sizi en çok sarsan kitap

sefiller, kuyucaklı yusuf

martin eden

charles baudelaire'in le spleen de paris* kitabında aptal olduğumu görmüştüm. tasvir kalıbına girecek cümlelere sahip olup, gördüğüm en muhteşem kitaplardan birisi. picasso tabloları gibi. ilk okumada karmakarışık gelirken hakkında yazılan yazıları okuyup tekrar okuyunca anlam üzerine anlamlar biniyor. anlatılan anlam dışında bir de benim aldığım etki ve kendi yorumlarımla benim için en sarsıcı birkaç kitaptan birisidir.

hikem-i ataiyye / ataullah iskenderi'nin (allah ona rahmet etsin)bir sayfasını okuyup günlerce yükünü üzerimden atamadığım olmuştur.

metal fırtına.

bizimki eğitimin son aşamasında sevdiklerinden vazgeçebilmeyi öğrenmek için besleyip büyüttüğü köpeği vuruyordu. çok içim acımıştı orada. belki de benim sarsılasım vardı o an bilemiyorum.

aşk arayan adam.

böyle hikayenin sonlarına doğru sevdiği kadınla yüzleşiyordu adam. kadın "sen her sahneye çıktığında seni biriyle aldattım" diyordu. adam "abartma ben en fazla 30 dakika duruyordum sahnede, o arada birini bulup nasıl sevişmiş olabilirsin" diye soruyordu bir de. kadın da pişkince "30 dakika birini bulmak, uygun bir yere geçmek, eteği kaldırıp sevişmek için çok uzun aslında" diye hala daha anlatıyordu. neyse ki hikaye fransa'da geçiyordu da sonunda bi cinayet işlenmiyordu. galiba adamı 300-400 defa kadar başka başka adamlarla aldatmış hem de 1 senede. böyle kadınların olduğunu bilmek güzel ayrıca. bir gün denk gelirim umarım.

stephen king kitaplarıdır. çocuk denecek yaşta okuduğum için uyku problemi başladı. sonra bir ömür devam etti bu durum. yine de pişman değilim.

(bkz: kürk mantolu madonna)

raif bey ile maria'nın aşkı.

raif’in aşkına sahip çıkamaması, maria'nın hamile olduğunu söylemeyip, çocuğunu doğururken ölmesi ve raif’ in yıllar sonra sokakta karşılaştığı pansiyon sahibinin gerçekleri söylemesi ile ilk defa orada çocuğunu görmesi.

ne sevdiği kadına ne de çocuğuna sahip çıkamadı. kahrolsun raif gibi adamlar.

aşk da cesur adamlara yakışıyor. sevdiği kadının arkadında duramayacak, raif gibi pısırık adamlar aşık olmasın lütfen.
bak sinirlendim yine pis raif. mutsuz ve pişmanlık içerisinde, ruh gibi öldü. oh iyi oldu.

sergüzeşt... henüz ortaokul öğrencisiyken okuduğum için fazlaca etkilenmiştim. etkisi hala da görülür...

kitap(lar) olarak katılacak olursam;
kinyas ve kayra- hakan günday
otomatik portakal- anthony burgess
koku- patrick süskind
yüzyıllık yalnızlık- gabriel garcía márquez
dorian gray'ın portresi- oscar wilde

tüfek, mikrop ve çelik - jared diamond
kayıp aydınlanma - s. frederick starr

doian gireyin portresi

leyla (kitap) ve serenadtan sonra beni hiçbir kitap çarpmaz gibi hissediyordum. sonra kurgu olmasına rağmen ağaçtaki geldi vurdu.

khaled hosseini’nin kitapları genel olarak çok sarsıcı.
üç kitabını da gözyaşlarımla ıslatarak okuduğum doğrudur.

(bkz: orgazm rehberi) - sarsılarak okudum.

kürk mantolu madonna : madonnanın hayatını çok güzel anlatıyor.. ironi tabiki de lakin raif efendinin yaşlılıktaki sessizliğinin gençiliğindeki plotanik aşkının gerçek olması ve ilerleyen sürede ki yaşamı müthiş. sabahattin ali eserleri gerçekten çok güzeldi. keza kuyucaklı yusuf da etkilemişti beni. bunlar duygusal bakımdan.. düşünce bakımından bir çocuk kitabı gibi görülse de hayvan çiftliği kitabı bence müthiş bir sistem eleştirisi. suç ve ceza ayrı bir yer de .. gregor samsa bir sabah uyandığında bir böcek olarak uynamıştı minvalinde müthiş bir psikolojik tahlil kitabı olan kafka nın dönüşümü.

(bkz: boyalı kuş)
(bkz: şeytan ağacı)

bin muhteşem güneş
adsız sansız bir jude

(bkz: dünyayı sarsan on gün)

ahmet altan " aldatmak" ve orhan pamuk un " kar " romanı . özellikle aldatmak romanı, aldatma olgusunun röntgenini çekmiş ve sanki kendin aldatılmışsın gibi sarsıcıydı...