öz çocuğuna bakmayı başarı sanmak

türkiye'de çok sık görülen durum. sanki çocuk kendi isteği ile doğmuş ve kendi istekleri dışında onu büyütmüş gibi davranıyorlar. özellikle annelerin (bkz: sizi 9 ay karnımda taşıdım) gibi sözleri beni çileden çıkartıyor. bu insanlar muhtemelen başarısızlıklarını saklamak için 8 milyar potansiyel anne/baba bulunan dünya'da bu sıfatı almayı bir başarı sanıyorlar.

düzgün yetiştirmek başarıdır fakat 9 ay karında taşımayı ya da bilmem kaç sene emzirmeyi başımıza kakmasalar daha iyi olur. sonuçta ben istemedim dünyaya gelmeyi ya da senin karnında büyümeyi.

bir anlık dürtüyle çocuk yapanların takındığı genel tavırdır. çocuğa madden verdiği destekle gururlanır, klasik sığ insan tipi.

doğru söze ne demeli. hemen hemen her türk çocuğu gibi, biz de düşünce yapısıyla sürekli karşılaştık. çocuğunuza bakmak sadece onu okula göndermek, karnını doyurmak vs. değildir. onunla oynamak ve sevmektir aynı zamanda. çocuğunun en ufak isteğini "karnını doyuruyoruz ya, yetmez mi?" tarzında reddeten dünya kadar vasıfsız aile bireyi var. ha yok bir de doyurmasaydın anasını satayım. o kadar basit mi lan o iş.

ben ilgilenmeyeceğim çocuğa bakmam. elalemin çocuklarını görünce ise zaten nefret gelir. ben de tavrımı ona göre alıyorum.

"bilmem kaç tane boyum kadar çocuk büyüttüm."

ulan yaptıysan sorumluluğu alacaksın it gibi de bakacaksın a ibine! bunu atomu parçalamış gibi ne anlatıyorsun?

bakmak değilde insan gibi yetiştirebilmek başarıdır

mesele bakmak değil, yetiştirmek.

bazıları için bu başarı sayılmasa bakmayacak.

gerçekten bakmışsa başarıdır len tabi. ben şahsen çocuk yapsam büyütsem hakkıyla filan kendimi herkül gibi hissederim, kolay diyil. beeeence.

benim sana bakmak görevim kadar zedeleyen bir cümle yoktur.
lütfen çocuklarınıza söylemeyin.

bence büyük başarı. çocuğu olmayan bilmez. olan bile o çocuğun doğduğu güne kadar bunu idrak etmemiştir hatta. çocuk doğduğu andan itibaren onun ihtiyaçları senin ihtiyaçlarının önüne geçer. o nedenle uçuştan önce kimsenin izlemediği o talimatlarda oksijen maskesini önce kendinize sonra çocuğunuza şeklinde uyarı yapılır. ebeveynin ilk refleksi önce çocuğa maske şeklinde oluyor çünkü. ama siz oksijensizlikten bayılırsanız çocuk size maske takamaz.
yani, yaptık işte, büyür kendi kendine değil olay. her an, her koşulda düşünmek gerekiyor. bunu başarmak gerçekten marifet. başaramayanları üçüncü sayfa haberlerinde, müge anlı’nın programlarında görüyorsunuz. o kadar da çoklar ki.

bu tabiki zaten yapılması gereken bı şey sanki bakmamak normalmiş de bakanlar artı puanda gibi saçma bı algı var insan çocuğuna tabiki bakmalı ve bakması yetmez karnı doydu tamam değil dibine kadar bakmalı iyi bakmalı .bu zaten bı ana baba için zorunluluktur bence kabul etmeyenler ana baba olmasınlar daha iyi .yani insan çocuğuna bakarak lütfetmiş olmaz yapmasi gerekeni yapmış olur

sıkıyorsa üvey çocuğuna bak.

bakalım başarabiliyor mu?

bir nevi başarıdır iyi ebeveyn olmak kolay değil

günümüzde "yapılması gerekenler" erdem zannedildiği için, "başarı" ucuz...

şey gibi oldu. yolda bulduğu parayı karakola teslim etti. normali bu ya. kimse yapmadığı için başarı oldu.
iş buraya kadar gelecek demek ki.
öz ya da üvey bilmiyorum aynı gibi.
böyle bir film var . güzel bir film. çok güzel bir film.
değişik bir sonu var. sonunda bir soru var . o soru için izleyin.
filmi açık etmiyim izlemeyenler için. filmin adına bakim yazim.

işte üvey olsa da sevilir yav. köpek kedi nasıl bakiyoruz. canin gibi. hatta üvey olsa sanki daha dikkat edersin üzmeyim aklına bir şey gelmesin.
iyi evlatmiş adı. the good son.
ben izlediğim de sevmiştim çok oldu izleyeli. macaulay culkin ve elijah wood frodo oynuyor.

insanların ne kadar asgari bilinçle yaşadığını varın siz düşünün.

başarı tabi hemşerim.
çocuğunu yetiştirip, faydalı bir birey haline getirmişsin, iş güç sahibi olmuş, iyi bir insan olmuş.

bununla övünmeyip, aldığım arabayla mı övüneceğim!

elbette başarı.
kusura bakmayın. eskidendi saldım çayıra mevlam kayıra. mahalle çocuklarıydık biz. teknoloji televizyondan ibaretti. çizgifilm zihnimde susam sokağıyla sabit. bu devirde hem çocuğunla mücadele ediyorsun, hem çevreyle mücadele ediyorsun hem de psikopat ebeveynlerin yetiştirdiği zorba çocuklarla mücadele ediyorsun.
evlat bunların arasından sıyrılıp ahlaki erozyona uğramadan, beyin melekeleri saglam yetişiyorsa bu ebeveyn başarısıdır.

allah aşkına 20 yaşında yeni yetmeler gelipte şurada duyar kasmasın.

(bkz: göz ile bakmak).