radikal kararlar alıp hiçbirini uygulayamamak

biz de ata sporu gibidir.
her gün radikal kararlar alıp ertesi gün bozuyorum.
kendine anarşistim herhalde.

(bkz: yarın diyete başlıyorum)

-bir daha içeni silksinler...
- abi bir uzun parliament, eeee, ııııııı, hmmmm, 4 tanede tuborg gold.

fikirleri icraate dökememe durumu. kendimizi çok kolay kandırabiliyoruz.

çok fazla radikal karar alıp uygulamamaktansa bir tane insan gibi karar alıp uygulamak daha akıllıca olabilir.

şahsım dahil her bireyim en az bir kez gerçekleştirdiği eylem. sorunun çözümünü kendimce bulmuş birisi olarak denediğim yöntemi kısaca şöyle özetleyebilirim ; halledilebilir kolay hedefler koyup istikrarla devam etmek.
haftada 5 kitap bitireceğim değil de her gün en az 10 sayfa okuyacağım gibi. işe yarar tecrübeyle sabittir.

kuzeyli dostlarımız der ki:
"büyük kararlar almak ve sonra onları bir kenara bırakmak, sadece onursuzlukla sonuçlanır."

benim o kararların getirdiği sonuçları düşünmem bile anksiyetemi tetikliyor.
kendimi hayattan izole etmek ne demek biliyor musunuz?
hele ki her şeyi düzelttiğim zaman.

olmuyor sözlük, yapmam gereken her şeyi biliyorum.
uygulayamıyorum.

bana göre bu üçüncü galiba ya. ben ikiyi radikal karar saymıyorum ama bence farkında değildim başka şehirde tanımadığın biriyle yaşayıp onunla evlenmek istemenin. şimdi farkındayım. üçe geçiyoruz. son olmasa bari. uygulaması en uzun süren kararım bu zaten.

basiretsizlik bir yana genelde imkan yokluğundan gerçekleşen durumdur.

çoğu zaman iradesizlik ve tembellikle açıklanamaz aslında.
amaç var olmak, var olduğumuzu göstermek. kendisi için daha iyi olduğunun farkında olduğu ve bundan adından dahi emin olduğu bir şeyi, “bak yapmıyorum, gördün mü? hadi sıkıysa bir şey de!” alt cümlesiyle yapmamak. bu bir insana meydan okuma değil, kendi içiyle savaşmak aslında. “aslında yaparım ama yapmak istemiyorum, çünkü canım böyle istiyor” cümlesi çoğu zaman aylaklık değildir. ispatlamak, sürüden ayrılmak ve orijinal gözükmek belki bu davranışa uzaktan yakın olabilir. ama yine de bunlarla da açıklanamaz.
asıl ceza böyle bir düşünceyle doğmak, suçunun ne olduğunu bilmeden.
asıl savaş olman gerekenle olamayışının verdiği ıstırap.
asıl huzursuzluk “ben de böyleyim.” deyip kenara çekilememek.

ben bunu, iradesizlik olarak görüyorum. iradesizliğin ataletle dansı... adı üstünde karar, uygulanmak için var.*

öz disiplinsiz olmanın sonucu.
gece, yarın kalkınca evrenin anasını seveceğim deyip sabah olunca gebeş gibi uyumak.

ani bir gaza geliş , bulutların üstüne çıkış . sonra ne olur pıt diye gerçeğe döneriz . karar alırken benliğimizi unutup kendimizi kandırarak sıkça karşılaştığımız olay.