özlemek neye benzer sorusu

ölmeye benzer.

normalbiri ukdesi.

erimiş dondurmaya.
tatlı bir dondurmasın ama eski tadın yok.
erimiş bitmişsin çünkü.

dört yapraklı yonca aramaya. imkânsız değil bulabilirsin ama nadir.

nasır.

sürgüne benzer.
kalbindekinden, aklındakinden , yüreğindekinden sürgün olursun bazen. yanı başında ki insanı bile özlersin. ona sürgün olursun.
(bir arkadaşımın sözleri. yanı başımda şair varmış da benim haberim yokmuş. )

karanlıkta yolunu bulmaya. bir zaman sonra alışırsın ve yolunu bulursun.

koca bir boşluk, ruhuna bedenine dar gelen koca bir boşluk. aklına geldiğinde göğsünün ortadan ikiye ayrıldığını hissedersin. kendini eksik hissetmene sebeb olan duygu.

> gelmeyeni özlemek ölmek gibi (gibisi fazla) geleceğini bildiğin birini özlemek güzel…

cocukluk anilarina benzemiyor mu? arada bir animsarsin da yuze ufak bir tebessum birakir, ruhu oksar, gonlu hos eder ya, onun gibidir ozlem de. arada bir akla vurur, gulumsetir, biraz da sizlatir kabul ama can yakmaz. acisi bile sevilir.

soracak soru bulamamış ve özlem duygusunu karmaşık bulmuş olduğundan olsa gerek, belki sadece üstüne oluşturacağı düşünceler üstünde durmadığından sorulmuş basit ve manevi ağırlığı bulunan bir sorudur.

cevap verecek olursam;
özlemek yalnızlığa benzer; yalnız hissettirir, yalnız gibi hissettirir. çünkü o gidince onunla geçirdiğin tüm anıların artık yalnız, tıpkı senin gibi. küçük bir kalbin ve kalbinden biraz büyük bir beyinin içinde durmadan genişleyen ve içindekileri de geren, eğip, büken bu derin duygular ansızın ve en çaresiz anda yakalar seni. ya onu ya da onunla geçirdiğin o zamanları hiç farketmeksizin salkım salkım, hüzün hüzün hissedersin, onunla dolu anıların artık onsuz yarınlara dönüştüğünü. ne kadar işlenmişse yüreğine özlemin yalnızlığı bir o kadar daha yalnızlaşır ve hasretinde prangalar eskitirsin...

umudumuza....

ahterbin ukdesi

özlemeyi tasvir ettiğimiz başlık.
*

benim için denize benzer. sonsuz. bakınca tümünü göremediğin, gördüğün kadarının yetmediği, başlarda pek hükmü yokken ilerledikçe içine çekip durumu iyi yönetemezsen boğan bir şey. özlemekten boğulmak da vardır. evet var. inkar etme, var.

özlemek ona ulaşamadığı için insanın içinin sıkılması sarılamadığı öpemediği için kollarının dudaklarının uyuşması rüyalarda ondan başkasını görememek uyumadan önce ondan başkasını düşünememektir.

özlemek, canınızın çektiği bisküvinin paketinin ağzını açık bıraktığınız için bayatlamasına ve bu yüzden onu yemememenin yemekten daha mantıklı olduğunu düşünmenize benzer.

renkleri kaybetmeye...

özlemek uykuda olduğunu bildiğin; uyanmak isteyip de uyanamadığın uyku hâline benzer. o anlarda kendine öyle yakınsındır ki hem yalnızlığını hem de çaresizliğini en derinden hissedersin. "geçsin!" dersin, "uyanayım da geçsin, hayatımdaki beni oyalayacak şeylere sığınayım da geçsin!" sonra geçici olarak geçtiğini sanırsın; ta ki bir koku, bir şarkı, bir kelime, bir fotoğraf seni senden alana dek...

neye benziyor biliyor musunuz? herhangi bir anınızda onu yanınızda istiyorsunuz. öylesine, metroyu beklerken bile yanınızda olsaydı keşke. aynı havayı solusaydınız ya başka bir sorun kalmazdı. o yanınızda olsaydı neler neler yapılırdı, nasıl eğlenilirdi. lakin daha zamanı vardır kavuşmaların. sadece size büyük bir sabırsızlıkla beklemek kalıyor. geldiklerinde de kocamaaan sarılmak.

hemen anlatayım dilim döndükçe;

o en mutlu oldugunuzu zannettiğiniz anda dahi bir eksikliğinin olmasıdır. anlamadığın bir kırıklıktır yüreğinde. aslında ters giden birşey yoktur ama sevinçlerin hep yarımdır

bir daha göremeyeceğin bir rüyadan uyanmaya benzer.

allah kahretsin keşke uyanmasaydım dersin.

neye benzer diyorsan ona benzemez .