pazar günü çalışmak

bizim işimiz pazar mecbur çalışacağız. ama bugün pazartesi diye atarlanmayın hemen dün pazardı.

1 ay kadar önce kurtulduğum kötü iş aktivitesi.
herkesin tatilde olduğu bir günde çalışmak sosyal hayatı çok zorluyor.
dışarı çıkmak, arkadaşlarınızla plan yapmak için hafta içi akşam saatlerini kolluyorsunuz.
onda da genelde herkes yorgun oluyor, pek bir şey yapmak istemiyor.

aihm'e başvursan kazanırsın.
çünkü bence bu resmen insanlık suçu.

hizmet sektöründe çalışıyorsanız bu duruma alışın

bir laf vardır, müşteri darabanın altındadır diye. yapacak bir şey yok. bazan pazarın bayramın olmaz hayatta. zaten ben bayram gelmiş neyime ruhunda bir insan olduğum için, çok koymuyor.

zaten içkiyi bir bırakayım, çalışma malışma yok kardeşim, vın turizm yayla mayla.
ot yer, oradaki kedi köpeklerle arkadaşlık ederim. ve bir de geçmiş yıllarımın borcunu ödemem gerekecek elbette. kuru tövbeyle olmaz, nefsime hakim olup, çile çekmeliyim.

dokunmayın yaralarıma, basmayın tuzları. kıymayın...

kimsenin çalışmadığı saat ve günlerde çalışmak hoşuma gitse de yeni işime bir türlü alışamadığım için bu durum beni çok mutsuz ediyor. neyse ki bunu fark edip dile getirmem uzun sürdü. mesainin bitmesine üç saat var. tek düşüncem iş çıkışı benzin istasyonuna uğrayıp hasan efendi kahvelerinden satın almak.

zorunda olmadıkça eziyettir

bir yerde okumuştum
cumartesi günü türkler ve eşekler, pazar günleri sadece türkler çalışır.

gecenin bir yarısı uykudan uyandıran diş ağrısı gibidir. aşık olduğunuz kişiyi başka biriyle öpüşürken yakalamak gibi bir acı. birde sevmediğiniz bir iş için kalkıyorsanız eğer, allah yardımcınız olsun, sanki gözünüzün önünde ananıza bacınıza tecavüz ediyorlar gibi gelir.

insanlığa sığmaz. bırakın ulan insanları bir gün dinlensinler. mısır piramitlerinde çalışan kölelerin bile şartları daha iyiydi. püü.

neyse ki şakır şakır yağmur yağıyor. zaten çıkamayacaktım bir yere. kahvaltı sonrası tv karşısında söylenmek de güzeldi ya.

bugün de zalim kadere buradan itiraz edelim.

türkiye'de yaşıyorsanız, çok normaldir. türkiye'de insan çalışmak için yaşıyor. normal şartlarda, yaşamak için çalışırsın. bu sınırların dışında yaşayan her insan için çalışmak sadece bir gereklilik, bu topraklar için ise, "zorunluluk."

aradaki farkı hala anlayamayan, kölelik rejimine tapan bir sürü dengesiz var içimizde ve işin en komik tarafı oy kullanmak başta olmak üzere, bir sürü yasal hakları var. bu insanların toplumun ve devletin sistemine yön verebiliyor olduğu gerçeğini kabul etmekte çok zorlanıyorum.

artık nefret ettiğim burjuvazi sistemini mantıklı bulduğum noktaya geldim. bence toplumu sadece eğitim olarak standardın üstünde bir seviyeye gelmiş ( en düşük master degree ( yüksek lisans) tamamlamış olmalı) ve bunu kanıtlayabilmiş insanlar yönetmeli ve yönetim ile alakalı oy kullanabilmeli. toplumu bu ileri götürür ancak. türkiye'den buram buram cehalet akıyor. kimsenin kendini geliştirmek, eğitmek gibi derdi yok. herkes yancılıkla " kolay ve cok para" elde etmenin peşinde.

neredeyse burjuvazi sistemi geri gelsin diye bağıracağım.

vardiyalı çalışma sisteminde zul olandır. hele bir de sabah vardiyasiysa of ki ne oftur. sabahın beşinde kalkarsın, en erken otobüs 6 ya çeyrek kala gelir. 7 de alman gereken vardiyaya 6 buçukta gelirsin. sabahın köründe geceden kalma mesai arkadaslarinla zoraki sohbet edersin. sıkıntıdan patlaya patlaya işi devralirsin ve sekiz saat boş boş beklersin. zor iş ya pazar günü çalışmak.

"c" möhim...

bir zamanlar tecrübe ettiğim durum. 2 ay boyunca haftanın 7 günü çalışmıştım. insanlıktan çıkıyorsun, çalışmaya programlı bir robotmuşsun gibi geliyor. etmeyin ey işverenler, müdürler. cumartesi çalışmak bile insana yaraşır bir durum değil.

geçinmek için ise çok kötüdür.
ek gelir için ise daha az kötüdür.
can sıkıntısından ise hayatın on numaradır.

ama ne iş yaptığına da bağlı.

çalışıyoruz, çalışmak sorun değil ama eş dostla vakit geçirmek için tatil günlerinin uymaması sıkıntı oluyor.

---! alıntı !---

i want you to take me out

---! alıntı !---


franz ferdinand - take me out ( 2004 )

(bkz: olmaktan korktuğum yerdeyim mesaideyim)