otobüste yer vermen için bakışları ile taciz eden yaşlı

hatta bide bunlara yardım ettim diyerek övünen orta yaşlı gıcık adamlar vardır bide seni yerinden eder .

yenibosna da trafikte kaldım, mecidiyeköy e geçmem lazım toplantı zamanına az kaldı ama trafik çok kötü, yakında otoparka çektim elimde 2 çanta absürt bir kıyafet (üst takım alt mini etek ) koştum metrobüse neyse bindim 2 boş yer var zaten oturdum 3 4 durak gittik teyzenin biri koluma çantasını vuruyor.
teyzem otur diyeceğim lakin çantalarım var ve 3saatir araba kullanıyorum çok yorgunum demem ile yükseldi yaşlılara saygı yok minicik kızsın ben ağırım hastayım ayaklarım yorgun.
kalktım ayağa buyur teyze otur en çok siz oturun dedim başkası yer verdi oturmadım kapıya kadar gittim bekledim.
diğer yolcular tepki gösterdi ben iniyordum hala goygoy devam ediyordu daha da binmem yaşlılardan nefret etmeye başladım.

yer vermek istemeyenlerin aynı ustalıkla gözlerini kaçırdıkları insandır.

en çok da kulaklığa takıntısı olan yaşı geçkin çenesi genç insanlardır

okul çıkış saati veya iş çıkış saati dinlemeden dünyanın onların etrafında döndüğünü sanan karşısındaki insanın genç de olsa hasta veya yorgun olabileceğini göz önünde bulundurmayan kişi.

genç ve orta yaşları demirden yapılma sanan o yaşlılar gün geçtikçe çoğalıyor. o taciz ettiği gencin belki bir rahatsızlığı var belki de aşırı yorgun olabileceğini,sudan ucuz şekilde o park benim bu park senin gezmekten düşünmemesinden kaynaklıdır.

buyur teyze birine mi benzettin diye soru ile karşılaşınca afallarlar.
gezmeye gideni ya da geleni bellidir. aynı şekilde o yaşında işe temizliğe gideni kan ter içinde kalanı da bellidir. işin içinde çirkeflik varsa en kral çirkefliği de yaparım en nazik mütevaziliğide.
aslında yorgunluktan ölüyor olmam bunları yapmam için hiç bir şekilde engel değil.

üniversite zamanı kabusum olur kendileri. okuduğum üniversitenin yanında eğitim araştırma hastanesi var. o yüzden yaşlılar çoktu.şöyle bir çözüm getirmişlerdi , oturmak isteyen sıra bekliyor ayakta da olsa giderim diyen direkt biniyordu. ama teyzeler yine de yer istiyorlardı binip. çok sinirleniyordum. sanki bir yere yetişiyorlardı. neyse daha beteri ordan sonra bir de kendi şehrime dönüyordum. evet saf gibi başka şehirde okurken git gel yapmıştım pişmanım neyse. 45 dk sürüyordu yolculuk. oturabildiysem saat kaç olursa olsun teyzenin biri mutlaka biniyordu. ve dibime geliyordu.çantasıyla taciz ediyordu mecbur yer veriyordum. olan oldu ama o zamanlar çok kızıyordum. teyzelerime selam olsun.

çoğu zaman oturma gereksinimiyle değil, sizi oradan kaldırmanın vereceği hazla atılan bir taciz bakışıdır bu. işte o tacizin allahı…

bu tür şeylere maruz kalmamak ve sığabileceğim bir yer varken koltuk işgal etmemek adına hep ön tekli ile bir arkadaki ters ikili arasında kalan motorun ya da tekerleğin * üzerine otururdum çünkü oraya sığacak çok fazla insan yok. oraya oturmanız için, minyon yapıdaysanız önce oraya tırmanmanız gerekir. sonra benim gibi bacaklarınızı da katlayarak koridordan geçenler için yer de açabilirsiniz böylece otobüste yok olursunuz ve sanki siz hiç binmemişsiniz gibi bir kişilik yer açılır.

o gün koltuğa oturmuştum sonra teyzenin biri tam tepeme yerleşip bana gözünü kırpmadan bakmaya başladı ben de kalkıp yer verdim ve oraya tünedim. teyzenin ekürisi yerimi beğenmiş olacak ki beni süzmeye başladı. tam karşıma geçip dikti gözlerini ve arkadaşına “aslında hanım kız biraz kaysa ikimiz sığarız buraya” dedi. ben 43 kiloydum ve o teyze en az 42 bedendi sevgili sözlük… sonra ben kaymayınca arkasını dönüp poposuyla beni ittire kaktıra cama yapıştırdı ve çeyreğiyle de olsa kendini oraya iliştirdi. hayretler içerisinde poposuna yapışık bir yolculuk yaptım.

alt metin olarak kalksana terbiyesiz sen hiç yaşlanmayacan mı demek istemektedir.

topuklu ayakkabı giymiş genç bir kadının iş çıkışı oturabildiği koltuğa resmen sığınmasını protesto eden bencil yaratıklar. anlayışsız ve hep duygu sömürüsü halindeler. az gezme de evinde otur iş çıkışlarında bari. millet bi rahat etsin evine giderken.

sorsalar miyoptur. ama boş olan her koltuğu anında görür.

ben hiç dayanamıyorum yaşlı amcalara teyzelere. yorgunluktan ölüyor da olsam veriyorum yerimi. keşke öyle dik dik bakmasalar ama neyse siz yine de verin yerinizi.

ankara'da bakışıyla taciz etmez. baya omzunuza vurarak, sanki otobüs onlarınmışçasına kızar bir tonla "kalk!" derler. insanlık edip yer verdiniz diyelim, o "göreviniz" olduğu için teşekkür bile etmezler. geberesice şeytanlar.

çok yaşlı insanlara tabii ki veririm, geçenlerde otobüsle bi yere giderken 80 küsürlerinde baya yaşlı bir teyze zar zor bindi, oyh allah nidaları ile. sorgusuz sualsiz kalkıp verdim, her ne kadar inancım olmasa da ''allah razı olsun evladım sağol'' övgüsü de aldım.
orta yaşlılara vermem ama o yeri, bir iki boomer kalkta oturalım sen gençsin dedi, yok dayı dedim, valla yer kapanındır dayı dedim.

şu zamana kadar hep yaşlı insanlara yer verdim, içimden gelerek yaptım bunu. bir gün elimde iki tane içinde toplasan 10, 15 tane kitap olan poşet, sırtımda ağır bir okul çantasıyla beraber dershaneden eve doğru yolculuk yapmak için bindiğim otobüste kalabalık içinde çaresizce ayakta durmaya çalışırken beni gördükleri halde yardımcı olmayan ve yer vermeyen yaşlılardan sonra vazgeçtim bu davranıştan. istedikleri kadar baksınlar umrumda değil artık.

başlığı açan arkadaş daha genç ve toplu taşıma ile yeni tanışmış galiba. uyur gibi yapacaksın gözgöze gelmeyeceksin.

bunun bir level üstü sizin parasını ödeyip satın aldığınız cam kenarı koltuğa oturup kalkmasını istediğinizde laf eden, söylenen, sizi kötü bir şey yapıyormuş hissine gark eden yaşlıdır.

asm'de hastanede falan ben yaşlıyım diye öncelik istemeni anlarım da parasını verdiğim şehirlerarası otobüste parasını verdiğim koltuğumu isteme bari. vicdansız yaşlı. hıh.

bu oturan insanın inisiyatifindedir efendim isteyen yer verir isteyen vermez. kaldı ki her genç göründüğü kadar sağlıklı da olmayabiliyor. hem o yeri gönülsüz verecekse de oturmak ister miydin? şahsen ben istemezdim.

fikir vermek gibi olmasın ama, yıllar önce arkadaşımın biri sakat olmadığı halde sırf toplu taşımada oturarak gidebilmek için kendisine koltuk değneği almıştı. aklıma geldikçe gülerim.