öz güvensiz çocuklar yetiştirmek

çocuğun karşılaştığı hiçbir problemi kendisinin çözmesine izin vermemek.
helikopter ebeveynlik yapmak.
çocuğu hiç takdir etmemek (dozu önemli; fazlası narsisizme yol açabilir), aşağılamak öz güvensiz çocuklar yetişmesine sebep olabilir.

(bkz: mononym arayan pinnacle point insanı (yazar)) )

kazık kadar olup kaçak güreşe, yazdıklarının arkasında duramayan insanlar yetiştirmektir.

edit: aşağıdaki de atlamış gene. sen sanal zorbalık yaparken yada yaptırırken sorun yok ama sana yapılınca ağlıyorsun.

sanalda, kimsenin onu görmediği yerde kaplan kesilen sanal zorba çocuklar yetiştirmektir.
sanal zorbalara ya da hackerlara bakın anlarsınız.

dayak, azar, baskı ve şiddetle büyümüş bir nesiliz netice itibariyle...
özgüvenli büyümeyi bırak, daima sindirilmeye çalışılan, canı sıkıldıkça çocuğa patlayan, ne zaman nerede neye sinirleneceği belli olmayan dengesiz yetişkinlerin dünyasında büyüdük.
ülke akıl hastanesi anasını satayım.

bizden sonraki kuşakların bizim kadar şiddet gördüklerini düşünmüyorum.

çocuğuna sevgi göstermemek ve onu adeta bir eşya gibi görme zihniyetiyle oluşan durumdur *

mikro yönetici ebeveynlerin becerdiği iş.

çocuğun her ihtiyacını karşılamak gerekir evet, ama sorumluluk vermeyip, her zorlukta onun yerine yapması gerekenleri yaparsan o çocuk ilerde büyük sıkıntı çeker.

luayikçi eğitim sisteminin başarısı.

"okumazsan sürünürsün, ekmek aslanın ağzında, okumazsan köyde davar yayarsın" diyen muallimlerin okuttuğundan ne ola?

sistem, daha çocuk yaşta kızılcık sopası, falaka zoruyla bile olsa, sorgusuz itaatle yükümlü, kişiliksiz tip yetiştiriyor, aksi halde aforoz edip cezalandırılacağını işliyor çocuk beyinlere.. öcüler, korkular, yasak ve günahlarla..
ne özgüveni..
sistemin kişiliğe değil kişi(!)lere ihtiyacı var çünkü. kurşun askerlere.. çünkü düşüncelerinin, ancak savunmasız çocuklara gücü yetebilecek iğrençlikte olduğunun bal gibi farkında..