öz güvensiz çocuklar yetiştirmek

geleceğe merhametli vicdanlı özgüvenli saygılı çocuk yetiştirmek bizim elimzde.biz ne kadar onları sayar bir birey olarak görür yaşına göre yapabileceği işler verir onu onaylarsak tebrik eder her yaptığı işte teşekkür edersek o çocuğun özgüveni oluşur.inanin çocuklar bizim kopyamiz biz ne yaparsak ne söylersek bir bakıyorum aynısını yapiyo.o yüzden hem ağzımızdan çıkana hem yaptığınız seylere dikkat edelim.gelecege merhametli özgüvenli vicdanlı saygılı çocuklar yetiştirelim.sevgiler.

şöyle bakıyorum da sümük gibi büyümüşüm

şöyle bi bakıyorum da sümük bile benden daha özgüvenli

çok basittir. sürekli eleştir, hakaret et, arada bir sebepsiz yere dayak at. haksız olduğun noktalarda dahi çocuğa söz hakkı verme. her kararı onun yerine sen ver. ya da şemsiye misali etrafında dört dönüp parmağına çöp batmasini bile engelleyerek aşırı korumacı ol.
bravo başardınız.

iyi bir üniversitenin iyi bir mühendislik bölümünü kazanan çocuğunuzun ders programında ısıtma sistemleri dersini görüp hee kombi tamircisi mi olcaksın? diyerek,
lise sınavlarına hazırlanan çocuğunuza senden bir cacık olmaz biz seni taksici yapalım diyerek,
ben iyi hissetmiyorum yardım almak istiyorum diyen çocuğunuza deli misin yoksa diye ağlayarak,
kendi başına hiç bir şey yapmasına izin vermeyip sürekli peşinde gezerek,
mis gibi özgüvensiz bir çocuk yetiştirebilirsiniz.

yanlış tutumları övme, pekiştirme sonucu da olabileceğini düşündüğüm durumdur. şimdi pedagojik bir eğitimim yok, gözlemlerime göre yazacağım. fark etmişsinizdir birçok ebeveyn uslu çocukları över. aferin oğluma/kızıma çok uslu. misafirlikte sessiz sessiz oturuyor gıkı çıkmıyor. bunu da pek sık yaparlar. bunun minvali biraz da benim işimi zorlaştırmıyor, kendi kendine büyüyordur. şunu da bilirsiniz ailenin sürekli övdüğü davranış çocukta yapılması gereken olarak kodlanır. onu yapmak ister ki aile onu kabul etsin, sevsin. uslu çocuk nedir peki? bıraktığın yerde kalan, yaramazlık(?) yapmayan, bağırıp çağırmayan, ortalığı dağıtmayan, uysal, sessiz ve sakin çocuklar. peki bunu sürekli övmenin ileri vadede etkileri neler olabilir? çocuk dediğin düşe kalka öğrenir. gerekirse bağıra çağıra dağıtarak oyun oynar keşfeder. hep köşede uslu oturan çocuk ileri vadede nasıl öz güvenli olsun ki? ne yaşamış ne görmüş , yaptığı davranışları ve sonuçlarını uslu kalarak ne kadar öğrenebilir? girişimci, zorluklarla başa çıkmayı bilen, inisiyatif alan en önemlisi kendini tanıyabilen biri yani birey olmanın temel taşlarını çocukluktaki fazla uslu bir yaklaşım elde ettirmez. şahsi fikrim usluluk ne övülmesi ne yerilmesi gereken bir durum. övecekseniz zorlukla başa çıkabilmesini, kafasını kullanmasını, yaptığı iyilikleri vb övün. tabii çocukken hayata dair kazanımı az olan biri de ileride bunları öğrenebilir biraz daha zorlanacaktır ama birey olmak için zorundadır.

çocuğunu her ortamda cimcikleyen, bayramlarda hangi çikolatayı yiyeceğine karar veren, markete bile para üstünü eksik alır korkusuyla yollamayan anne babalar oldukça eminim böyle daha çok çocuk yetişir.

bir çocuğa yapılabilecek en büyük kötülüklerden. kendi kendine yetemeyen insan sizi ömrünüz boyunca yorar ve size muhtaç kalır

çocuğa sahip olacağım diye üzerinde baskı kuran ve hatta şiddete başvuran ebeveynlerin, ilgisiz öğretmenlerin sonucudur.

en başarılı, en popüler, en terbiyeli çocuğa sahip olmak için karakterini yok ederler.

çocuk çok başarılı olmasın ama hep mutlu olsun. bunu yapmak çok zor olmamalı.

bağımlı çocuklar yetiştirmektir. korumacı olmanın, sevmenin ucunu kaçırmaktır.

ülkemizde daha doğru asya insanın da kişinin kendisi olmasına izin verilmiyor, büyümesine izin verilmiyor, ancak gün geldiğinde de aile kurmasını ve sorumluluk almasını bekliyorlar ona da yine ebeveynlerin kararları müdahale oluyor.

bunu bu şekilde anlatarak açıklayamam ama şöyle bir video ekleyeceğim ki gerçekler yüzünüze çarpsın istiyorum.

amerika ve türkiye'de yetişmiş 11 yaşında iki kız çocuğuna yapılan röportaj.



bundan sonrası videoyu izlemişseniz tavsiye edilir.

çocuk ulan bu.
özgüven veya özgüvensiz
bi bok farketmez.
mutlu çocuk yetiştirin.
çünkü dünya öyle bir yer ki sadece çocukken mutlu olabilirisiniz.

sabırsız ve mükemmelliyetçi ana-babanın büyüdüklerinde kendilerini fazladan geliştirmek zorunda kalan evlatları.

bu şekilde "yetiştirilen" bir "çocuk" olarak, yarın "anne"mle birlikte psikolojik danışmana gidecek ve bir şekilde (artık nasıl olacaksa) düşerim diye beni yürümekten esirgeyen anneme yaptığının yanlış bir şey olduğunu açıklayacağız. ve ardından yoğun bir destek süreciyle birlikte ben, hiç farkında olmadan kaybettiğim özgüven hissim başta olmak üzere şu yaşıma kadar elde edemediğim her şeyi kazanmaya başlayacağım.

iki anlamda şanslıyım. ilki bunu yapacak cesaret ve istek var içimde -ki psikoloğumun dediğine göre bu süreç olarak bizi ileri taşıyormuş. ikincisi psikoloğumun beni gerçekten ama gerçekten anladığını hissediyorum. benimle aynı dili konuştuğunu hissediyorum ve ufuk açıcı şeyler söylüyor. örneğin bir şeyi yapamıyorsam bu tam olarak dikkatsizliğimden değil, düzensiz ve plansız hareket etmemden kaynaklı. *

çocuklariniza yapabileceğiniz en büyük kötülüklerin basinda gelir...

evebeyinlerin belki de çocuklarının iyiliğini düşünerek yaptığı şeylerde etkilidir. çocuk bir şeye yardım etmek ister sen beceremezsin yapamazsın çocuk birşey yapmak ister kendi başına ben yaparım yardım ederim sen yapamazsın

eee çocuğu sen yapamazsın edemezsinle yetiştirirsen özgüvensiz olur her şeyi sizden başkasından bekler.

öz güvensiz çocuklar demeyelim de, salak çocuklar diyelim bence.
çünkü sokaktaki 10 çocuğun 8i salak.

türkiye'nin en büyük sorunlarından biri daha.

anne baba kedi köpek gibi kavga ediyor ve çocuk da bu sozlu şiddetten nasibini aliyorsa çok mumkun.

cinayetten pek bir farkı olmayan eylem.