rahatına düşkün insan

tuvalete arabayla giden insandır. bazen arabasız kalıp gecenin bu saatinde ıssız sokaklarda volta atar.

menemen menemen ben bu işe gelemem.

keyifçiyi diyelim biz ona.
ben rahat olmayacaksam niye varım?
ciddi olmak isteyen kuzey koreye gidebilir.
ben keyif pez*vengi olarak yaşamımı sürdüreceğim.

ben tam anlamıyla. tabi ileriye dönük çalışmalarım için şu sıralar rahatım biraz bozuluyor ama

asosyaldir. belirli 1 konfor alani vardir

yükünü başkasının üzerine yıkar.

olması gereken sağlıklı ve normal insandır.

kim rahatsızlığına düşkündür ki yapmayın allah aşkına. itiraf et rahatına düşkünsün bak rahatlayacaksın itiraf edince.

allık sürüyorum, elimi bir yanağıma dayama huyumdan dolayı sadece yanağımın tek tarafında duruyor. bunun gözümün üzerine far sürdüğümde bebek gibi gözlerimi ovuşturduğum kısmı da var. hatta şu an oturduğum yerde ayakkabılarımı çıkarıp bir ayağımı bacağımın altına koyma isteğim var. bak bu istek her yerde geliyor bazen dışarda bir yerde yanımdaki sandalyeye ayaklarımı uzatıyorum. koltukta veya sandalyede bir süre sonra aşağıya doğru kayıyorum. yatar pozisyonda film izliyorum. serviste yastıksız asla rahat edemiyorum. klima açtıklarında üzerime ince şal örtüyorum, üzerimi ölü gibi kapatıyorum. gezdiğim her yerde bir anda yere oturabilirim. bir kaldırım taşı, düz toprak hiç fark etmez. bağdaş kurup her yerde oturabilirim ben . hiçte garipsenmiyorum benim imzam gibi bir şey.. saçım toka tutmaz. beni rahatsız eden kıyafetlerden hiç hoşlanmam bıraksalar hayatımı tayt ve tene rahatsızlık vermeyen ince giysilerle devam edeceğim. ben rahatlığı çok seviyorum ya.. karakter olarak ta öyle bana hiç dokunmayacak, tadımı bozmayacak, rahatsızlık vermeyecek insanlara ilişiyorum. dünya yansa umurumda olmayacak seviyeye erişmek istiyorum.