otobüste yer vermen için bakışları ile taciz eden yaşlı

normal sözlükte alınacak nickler arasına girer.

ona kimi mahalli kültürlerde saygı, nezaket vs diyorlar. raat olun kendiniz gibi davranın, kendinizi daha yakından tanımanızı sağlar.!

başka yerde yer varsa yer vermemin bir anlamı yok ama yer yoksa ve ayakta durmakta zorlanan bir yaşlı varsa benim yer vermemem öyle saygı duyulacak bir hareket değildir. zorundalık mıdır tabii ki değildir fakat bu nasıl bir insan olduğunuzu ortaya koyan bir noktadır.

ben de onu gözlerimle soyarım valla
içinden geçerim onun

bu bakış yüzünden otobüslerde az yer olduğunda, oturmamayı seçmek, alışkanlığım olmuştur.

zorbalanma yılgınlığı ya da zorbalama olmasa da 'takıntılı düşüncesi'.

kusura bakma amca/teyze ama bir kuruş ödemeden kullandığın toplu taşımada, sırtımda çantamla bilmem ne kadarlık dersten çıktıktan sonra iki dakika oturamayacaksam sen de gelecek nesilden bir tek şey beklemeyeceksin. biraz kaba olacak ancak belli bir noktadan sonra devletin sırtına yüksün. ben de bir gün yük olacağım. bunun bilinciyle hareket etmek gerek. gerçekten ihtiyacın olan bir durumdaysan eyvallah hemen yer vereyim ama sırf benden önce doğdun diye saçma sapan koltuk kavgası da yapmam seninle. insanlar çok küçük düşürüyor kendilerini bu tip konularda. bir koltuk için çirkefleşecek kadar geride kalmış ve hayvansıysan al koltuk senin olsun. zavallı şey seni.

medeni yaşlıdır. halbuse suratına tükürmesi lazımdı ilgili şahsın. büyüklerine saygısı olmayanın hak ettiği muamele budur çünkü. hayvana hayvan gibi muamele etmek lazım. yer vermek esasen yorulmasından vs daha çok saygıdan yapılan bir eylem. çevresindekilere saygılı davranmayan hayvandır. hayvanlarda saygı gibi bir kavram yok çünkü. hayvanları dürtmek, sopalamak, oha oha diye bağırmak lazım.

(bkz: hayvan gibi bir neslin yetişmesi)

büyüklere saygı nutuğu çekmenin anlamı yok. saygı, yaşla değil tavırla kazanılıyor. otobüste gözleriyle “hadi kalk” mesajı veren birinin tek meziyeti yaşlı olmaksa, kusura bakmasın ama o saygıyı hak etmiş sayılmıyor. sadece hadsizlik bu bence.

sadece yaşlılar değil, gençler de bitap düşüyor bu hayatın temposunda.
ama nedense yorgunluk sadece belli bir yaş grubuna aitmiş gibi davranılıyor.

kimse kimseye yer vermek zorunda değil ayrıca. kimse kimseye saygı göstermek zorunda değil. özellikle de saygısızlığını bakışlarıyla sergileyene değil.
yer istemiyorsun, baskı kuruyorsun. rica etmiyorsun, dik dik bakıyorsun. sonra da saygı bekliyorsun. öyle olmuyor işte.