sevilmemek

herkes sevilir. bir insan hiç sevilmemişse sorunu kendinde aramalıdır. çevresini, alışkanlıklarını, karşı tarafa olan tutum ve davranışlarını bir gözden geçirmelidir. ha baktın ve sorun göremediysen, o zaman kendini baştan yarat
güncelleme// başlığın sahibi arkadaş başlığı bana devretmiş. teşekkür ederim.

sevgi bir ihtiyaçtır. insan eğer bu ihtiyacını gideremezse ileride sevilmemekten ziyade daha büyük sorunlarla karşılaşır. sevilmemek ateştir, hissettirdikleri yangın olur, bir ömür sürer.

temel sebebi egoizmdir. cehalet de sevgiden mahrum kalmak adına başka bir neden olabilir.

kişiyi asosyalliğe sürükler. ketum biri olup çıkarır kişiyi.

sevilmemek değil de koşullu sevilmek çok daha kötü bence. daha farklı biri olsan daha çok sever mesela ama o zaman seni sevmiş olmaz ya da daha güzel olsan daha çok sever. o zaman da seni sevmiş olmaz. neyse zaten kimse kimseyi sevmiyor.

sevilmemek sevmeyi beceremeyenin meselesi ... sen sevilmeye layıksın, kendinde sorun arama . hatta hiç sorun arama bu konuda . kısmet de geç . gönül bu , zorla olmuyor , sevmeyince sevmiyor çok da düşünmemek lazım.

sevilmemek, çok sevildikten sonra sevilmemeye başladığını hissetmek hissi ile yarışır hatta öyle bir an gelir ki hiç sevilmemiş olmayı dilersiniz...

"sevilmemek yalnızca şanssızlıktır. hiç sevmemek mutsuzluktur. bugün, hepimiz bu mutsuzluktan ölüyoruz."
albert camus

sevilmemek kötüdür. bir tık ötesi sizi sevdiğini söylemesine rağmen o kişi tarafından sevilmemektir. en acısı kişi sizi sevdiğini söyler oda öyle sanar ama davranışları sevilmemek tanımına birebir uyar.

insan sevilmeye şartlandırmıştır kendini, ondan üzülür yıpranır durur sevilmeme durumunda. gene en başlıca hayat derslerinden birine götürmektedir bu bizi; beklenti içinde olmak birilerine muhtaç olmaktır, beklentilerini sıfıra yaklaştırdığın kadar özgürsün.

çok zor bir şeydir. ama tüm kızlar beni sevdi ben de reddetmek zorunda kaldım...evet.

galiba bunun ağırlığını anlatamayacağım. şuan bile içime bir sıkıntı girdi. derin nefes alıp veriyorum rahatlamak için. bazen bazı şeyleri anlatmak kolay değildir.

zorla kendimi sevdireceğime kimse tarafından sevilmemeyi tercih ederim. sadece benim çabamla olan her şeyden vazgeçtim.

sevilmediğini anladığın an kendini boşlukta hisseder insan. sevilmediğin aklına gelince o an ne yapıyorsan sanki boğazında düğümlenmiş olur. yaşamın her günü acaba neden sevilmedim diye sorgularsın kendini. hiç bir zaman sevilmeyeceğini bilmek kadar kötü bir şey yok. kısacası anlatılmaz yaşanır dedirten cinsten bir duygu.

sevdiğin kişi tarafından sevilmemek ağır. şey gibi böyle, merdiveni tırmanıyorsun ama sonunda bir kapı yok. oradan aşağı inmek yerine atlamayı tercih ediyor insan.

fargo dizisinde duymuştum, bir afrika kabilesi sözüymüş aynı zamanda. şöyle ki; “köyü tarafından sevilmeyen çocuk, sonunda o sevgi sıcaklığını hissetmek için tüm köyü yakar."

sevilmek elementi gibi çoğul fiil şeklinde çekimlenerek bir taraflardan uydurulmuş olgu. sürü psikolojisine tabi olan bir takım şeyleri kastediyorsanız üzgünüz, lütfen fabrika ayarlarına dönünüz. o şeyler sevmek ve sevilmek denilen şeyler değil.

sevdiğin kişi tarafından hissedilmeyince kendini yakmak.

bebekken sevilmek bir ihtiyaçtır, çünkü bebek ancak sevildiğini hissedince hayatta kalır. sırf yeterince dokunulmadığı, sevilmediği için yatakhanelerde ölen bebekler olduğunu duymuştum. yetişkinler için ise sevilmek bir ihtiyaç değildir. ama halen çocuk modunda kalıp sevgi dilenen bir yetişkin olmaksa, daha itici olmaya yol açar çünkü hiç kimse* muhtaç birinden hoşlanmaz çünkü muhtaçlık enerjisi, sevgi dilenen kişiyi daha da itici kılar. paradoksal olarak aradığı sevgiyi dışarıda bulamaz ama kendisiyle barışık olan, kendini seven kişi ise çekicidir. tek çare, kendini sevmektir ve kendi merkezinde kalabilmektir. kendi merkezinde kalanı da, olduğu gibi kabul edenler sever ki zaten o da sevilmediğinde dert etmez ve kimseden de sevgi dilenmez.

asıl mesele sevilmemek değil sevişememek yeğen.

incitir.