şeyler keşfedilir.

edit: "antik yunan felsefecisi olmak kolay" demiş bir yazar. hic de kolay degil.
(bkz: sokrates'in idamı)

ortaçağ desen o da böyle;
(bkz: giordano bruno'nun diri diri yakılarak idam edilmesi)

adamlar hayatta kalma derdinde yanıp tutuşuyor deli gibi savaş oluyor avrupa desen kara vebayla uğraşıyor zaten. bence ortaçağ değil de antik yunan zamanlarında daha basittir, adamlar zaten refah içersinde; zengin kesim ne yapacağını şaşırmış düşünüp duruyor e bunun sonucunda da ilk sorgulamalar başlıyor eyvallah da şahsen ben küçük yaşlarımda felsefe nedir bilmezken kendimi sorgulayıp kendi varlık problemimi oluşturmuştum sonra ailem her müslüman aile gibi bana islam’ı sentezledi ama orası apayrı bir konu.

buradan bakıldığında kolay gelir tabii. ama unutmamak gerekir felsefeleri uğruna canından olan bir sürü düşünür olduğunu. birçoğunun yine felsefesi nedeniyle toplumdan men edilmesi, şeytan olarak görülmesi de cabası. o kadar da kolay değil sanki.

(bkz: ageometretos medeis eisito)!

katılıyorum, millet birilerine filozof damgası yapistirmak için yer ariyormus.bakınız diyojen, adam fıçıda yasıyor ve serkeş diye filozof demişler şimdi olsa tinerci diyoruz.

şu anki zihnimizle ve bilgi birikimimizle bize düşünmesi kolay gelen şeylerin, o zamanların bilgi kıtlığıyla ne kadar zor gelebileceğini önemsemeyen bir beyandır. insanın hayalgücü ve ufku, farklı bakış açılarıyla gelişir. bunca farklı bakış açısına tek tıkla ulaşabilirken, o dönemlerde insanlar şehir şehir, ülke ülke geziyordu.

ortaçağda yaşamanın zor olması ilk kabulunden ortaçağ'da filozof olmanın çok kolay olması düşünülmeye değer mi bilmiyorum.

evet günümüzdeki kadar çok şey bilinmiyor ve insanlar bilgiye ulaşmak için çabalıyor, çeşitli arayışlara giriyor fakat o dönemlerdeki dinin baskıcı tutumu yüzünden de birçoğu öldürülüyor ya da sürgüne gönderiliyor.

ortaçağın hangi dönem olduğu ile alakalı ne düşünülüyor bilmiyorum
ama ortaçağ felsefe olarak özellikle batı felsefesi anlamında bayağı fakir bir dönem. yani adam akıllı aquinali thomas, ockhamli william var. he siz ortaçağ olarak yunan felsefesini, rönesansi, aydinlanma çağını düşünüyorsanız, yani eğer böyle düşünüyorsanız, demek ki günümüzde de çok zor değil filozof olmak.

ortaçağda cevabı aranmış bir soruya karşılık ver, ondan sonra tekrar konuşalım olur mu? "gülün adı" boşuna yazılmış demek.. keşke o dönemde yaşasaydın da biz şimdi bu başlığı görmek zorunda kalmasaydık..muhtemelen kusmuk yiyerek ölecektin..

orta çağ denilen dönem dediğimiz bin yıldan daha fazla bir zaman. bu kadar rahat genelleme yapılacak bir süre değil. kaldı ki coğrafyaya göre de değişir. bak türklere. ortaçağın başında da ortasında da sonunda da sürekli savaşıyoruz. doğru düzgün barış dönemi yok. savaşmaktan oturup biraz düşünmeye vakit bulamıyoruz. tabi göçebe toplum olmamızın da katkısı büyük.

adam hesabına konmamışlar o zaman orası ayrı..