sarılmaya ihtiyaç duymak

eve geldim balkona çıktım sonra bu başlığı gördüm gittim anneme sarıldım ne oldu diyor oğlum hayırdır bir yere mi gidiyorsun diyor. en son anneme bir veda da sarılmıştım.

hasret kaldık yahu, sevgiliymiş aşkmış hikaye. birilerine şöyle doyasıya sarılmanın verdiği haz hiçbir şeyde yok. tüm sevgi ihtiyacımı gideriyor içten bir sarılma.

öyle bir ihtiyaç ki boynundan gelen en sevdiğin kokusunu içine çeke çeke sımsıkı hiç ayrılmayacakmiscasına

sarılalım sıkı sıkı telat abi.

şu anda en çok ihtiyacım olan şey sadece sarılmak ve belki de biraz ağlamak.

beni güçsüz hissettiren tek ihtiyacım bu sanırım. şöyle dolu dolu içten gelen bir sarılma ile hissetmediğim kadar iyi hissedebilirim.

o kadar ihtiyacım var ki ona sarılmaya.

sadece sımsıkı sarılmaya...

sadece ona sarılmaya...

yoksunluk sendromuna sokacak kadar ihtiyaçtır.

şu anda çok iyi giderdi.

(bkz: cingulomania)

bazen gerçekten sarılmaya ihtiyaç duyuyorum. sarılmak güvende hissettiriyor, ihtiyaç duyduğumuz güvende hissetmektir belki de.

evli bir çift birlikte terapiye gitmişler. kadın kocasının ne kadar hödük olduğundan, onu anlamadığından, ona şefkat göstermediğinden bahsetmiş. tüm bu seanstan sonra terapist bakmış adamdan bir tepki yok ayağa kalkmış, kadını da ayağa kaldırmış ve ona sarılmış. birkaç saniye bu şekilde kalmışlar. ayrıldıklarında ise kadına sormuş: kendinizi nasıl hissediyorsunuz?

kadın duraksayıp, şaşkınlıkla gülümseyerek kendini rahatlamış bir şekilde "anlaşılmış" hissettiğini söylemiş.

bunun üzerine terapist kocasına dönmüş, “karınıza hiç değilse bu kadarını sağlamanız mümkün değil mi?”

adam, "elbette mümkün doktor" demiş. "pazartesi, çarşamba ve cumaları getiririm, sarılırsınız."

buna cok ihtiyac duyuyorum kollarimin birinin vucudunu kavramasi ve o birinin de kollari arasinda bedenimin kavranarak sıkılması, tensel temasa, koklayarak, gözlerini kapatarak, uzun uzun sarılı durmaya, bu hisse bazen cok ihtiyac duyuyor insan

gelin birlikte sarılalım dedirten başlıktır. *

fizyolojik ve psikolojik bir ihtiyaçtır zira sarılmak oksitosin ve endorfin salgılanmasını sağlar.
oksitosin karşımızdaki insanla bağlarımızı sıkılaştırır, kan basıncımızı düşürür, bağışıklığımızı güçlendirir, bizi pozitif düşünmeye sevk ederek stresimizi azaltır. endorfin ağrı ve acıları hafifletir, sakinleştirir.
kaynak

benim sanırım sarılma hastalığım var yahu. birine sarılmak istiyorum sürekli. çünkü bana iyi geliyor. hadi gelin sarılalım hep berabercenek.

sarıldığımız sayılı kişi vardı zaten
onu da korona aldı elimizden...

seni gidi zalım dünya*

sevgi eksikliğinden kaynaklanabilir. ben yakın zamanda sıkıca sarıldığım için beni bir süre idare edebilir.

bana çok saçma gelirdi fakat, abimin cenazesinde gözyaşlarıyla tabutu morga kaldırdıktan sonra, bir köşeye sünmüş agliyorken, tanimadigim birinin "gel" deyip beni bağrına basarcasina sarıp, "ölüme çare yok" deyişi varya... ulan halbuki ne kadar güzel birşeymiş sarılmak.