sözlük yazarlarının 23 nisan anıları

23 nisan ulusal egemenlik ve çocuk bayramı. her çocuğun okulda etkinliğe katilmisliğı vardır. bende katılmıştım ilk mikrofon ile tanisma anım ilk okuldaydı allahtan bizim sınıf sadece deyim okumuştu .çok büyük bir heyecan yaşamıştım o kadar..

ya 3. sınıf ya da 4. sınıftaydım. 23 nisanda bayrama katılmak zorunlu demişti öğretmenimiz ve siyah rugan ayakkabıyı da şart koşmuştu. benimse spor ayakkabılarım vardı. o yüzden bayrama çıkamamıştım*
24 nisanda okula gittiğimizde ogretmenimiz bayrama gelmeyenleri tahtaya kaldırmıştı ve bu yüzden dayak yediğimi hatırlıyorum.

okul müdürünün : en geç yedide herkes okulun önünde kendi sınıf öğretmeninin yanında tek sıra olacak sözleri. kızlar önde erkekler arkada artı boy sırasıyla sıra olmak.
sırayı hizalamak için herkesin sol kolu arkadaşının sol omzuna konarak yürümek.

ilkokul 2. sınıftaydım. noldu o hafta müfettiş geldi okula. okul dediğimde gecekondu mahallesi okulu. bizi o okula gönderdiler. iyide yaptılar aslında sonradan anladık. mahalleyi ikiye ayırıp bizi o kısma attılar. ilkokul birinci sınıfta öğretmenimi sevmiyordum çok sert bir adamdı zaten.
ilkokul ikinci sınıfta işte basladik o okula. fakir okulu tabi. hatta bandosu bile yoktu. bizi asker gibi sol sol diye yürütüp başka okulun arkasına ekliyorlardi hatırlıyorum.

o hafta işte müfettiş geldi. öğretmen dedi sınıfta joyce istiklal marsinin hepsini okuyor. müfettiş oku dedi. bende okudum. bana para verdi. bozuk paraları işte diyelim şimdinin 10 _20 tlsi gibi.

o okulda okuduk okuduk öğretmenlerimiz hep değişti. en son genç bir kadın geldi. ilk ogretmenlik deneyimi olan. ilkokul beş miydi dört müydü tam hatırlamıyorum. yine bandomuz yok.
bu sefer dediler kaymakam her okuldan bir öğrenci seçecek soru soracak makamına oturtacak.
o yıl da yeni mavi önlüklere mi geçilmişti. belki ondan bir yıl önce miydi. ama kara önlüklerde serbestti.
benimde mavi önlüğüm yok. bana bir zengin bebenin mavi önlüğünü giydirdiler.
kaymakam soru sorarsa en azından bu cevap verir dersleri iyi vs gibi işte.
dolu çocuk vardı oda da. hepimize sordu. ben de okulumu dedim. bence bilmiyordu bile o okulu.
bana da soru sormadi zaten. zengin muhitin öğrencilerini aldı oturttular. kesin özel kalemi vs gibilerin çocuklarıdır haha ee öyle oluyor ama belkide normali bu.

işte öyle şeyler tam hatırlamıyorum ama bana soru vs bilgi soran olmadi.
stada gittik. sonrası zaten. bizim bayramda saatlerce güneşte ayakta beklemek uslu durun diye çocuklara kızmak falan. resmi bayramlar işte.
şiirler hikayeler bando geçişleri. sonuç pertimiz çıkmış ama bayram güya.
düşündüm de benimde kaderim buymuş hep.
askerde generaller gelir. koskoca alayda beni seçerler. ya posta olurum ya atış ekibine koyarlar. üstelik benim silahla alakam bile yoktur.

iş yerinde müfettiş gelir beni postasi yaparlar. bir ay takım elbise araba kapısı açar alışverişten tut yemeklere içeceklere kadar ayarlarım.
üstelik benim öyle bir yağcı ortada tavrımda sosyalligimde yoktur. kimseyle bağımda yoktur kendi odamda dışarda gezerim uyurum uzanirim.
bazıları çok istekli olur ya. benimki kader hiç sevmiyorum üstelik. belayı çekiyorum galiba.

bizim okul her 23 nisanda okul ahalisi ile beraber butun mahalleyi dolasirdik .cok güzeldi

yanılmıyorsam 13 yaşımda iken bir 23 nisan etkinliğinde şiir'in yarısını okumam istenmişti. nedense bunu bir vazife görev olarak benimsemiş hasta olmama rağmen inatla gidip ilk ve son defa topluluk önünde kısmen konuşmuştum.

ondan sonra 2 hafta hastanede yattım o zaman da hastaneden çekinir kaçardım. şimdi kaç yaşına geldim yine mecbur olmadıkça gitmem. bazı şeyler değişmiyor.