özlemek neye benzer sorusu

sıcak su içmeye.

tam olduğun hâlde eksik hissetmeye.

balığın suya olan aşkına. susuz yapamaması nefes alamamasına.

geceyken gündüz için,
güne kavuştuğunda gecenin ardından ağlamaya benzer.

arafta kalmaya hatta bazen kendini o boşluktan aşağı atmaya benzer.

özlemek kedi gibi en nihayetinde,
o kendi istediğinde gelir ve sana kendini benimsetip bir güzel dizlerinde göğsünde gezinir. sonra kalkar gider ve boşluğunun bıraktığı ağırlıkla afallar kalırsın.

uyandığın bir rüyaya geri dönememe acısına benzer.

sana benzer balım

her gece evden çıkıp deniz kenarına gidip bir umut beklemeye benzer.

gözlerini kapatırsın,
onunla güzel anlara yolculuğa çıkarsın. bazen yüzünü silikleşmiş görmeye başlıyorsun. hatırlatacak bir fotoğrafı bile yok sende.

rüyanda görürsen o rüyayı kalkmadan önce sayısız kez aklında geri oynatmaya devam edersin. sadece bir kez yüzünü veya onu görmek için yapamayacağın ve giremeyeceğin zahmet olmaz.

elinde bir eşyası varsa o hep seninledir. masandayken masanda, uyurken yanı başında ya da kollarının arasında, arabayken yan koltukta.
özlemek, ona kalp dışında her anında yanında ve aklında yer vermektir. o yok ama yüreğinde var. hislerinde var, geçmişinde var ve sen o geçmişi bugüne taşıyabiliyorsun.
ayrılık veya ölümler onlar gömüldüğünde değil yüreğimizde gömüldüğünde başlar...

özlemek vişneli brownidir. içten yanmalı.

telefonumu karıştırırken bir fotoğrafa rastlayıp da başlıcam hayat şimdi sana da kadere de demeye benzer.

mesela; bir zamanlar yeşilköy ana caddede.

iştahla, mutlulukla yediğin çikolatalı ekmeğin bir anda elinden alınmasına.

özlemek, sanki içindeki çikolata dolgusunu bulamayan bir kruvasan gibi hissetmektir. ya da bir yastığın iki tarafının bir araya gelmemesi gibi.

kalbinin üzerine tonlarca ağırlık bırakılmasına, nefes almaya uğraştıkça boğuluyormuş gibi olmaya.

üşümeye benzer.

www.youtube.com/shorts/6jfy...

menekşe kokusu duymaya

bir gece vakti, bir sokakta, tek başına güneşin doğmasını beklemeye benzer. soğuktur, üşütür ama o güneş bir türlü doğmaz.

akşam balkona ya da cama çıktığımızda, rüzgârın yüzümüzü okşamasına benzer.

yıllardır uzakta olup da gözünde tüten memleketine benzer.