sözlük yazarlarının sevdiği takım ve tutma hikayesi

galatasaray. aileden fenerbahçeli bir şekilde olan bitenden habersiz küçük yaşta bir yaşam formuydum ve bu takım bir yandan uefa kupasına yürüyordu. bir tanıdığımızın galatasaraylı olmam için bana uzaktan kumandalı üstü açık araba alması ve hediyeyi kabul etmemle birlikte kupa heyecanını yaşamaya başladım. kupayı kazandık ve futbolun coşkusunu hissettim. bugün baktığımız tabloda ligin en ruhlu ve başarılı futbol kulübünü tutmanın gururunu yaşıyorum. tabii tüm serüven ülkemizden ve belki sosyo-ekonomik durumumdan dolayı futbol ile alakalı. ama hentbolda da iyiydik en son. renkleri de güzel.

fenerbahce. yıl 2008 o zamanlar lisedeyim. kucuk bir sahil kasabasinda yasiyorduk o zamanlar. üni öğrencileri cok olurdu. bende en yakisiklisina gonlumu kaptirmistim. sirf o seviyor diye fanatik fenerli olmustum. "sen sev yagmurlari, yagmurlar yagsin uzerime" misali. aahh ahh tabi sonra hayatimin ilk kazigini yemistim o da ayri bir hikaye.

şeymiş dimi rengi bayılırım kırmızı sarıya

galatasaray. 1. sınıfta okulda herkes hangi takımı tuttuğunu konuşuyordu. bana da sordular "bilmiyorum" dedim. sonra eve gelip babama sordum. o anı hiç unutmuyorum. koltukta yatıyordu televizyon izlemeye devam ederek "gaaasaray" demişti.

fenerbahçe. çünkü çevremizde aklı başında olan herkes fenerbahçeliydi. ve biz doğuştan fenerbahçe'li olmuştuk.

beşiktaş. kalitesini ve çizgisini bozmadan şampiyon olamasa bile her sene muhakkak ilk üçe girebiliyor. geçen sene ki şampiyonluğu unutmamak da gerek tabi. bir de siyah ve beyaz rengine ayrı bir tutkunluğumuz var diyelim.

üç kelimeyle özetlemek istediğim başlık.

(bkz: kartal)
(bkz: çarşı)
(bkz: sergen)

kimsenin etkisiyle olmadı çünkü;

(bkz: beşiktaşlı olunmaz beşiktaşlı doğulur)