sevmediğiniz biriyle aynı ortamda bulunmak

pasif işkence. mimiklerinize kadar sizi yoran korkunç durum. en kestirme yoldan bu iğrenç durumu sonlandırmak istersiniz.

özellikle sevdiklerinle mutlu mesutken sevmediğiniz bir tane insan varsa ortamda bütün huzurunuzu kaçırmayı başarır.

her on insandan yedisini sevmeyen kişiler için farzdır.

sevmediği kişilerle aynı ortamda olan insanları iyi gözlemlemek lazımdır zira o kişinin karakterini yansıtan ipuçlarını yakalamak için en iyi fırsatlardan biridir.

ben genel olarak insan sevmediğim için fark etmiyor. hemen kaçıyorum. her yerden.

= ortaokul ve lise yıllarım

ortamı terk edemiyorsan duygusal mesafe koymak en iyi çözümdür.. yani duygusal tepkiler vermemek lazımdır, nötr olmak kurtarıcıdır..

genelde girmemeye çalışırım, eğer girdiysem de sevdiğim insanlara odağı çevirip onu soyutlarım.

eğer bi kafede zorunlu olarak oturuyorsam arkadaşıma mesaj çekerim
"kanka beni ara çok acil çağırsana geleyim"
o da arar ve çok acil ortamdan kalkarım.
misss

kurdeşen hissi yaratır ama öldürmez

sürekli başıma gelen şey. haz almadığım insan çok onların suçu da değil ki.

olduğum yere çakılırım ve vücudum panik haline girer. sonra illaki bi rezillik çıkartırım

diyelim bilmeden o ortama girdiniz ve o an oradan da çıkamıyorsunuz yapacağınız tek şey gözlerinizi kapatın sonra açın ne oldu hiçbir şey değil mi. işte o yüzden hiçbir şey yapmayın, sakince ve olay çıkarmadan sevimli hayalet casper gibi görünmemeye gayret göstererek ortamdaki dakikalarınızı doldurup sonra da süzülün gidin.

sevdiğinizle aynı ortamda olmamak kadar zordur.

tahammül edemezsiniz ama mecburi sebeplerden yüzüne gülmek zorundasınızdır. çok yıpratır insanı.

akrabaların olduğu tüm ortamlar bu başlığa dahildir .

mecburiyetten doğan durum.

zorunlu olmadığı sürece konuşmamak ve bulunulduğu ortam içerisinde sevmiyorsak bile o kişiye saygı duyulması gerekir.

birini geçtim bazen beş-altı tanesiyle aynı ortamda bulunmak zorunda kalabiliyorsunuz. göz göze gelmemek için yere, sağa sola, uzaklara bakmalar, zoraki selamlaşmalar, yalandan gülümsemeler.. dürüstlük sizin için oldukça önemliyse ve rol yapmayı sevmiyorsanız ya da artık bıktıysanız hakikaten insanı son derece geren bir durum. çünkü gidip yüzlerine 'sevmiyorum lan sizi, hepiniz s*ktirin gidin!' diyesiniz geliyor, o derece geriliyorsunuz bazen, ama böyle bir hareket yapmıyoruz çoğunlukla. doğrusu da yapmamak zaten.

eğer şartlar el veriyorsa hiç öyle ortamlara girmemek, boş yere canınızı sıkmamak en güzeli. fakat ne yazık ki nerdeyse hiçbirimiz bu kadar şanslı değiliz. dolayısıyla her insan bir şekilde bu duyguyu yaşıyor. böyle bir durumda sanırım yapılabilecek ilk şey en rahat iletişim kurabileceğiniz kişileri belirlemek, ve sevmedikleriniz yokmuş gibi doğrudan onlarla muhattap olmak. ikinci olarak, eğer ortamda kafa dengi pek insan da bulamadıysanız muhtemelen kendinizi oldukça yalnız hissedecekseniz ve daha çok gerileceksiniz, bence o sırada yapabiliyorsanız ortamı terk eyleyin. ama bunu da yapacak durumda değilseniz, önce derin bir nefes alın, sonra bir an için orası sanki bomboşmuş, hiç insan yokmuş gibi hayal edin. yani onları görün ama görmeyin aynı zamanda. orada tek başınızaymışsınız gibi takılın. yani s*ktir edin herkesi, orada bir tek siz varsınız, gerisi bir simülasyonmuş gibi.

daha da ne yapılır bilmiyorum, bol şans.

bundan 2 hafta önce bi arkadaşım çağırdı
gittim. kendisindem zerre haz almadığım birisi de aynı ortamda.
oturdum masaya hoş beş ettikten sonra tut dimi dilini olmaz döndüm
_ben senden hiç hoşlanmıyorum biliyorsun dimi dedim
gayet sakin_evet biliyorum dedi
çayımı içtim kalktım
sıfır atraksiyon