sevilen insanla kitapçıda tanışmak

ağzın laf yapıyorsa çöp atarken bile tanışırsın. mekandan bağımsız bazı kabiliyetler.

sevilen insanla değil belki ama çeşit çeşit insanlarla karşılaşırsınız. kimi tarih kitabı bakar kimi yemek kitabı. bazı kitaplar vardır hiç ellenmeyeceğini düşündüğünüz. ve o kitapların da bir alıcısı çıkar beklenmedik bir anda. ya da rastgele yere bırakılmış bir kitap çeker ilginizi. bir bakmışsınız normalde hiç keşfetmeyeceğiniz bir kitap almışsınızdır. güzeldir kısacası kitapçı gezmek.

hayal olarak kalacak galiba.

böyle tanıştığım adam az önce "metresliğin, kaşarlığın midemi bulandırıyor." diye mesaj attı bana. sevdiğim adam değildi, hayır ama ben sözde onun sevdiği kadındım. erkekler, niye böylesiniz allaşkına? ulaşamadığınız ciğer hep mi mundar?

ıslak rüyalarınıza kurban olurum sizin ben genç dimağlarım benim denilesi tanışma eylemidir.

"bir silah al ve duvarları beynimle boya."

oğlum bu kadar romantizm rahatsızlık veremiyor mu size. hangi dünyada yaşıyorsunuz lan?

bunun bir ileri versiyonu vardı.
(bkz: sevilen insanla psikiyatri koridorunda tanışmak)

gün gelince kitapçı açmak istiyorum. gireceğiniz sahafın sahibi olayım istiyorum. nice güzel güzel kitaplar vereyim size, önereyim isterim. plaklar da olsun isterim. işte kadıköyde orada burada gördüğünüz şey değil mi ? evet.
fakat hayalim işte. bir kitapçı bir de bar. ne yapayım ben de böyle klişe bi insanım.

wc'de el yıkarken tanışmaktan farkı olmayan tanışma şekli.

amcanım kızının yaşadığı, şu an evli, mutlu, iki çocuklu hayatına devam ettiği dönem. * *

sağlıklı bir insan olmadan sevilen insanla tanışmak da hayal sanırım. ben kendi kendimi adam edeceğim de* yarın öbür gün, adım gibi biliyorum, kendini adam edememis kadınlar çıkacak karşıma, o zaman ne yapacağım, kendimi çok merak ediyorum. şimdi sinirle ve hışımla diyorum ki: ben her şeyin bedelini tek başıma ödedim kimse yanımda olmadi* sen de yalnız mısın? zorlanıyor musun? kendi omzuna tırman!

bunu der miyim, diyecek miyim acaba. zalimce midir acaba bu. düşündüğüm saçma salak şeylere bak. değişik bir kafa işte diyorum ya, belki zaten o sağlıklı yapıya kavuşunca bu sağlıksız kafa yapısından da kurtulmuş olacağım. mutlu insanları görünce onları kıskanmaktan vazgeçeceğim. mutlu çiftleri görünce öfke nöbetine katılmak gibi gerçekten analizinden hayretler içerisinde kaldığım şu içine düştüğüm davranışlar? lan ben kötü bir insan değilim. ama hayat ona bakmıyor işte. anahtar kelime burada. "hayat ona bakmıyor işte" bunu diyen ben ve benim gibi insanlar hayata karşı bakış açılarını değiştirip genişleteceklerine, farklı bir perspektif kazanacaklarına, ufuklarini açacaklarina, hayat karşısında aksiyon alacaklarına: "yaaa ama hayat hiç de öyle değil" diye zirvalamalara takiliriz.

ben derdim ki bazen emekleyemezsin bile hayatta. durursun öylece. ben bunu, yani durmayı bile, daha sonradan bir atılım yapmak için veya durmanin kendi içinden edinilen bir tecrübe getirmesini kaale olarak olumlu gören insandım.

şimdi duramıyorum bile. hayır geri geri de gitmiyorum. yok oldum sanki; ama varim da.

neyse çağrı geldi sonra devam ederim yazmaya hadi siz buraya kadar okuyun.

izlediğiniz filmlerin etkisinde kalıp gelip başlık açmayın arkadaşlar. ya da açın canlılık olsun

çok güzel bir hayaldir.
anca filmlerde olur dedirten başlık.*

o yüzden mi sürekli bir şey almasanız bile kitapçı plakçı boş boş dolaşıp hiçbir şey almıyorsunuz?
en azından ucuz kitaplardan alın ya çalışan var gereksiz kalabalık yapıyorsunuz ve dükkanda çalışan dışında kimsenin dikkatini de çekmiyorsunuz haberiniz olsun.
madem öyle dikkat çekici bir şekilde yapın bari aval aval bakmayın öyle.

makro'da dünya mutfakları reyonunda tanışmayı tercih ederim. ille kitapçı derseniz, yabancı basım yemek kitapları da olur.*

genellikle o durumda , ne okuyorsunuz vs diye acemice sorular sorulur.
oysa ne okuduğu kimin umrunda.