sigara içmeyenlerin üzüldüklerinde yaptıkları şeyler

yemeden içmeden kesiliyorum ne sigarası, o arada bir de sigara mı düşüneyim?

kendimi karanlığa bırakıyorum, o beni sarıp sarmalıyor. sessizlik, yalnızlık da yanımda eşlik ediyor işte. beraber ne yaşarsak yürek o kadar parçalanıyor, gözler bırakıyor kendini.

ne zaman sigaraya başlasam diye düşünüyor olabilirler.
merhaba ben o arkadaş ortamındaki "iç bir taneden bir şey olmaz" diyen kötü arkadaş.

şiir yazar.

ağlar. bu kadar basit.

ılık bir duş alınır ,saatlerce uyunur en kötü için çıkana kadar ağlarsın illa zehirli kötü kokan bi dumanı solumana gerek yok.

balkona çıkar ve tüm dertlerinin arasında boşluğa bakarak, ' bu yükseklikten atlasam ölür müyüm ki ?' diye düşünür.

çubuk kraker diye bir şeyin olduğunu unutan kimselerin düşündüğü şeydir. e malum freud konuşuyor, bizim de sağlıklı bir şeyleri öpmemiz gerek.

31 çekerim.

geçmişlerinde sigara deneyimi yoksa akıllarına bile gelmez.

ne demek ne yaparlar. üzülürler tüm canlılar gibi.

en azından sigara icmezler. hayatına devam eder ne yapsın.

giderim, sanki dünyadaki tüm acı benim omuzlarımdaymışcasına en acıklı şarkı playlistimi açar, 1 olan acımı 10 katına çıkarır; sonrada tüm gece ağlayarak müzik dinlerim.

harbiden ne yapıyor kardeşim bunlar diye uzun uzun düşündüğüm başlıktır.

pijamalarını giyip yatakta çikolata film....

balkona çıkıp sigara kullanıyo olsam şu an işe yarar mıydı acaba diye düşünüyolarmış

bir köşede oturup üzüldüğüm şeyi düşünerek artık üzülmediğimi hissedene kadar ağlarım.

bilmem, hiç bilmek istemem hatta düşünmeem. zor olsa gerek, üstesinden sigarayla gelirim o anların. sigarasız döner durur insan gibime geliyor.

ağlıyorum sonra aman zaten ölücez diyip vişne votka içiyorum. sigara hoş değil, ağzının içinde kül yemiş gibi bir tat oluşuyor. bunu kendinize yapmayın.

yürüyüş yaparım ben. ya da minnak ev arkadaşlarımla uğraşırım. o yana bu yana koştururuz.

şimdi fark ettim uzun zamandır üzülmüyorum ben yahu. yani şöyle hani yüreğini sıkım sıkım eden bir üzüntü olur ya heh işte tam olarak ondan bahsediyorum.

zamanında çok üzüldük. o kadar üzüldük ki vay ki vay. öyle pamuklara sarılmış bir hayatımız olmadı. çok dert çektik ohooo... şimdi bir şey olduğunda canımı sıkan beni üzen falan önce az biraz 'vay bee' diyorum. sonra 'aman banucan sen neler gördün bunlar seni yıkar mı?' diyor ve 'amannn püfff üç günlük dünya aç bir roman havası kendine gel' diyorum.

hee bak ara ara da oynarım. açarım güzel bir oyun havası göbecikler göbecikler. çok büyük bir sıkıntı yoksa ölüm kalım gibi 'bir daha mı geleceğiz dünyaya?' mode açılış.
huzurlu, mutlu ömürler canlar. kasmayın hahahahah. öpüldünüz mucukss.