şile

doğancılı da ki arazileri sattıktan sonra bir daha uğramayacağım ilçe. son 10 senede çoi bozuldu.

istanbul'a bağlı olmasına rağmen hiç benzemeyen yer.

üstte ki gibi ayak takımı yazarlar işgal edip içine etmeden önce gayet güzeldi.

ayazma plajı üstüne para verilerek belediye tarafından katledilmekte olan yer. dünyanın en güzel kumu çin malı granitle kaplanıyor, etrafına duvarlar çevriliyor. ne kum kaldı ne deniz.

hazret sünger bop anıtıyla meşhurdur
3 defa hacı olmak amacıyla gittim.

(bkz: şile bülbülüm şile)

keten ipliğinden üretilip pamuk ipliğiyle dokunan kumaşa ismini veren istanbul'un güzel ilçesi..

tutucu yer ya. tesisler var ama, rakı içerken denizin değil muhafazakarlığın kokusu var havada. geçen sene şehir merkezinde o anlamsız derya gibi para harcadıkları üst geçit mi tünel mi çarşı mı ne olduğu belli olmayan zevksiz yapının tam karşısındaki şöyle bir butik otelde kalmıştık. temiz ve düzenli bir tesisti. otelin girişinde işletmecinin annesi hanımefendinin çok hoş küçük bir butiği de vardı. şile bezi filan oradan alınabilir mesela.

şileli olduğum için eskiden arka bahçemizdi. 2-3 hafta gider takılır geri dönerdik. ama eski tadı ve huzuru kalmadığı için gitmiyoruz. ara sıra araziyi temizlemek için gidiyorum. ağırlıklı olarak sofu karadenizli nüfusu olduğu için anlaşamıyoruz. araziyi de satışa çıkardım. satıp bağım kalsın istemiyorum.

istanbul'un anadolu yakasının karadeniz kıyısındaki ilçesi. çok sayıda köye de sahiptir.

sevimli, kafa açıcı, yeşil oranı fazla olan bir istanbul ilçesi olmasına rağmen karadeniz'e kıyısı olmasından dolayı iflah olmaz rüzgarı ve köpüklü dalgaları pek çok denizci ve yüzücü için kabusa dönüşebilir.