suçsuz cezanın olmaması

hukukun ve özellikle ceza hukukunun en temel kurallarından biridir. kişilerin edimlerinden ötürü hüküm giymesi, ancak bu edimlerinin kanunlarla öngörülmüş bir suç unsurunu içermesine bağlanmıştır. yani kimseye, bu adam şu suçu işleyebilir diye hüküm giydirilemez. maddi ceza için maddi bir suç unsurunun teşekkül etmesi gerekir.

tanımı yapıp bırakalım. yoruma gerek yok.

alman hukukçu anselmo feuerbach’ın crimen nulla poena sine lege diyerek formüle ettiği evrensel hukuk kuralıdır.

anayasamızın 38. maddesi ve türk ceza kanunun 2. maddesiyle güvence altına alınmıştır.

suçsuz ceza olmaz değil de kanunsuz suç ve ceza olmaz ilkesi demek daha doğru olur. kimseye kanunda öngörülmemiş bir suç isnat edilemez ve yine kanunda düzenlenmemiş bir ceza verilemez diye basitçe özetleyebiliriz. temel bir ceza hukuku ilkesi olup anayasanın 38. maddesinde de güvence altına alınmıştır. aynı zamanda bu; kanun dışında bir normatif düzenleme ile suç ve ceza ihdas edilemez anlamına gelir. mevcut anayasa'nın 2018 değişiklikleri sonrası aşırı şekilde belirsiz bir metne dönüş(türül)mesinden ötürü olağanüstü dönemler için söz konusu yasağın cbk'lar lehine aşılabileceği yorumu yapılabilirse de bu yorum tck 2 ve ay 38'in lafzına ve ruhuna aykırı olur.

evet, işte hukuk böyle bir şey. biz konuşuruz konuşuruz ama sonuçta mühür kimdeyse süleyman o ve karar da onun hükmü olur. ne yazık ki.

ceza vermek isteyene suc bulmak zor degildir.
bakiniz : rte

hukuk normlarınca suç sayılmayan eylemler cezalandırılamaz. (charlotte ritter'in belirttiği gibi.)