sevmediğiniz biriyle aynı ortamda bulunmak

cehennem version 2

zaman bükülür. yavaşlar, hiç geçmez.

ruhuna eziyet, işkence yöntemidir. görmezden gelinir elbet, oralı olunmaz falan filan.

kapana kısılmış ruhun, bu eziyet bir an önce bitsin diye misafirlikte annesini "eve gidelim anne! gidelim de gidelim annee!" diyen çocuklar gibi zihnini darlar.

o sırada zihnin ruhunu cimciklerken (bkz: sus be sus! anlayacaklar.) içerideki savaşı yansıtmamak için verilen çaba, vah yazık kişisinin zor anlar yaşamasına sebebiyet verir.

bir şekilde bunu belli ederim ve o kişiye hal ve hareketlerimle baskın gelirim, benim için önemli bir ortamsa o kişiyi her şekilde kovarım ve eninde sonunda gider. çünkü bunu yapmadığım zaman tepeme çıkıyorlar, zamanında yapmadım çünkü iyi biliyorum.

enerjinin emilmesine sebebiyet veren elem hadise. evet.

valla hic takmam:)
herkesin istedigi yerde olma hakkı var. keza benim de var.
herkese yetecek alan var.

gün içinde sık sık mecbur kaldığım durum. herkesi sevemezsin herkes de seni sevemez bu normal bi durum ancak ben sevmediğim tiplerle genelde problem yaşarım ve muhabbeti keserim. sevmiyorum zoraki nezaketleri falan, rol yapamam hiç. durum böyle olunca daha rahat geliyor bana. eskiden abidik gubidik konuşan elemana bi ayar çekersin, bir daha sus pus olur. sen de hergün katlanacağına bi kez bozuşur rahatlarsın.

bu kişi iş arkadaşınız ise berbat durum. bende bi 4-5 kişi mevcut. normalde selam vermeyeceğim tipler ama mecburen güler yüzle selam veriyoruz. ah şu iki yüzlülük.