sevilmemek

1 ömür vermeye hazır olup, karşılığında 1 tutam sevgi beklersin ama olmayınca olmuyor işte. insanoğlu çok acımasız maalesef.

kibirli, burnu kaf dağında, karşıdakine tepeden bakan, insani odaklı olmayıp maddi ve çıkar odaklı, safi kötülük ve dünyevi zevkler peşindeki bir kişinin uğrayacağı kavram.

anneniz hayattaysa mümkün olmayan ama bazı psikolojik veya psikotik bulgulardan dolayı kişinin öyle olduğunu düşündüğü durum.

sevmeyip, sevilmediğim dünyadan gelip, bir on dakika sığınayım dediğim yerde karşıma çıkan şey. başlık deniyor sözlük jargonunda.

sevilmemekmiş. ben söylemeyeyim siz duymuş gibi olun içimden geçen bütün kötü sözleri.

*

beni mutlu edendir. sevilmek çok büyük yük ve sorumluluk gibi geliyor. sürekli ilgileneceksin, güleceksin, gönlünü hoş tutacaksın vs. off yazarken daraldım. sevmeyin ulan beni...

sorunun kaynağının da nedeninin de oldukça değişken olduğu durum. ama ikisi hakkında da ufak bir gözlemim var; sevilmemesinin kaynağı kendi olanlar asla suçu kendinde aramazken düzgün ve sevilmeyi hak ettiğini düşündüğüm insanlar da sorun kendilerindeymiş gibi kendilerini paralıyorlar. bunun en güzel yaklaşımı eyvallah diyebilmek olduğunu düşünüyorum iki durumda da. sorunları, kendini geliştirip düzeltebileceğin yanları alıp geride bıraktığın belki üzüntüye belki kalp kırıklığına bir eyvallah diyerek hem kendinden hem de zihninden uzaklaştırmak bence en sağlıklı çözüm.

varlığının heyecan, yokluğunun acı vermemesi durumudur.

bazı insanların hak ettiğidir.
çünkü onlar da çevrelerine sevgisizlik aşılarlar.
öyle insanlardan uzaklaşın.*

sevildiğinizden nasıl emin oluyorsunuz hayret ediyorum

çocukluğumda sevgiyi özellikle babamdan çok hissettim. o yüzden hayatımda çok ilişki ve bi erkek arayışında olan bir tip olmadım.
anne sevgisini hissedemediğim dönemler oldu… bu durumu anneannem kapatırdı. ilk çocuktum, ilk torundum, çok el üstünde tutuldum, rahat yetiştim üstümde bi eleştiride vardı elbet. kendi çekirdek ailem bir adım atarken hep inandı ve güvendi ama özel hayatımda arkadaşlık ilişkilerimde ve ikili ilişkilerimde pek öyle olmadı insanları çok kendim gibi sandığım dönemler oldu ve bu sebepten ayağımı kaydırmaya çalışan çok insan oldu ben de elemeye geçtim. fazlalıkları bıraktım bırakmak zorunda kaldım uçmayı seçmek istedim özgürleşebilmek istedim. zaman zaman kendimi çok sevgisiz hissettiğimde babama saçımı okşatır dururdum bunu zaman zaman diğer aile üyelerime veya arkadaşlarıma da yaptırırdım. zorla ilgi ve sevgi bekleme çabam vardı bi aralar. şimdiyse geçmişe göre büyüdüm… yaşamlanıp anlamlandım ve anladım. eskiye göre daha buruk gülüyorum ama farkındalıkla devam ediyorum yola. ben sevilmediğimi iliklerime kadar hissettim bu ailem tarafından değildi belki ama yaşamın içinde bana sevilmemeyi öğreten çok sevgisiz büyümüş insanlar vardı. sorunu hep kendimde aradım neden sevilmedim diye. sonra ben kendimi sevmedim büründüğüm kişilikten dolayı. kendi kendime kaldığımda çok huysuz, memnuniyetsiz, kuşkucu biri olmuştum. açıkçası bir gün gerçekten biri beni sever mi bilmiyorum veya severse neden sever onuda bilmiyorum. ama sanırım ben birinin beni sevdiğini saçımı okşamasından anlayacağım…

beni annem sevmemiş lan, kıçıkırık biri sevmese ne yazar, hadi canım hadi. *

çok koyuyor insana. kimi aile yerine koysanız hepsi gidiyor ya da size ilk fırsatta atmanız gereken bir yükmüş gibi davranıyor.
sevgisiz insanların sonu çok iyi değil sizler değil bizler genetiğimizi aktarıcaz ulan!
bizler kalacağız hayatta!

benim için öyle bir yara ki bu en ufak dokununca ağrıyor ve ağlatıyor beni. ben var olduğumun farkındayım ama yaşam benim ruhumda değil. sevilene kadar da sanırım duygularıma yabancı kalmaya devam edeceğim.

mental olarak yikici bir his olsa gerek. yikiciliginin temelindeki unsur baskasinin sevmemesi degil ama. digerleri tarafindan sevilmeyen biri icten ice sevgiye layik olmadigini dusunup kendini sevmez, yikicilik da burada baslar.
lakin bu durum tersine evrilirse, yani kisi kendini sevmeye bir yerlerde baslarsa baskalarinin ona sunacagi sevgi kirintisina degil minnet eylemek, tahammul bile etmeyecektir.
insan once kendini sevmeli gencler. cunku kendini seven insan disaridaki sevgiye, ovguye tok insandir. kendine yeten, kendiyle mutlu olan insandir. hatta dunyanin en guclu insanidir. sigmadir evet…