pazar günü çalışmak

hayattan soğutur. mesai ücretinin diğer günlere göre fazla olması iyidir ama yine de hayattan soğutur. evet hayattan soğutur.

ne gerek vardı? dedirten eylem.

sevdiğiniz işi yapıyorsanız, asla yakınmayacağınız durumdur. şu an çalışıyorum doğrudur.

pazar günü çalışmayı kendince keyifli hale getirmeye çalışan insanlar tanıyorum. hayat enerjileri baya yüksek , asla pes etmiyorlar. imreniyorum açıkçası biraz.

o da yetmez, 7/24 çalışsınlar, zaten bu hayata çalışmak için gelindi, yaşamak için para kazanmıyoruz, para kazanmak için yaşıyoruz.. hadi daha da robotlaşalım.

bu duruma bakışınız nasıl motive olduğunuza göre değişir. bazı insanlar para ile motive olur bazısı başarı hırsı ile.

ben pazar günleri de çalıştım ama motivasyonum işten atılmamaktı. mesai ücreti kavramı olmadan pazarları ve resmi tatil günleri de çalışınca insan hayatı sorguluyor.

ben bu hayata çalıştığım şirketler grubunun sahibi daha zengin olsun diye gelmedim dedim ve istifa ettim. hayatta verdiğim en doğru 2.karardı.

aradan geçen zaman sonunda bugun mutluyum. benim tuzum kuruydu. kendime ait evim birikmiş param ve maddi imkanlarım vardı.

ailesi çocuğu olup borcu gırtlağına dayanmış bir insan olsam istifayı basıp çıkamazdım. allah kolaylık versin kardeşim seni çok iyi anlıyorum.

mecburiyetten gidildiği takdirde ve etrafta bütün işyerleri kapalıysa zevksizliğe delalettir.

tam bir zulüm

yaklaşık olarak 15-16 senedir alışkınım hep hizmet sektöründe olunca hafta içi iznine atarlardı. pazarları iyi satış yapardım malum millet sevişip kahvaltısını yapıp yumoş bir şekilde gelince , insanda ne negatiflik oluyor ne de gerilim.

az biraz yükselince izin hafta sonuna kaydı , 5 sene oldu halâ alışamadım. yahudi gibiyim , pazar günü ne telefona bakarım , ne elime alırım , ne duş alırım , ne bakkala çakkala giderim , o derece ayarım.

(bkz: papaz olmak)

eski bir işimde pazar günleri de çalışıyordum tabii pazar herkes tatil yaptığı için işler diğer günlere dah fazla oluyordu. istifa ettikten sonraki ilk pazarın tadı bir başka güzeldi. akıl ve beden sağlığı için yapılmaması gereken eylem.

zordur pazar günü çalışmak. zordur ekmek davası sayın yazarlar.

çalıştığım fabrikada ayda bir denk gelen durum. sistemi bilen üç kişi var onlardan biri benim.
üç kişi arasında döner pazar nöbeti. akşama kadar boş boş otururuz. kitap okuyorum ben; aslında bir bakıma iyi, evde pek fırsat bulamıyorum okumaya. ayda bir kitap okumuyorum tabiki, daha çok sayfa okuyorum diyelim.

adeta beş harfli dikine organ gibidir. bitse de gitseks.

letgo dan satış yaptığım bir genç arkadaşla konuştuğumda istanbul'da hayatta kalabilmenin mesai parasına dayandığını anlamama vesile olmuştur. tekstilde vasıfsız çalışıyordu bu arkadaşım ve ara vermeksizin 7 gün çalıştığını hiç tatil yapmadığını söylemişti.

sabahın 8.30'undan beridir kod yazıyorum. evet. aferin bana.

hepinizi ben kurtaracam arkadaşlar.

emekçi takım sizi kurtaracak.

hizmet sektöründekilerin başını çektiği zor durum evet sevdiğin işi yapınca biraz daha kolay oluyor ama yıllarca ailen arkadaşlarınla 1 pazar bile kahvaltı yapamayınca insan hayatıda epey sorguluyor.

evden çalışılıyorsa çok da fark etmeyen durum. eğer benim gibi pazar çalışıp cuma çalışmıyorsanız özellikle, sokağa çıkma yasağı döneminde daha iyi bile olabilir.

pazar günü çalışan insan, şımarıklığı bırakmış insandır

pazar günü sınava girmek.