sevilmemek

kalbe kurşun.

sevilmemek, kalbe en büyük hançer. sevilmeyen kendine zor gelir.

sevilmemek ölmek demek. sevilmemek ne yapacağını bilmemek. sevilmemek yandım ali.

yandım. yanmak. yanmak...

sevilmemişim

iliklerime kadar hissettiğimdir.

böyle bi ihtimalin olduğunu düşünmüyorum. mutlaka herkes birileri tarafından sevilmiştir. sevilmediğini düşünen insan kendi değerinin farkında değildir.

sevilenleri sevmemek diye de çoğaltılabilir.

kandırılmak ile beraber hissedildiğinde acısı daha da katmerlenen olgudur. seviyor''muş'' gibi yapmak daha büyük alçaklık. en başından sevmediğini açıkça deklare edenler ise daha dobra ve mert.

en kötüsü de artık bu durumu kabullenip buna alışmaktır bi şekilde.

bazıları için bir tercih olabilir. sevilmek istememek deliliğin kaçıncı evresi?

sevilmemek diye bir şey olmayabilir; belki de sevilmeyi istemeyerek tek bildiğimiz odak noktasını tekrar ediyoruzdur.

anladığınız andan itibaren sizi mutsuzluk karadeliğine çekendir. bunun bir arkadaşı da vardır hatta: (bkz: seviliyorum zannetmek). ikisi de sanırım aynı kapıya çıkar.

ölümlü dünyada pek fazla kafaya takılmaması gereken husustur. evet.

insan ömrü boyunca çok fazla istiyor sevilmeyi, birinin onu dinlemesini ve anlamasını...
kendini yalnız hisseden ve beni kimse sevmiyor olmalı diye düşünen insanları gördüğümde üzülüyorum. empati yapabilmem çok kolay onlarla çünkü.
insanların acısını hissedebilmek kötü.
sosyal varlıklarız çok doğal insanların bu beklenti içerisinde olması. ama bunun için kendinizi yıpratmayın.
acı çekerken, gülerken, sorgularken hep tek olacaksınız, öldüğünüz an bile.
kendinizi sevin klişelerine girmeyeceğim sadece kendinizi küçümsemeyin,
ruhunuza acı çektirmeyin.
insan yaşamı aslında çok kısa...

sayılmamak kadar koymaz.

sen kendini sev say yeter dediğimdir.

herkese yetecek kadar sevgi yok.
onun sevildiğini hissetmesi için, sizin sevilmemeniz gerek.

burada işler böyle.

var olmama arzularını körükler.

çok yoruyor artık

pis bakışlardan anlaşılandır. şahsi değildir, bu insanlar genellikle kimseyi sevmezler. kendi mutsuzluklarında bocalayan yaşam formlarıdırlar.

ınsanlara töleresi az olan ve sivri kenarları olan bir insan olarak, sadece ailemle orta yolu bulmak için yırtınıyorum. bunun dışında, kim beni sevmis, kim sevmemiş çokta şey yapmamak lazım. zaten kimse kimseyi sevmek zorunda değil. kendiniz olabilmeniz önemli .
unutmayın , insanlar sizi sevsinler diye kendinizi yaşayamadığınız ve değiştirmek zorunda kaldığınız bir hayattansa , kimsenin sizi sevmediği ama kendiniz olduğunuz bir hayat daha iyidir.

ve siz bu ayrımı yaptığınız zaman, etrafınıza sizi hatalarınıza ve eksikliklerinize rağmen sevip değer veren insanlar gelmeye başlayacak. sayıları önemli değil. ışte duzgun davranıp kırmamaya calışmanız gereken insanlar onlar tam olarak.

kendinizi sevinnnnnıııııhıhıhıhıhıhııhıhıh. yok len, çok kötü bir şey. özellikle sevildiğini düşünüp sevilmediğin zaman daha kötü. hepimizin deneyimlediği ve nefret ettiği.