sürekli özür dileyen insan

benimdir. sürekli; haklı durumda bile aptal durumuna düşmektir.

çok hatası olan insan ve bunun özürle telafisi oldunu düşünen .

o anki konudan, olaydan ve kişiden bağımsız olarak hayatta hep bir şeyleri yanlış, eksik ve belki de yetersiz yaptığını hisseden ve düşünen kişidir. büyük ihtimalle hayatın diğer alanlarında bu şekilde hissettiği ve geçmişte de sürekli hata yaptığı veya hata yaptığı başına kakıldığı için kendine yönelik algısı da sürekli bir şeyleri yanlış yaptığına yöneliktir ve o an özür dilemesine gerek olup olmamasından bağımsız olarak sürekli özür dileyerek de bunu telafi etme ihtiyacı duymaktadır. çünkü onu asıl özür dilemeye iten şey o anki kişi veya olay değil, kendisinin bir şeyleri hep kötü ve eksik yaptığına/yapacağına yönelik fikri ve inancıdır.

gerçekten özür dilenmesi gereken şeyler için değil ancak gerekmeyen şeyler için sözde saygı ve nezaket babında sürekli özür dileme ve affa sığınma geleneği türkiye dahil olmak üzere özellikle islamın hakim olduğu ülkelerde adeta kültürün bir parçasıdır. gerekli gereksiz söze affedersin ya da özür dilerim diye başlanır. özellikle alt sınıf şehirli kültüründe daha sık görülür.
gerçekten özür dilenmesi gereken şeylerde ise ne yazık ki pek özür dilemeyiz. çünkü biz hata yapmayız, yapsak bile kabul etmeyiz. sözde saygı ya da nezaket amaçlı özürlerdeki bankörlük, yapılan hatalar karşısında gösterilmez.

sürekli hata yapan insandır. hata yapmasa özür falan dilemez halbuki. mantık bunun için var düşünmek lâzım bunu.

her ne kadar eziklik gibi görünse de bu aslında akıllı insanların sık yaptığı birşeydir. karşımdaki insanın kapasitesinin beni anlamaya yetmeyeceğini farkettiğimde hatalı olan karşısı dahi olsa özür dilerim. çünkü anlamayacak, kabullenmeyecek sen doğrusunu anlattığında. hem vakit hem efor kaybı. kalp kırmayı sevmem, birini üzüp vicdan azabı çekmektense bunu yapmayı tercih ederim.

fazla hassas ya da düşünceli biri olabilir. yaptığı en ufak yanlışta özür dilemek alışkanlığı olmuş da olabilir fakat iyi niyetle bile yapıyorsa bunu ( kendince bir manipüle çabasında da olabilir tabii) kişiyi zayıf gösterir. bilinçaltınızda ister istemez zayıf bir kişilik olduğuna dair yaftalama yapabilirsiniz. bu yüzden bu kişinin dikkatli olması gerekir özür konusunda. ha dediğim gibi bir manipüle çabasındaysa işine gelir zaten.

geçmeyen bir suçluluk duygusu içindedir. her şeyin sorumlusu olarak kendini görmektedir. belki derinlerde kendine acıma ve kurban psikolojisi içinde de olabilir.

sürekli özür dileyip sizi rahatsız etmek istemedim,özür dilerim.

kanadalıdır.* eğer dilediği özürler taktiksel nitelik taşımıyorsa; yalnızca kibarlığının verdiği mecburiyet hissiyle, her insan kadar hata yaparken her hatasında özür diliyorsa kaliteli bir insan olduğu söylenebilir.

hayatının başlangıcından beri kendini mahcup ve suçlu hisseden insan davranışıdır. (bkz: sorumlusu; aile, yakın çevre ve toplumdur.)

kıyamam üzmeyin böyle insanları.. nasıl bir baskıyla büyüdüyse, sürekli hata yaptığını düşünüyordur.

çevresi nedeni ile travma yaşamış ve bu yüzden sürekli özür dilemek zorunda kaldığını düşünen insandır. bir başka değiş ile zamanında benim içinde bulunduğum durumdur. öyle bir dönemden geçtim ki yapmadığım şeyler için özür diletilmek zorunda bırakıldım. bu gerek aile içerisinde gerek ikili ilişkilerim içerisinde oldu. beni en etkileyen elbette ikili ilişkilerim içinde olanıydı. yapmadığım bir şey için özür dilerim yoksa birilerini kaybedebilirdim.

o kişiyi yine kaybettim mi? bilmiyorum belki de kaybetmedim bana bir ödül sunuldu ve gitti ancak üzerimde bıraktığı bazı travmatik olaylar devam ediyor. nedeninin benim olmadığı konularda bile özür dilemeye kalkıyorum. hatta geçenlerde uzun bir tanım girdim neredeyse sonuna "bu kadar uzun yazdığım için özür dilerim" yazacaktım ki kendimi son anda durdurdum.

hassas ve güzel kalpli insanlardır. sürekli suçu kendilerinde aradıklarından böyle yapıyorlar sanırım. ben bazı durumları özür dilemeden geçiştirirken bir arkadaşım benim fark etmeyeceğim kadar küçük hatalarını kafasına takıp sürekli özür diliyordu. başka bir arkadaşım da olayın üstünden saatler geçtiğinde “tarananikk sana şöyle dediğim için kırılmadın değil mi?” diyordu. bence kendilerini çok yıpratıyorlar, diğer insanları bu kadar düşünmek onlara zarar veriyor.

buna çeşitli açılardan bakılabilir. mesela;
1) geçmişinde zorlu süreçlerden geçip şimdiki döneminde kalp kırmayı sevmeyen , özür dilemeyi öğrenmiş insandır. hatalı veya hatasız fark etmez sizi kırdığını düşünüyorsa özür diler.
2) gereksizce hatalar, yanlışlar yapıp ilerisini düşünmeden kalp kıran insanlar. tek çıkarları anı yaşamak ve önemli olan kendileridir. bu tür insanlar da sürekli özür diler.
3) elinde olmadan şansızlığıyla başı belada olan insanlar. ne yaparlarsa yapsınlar hayatlarında istemeden bir sürü olay başlarına gelir. yapıcı düşünseler dahi bir şekilde sonuç yıkıcı olur ve sürekli özür dilerler.

bakın bunu yapmam işte. teşekkür, dilimde çok gezinir ancak özür gerektiği yerde dökülür. gerektiği yerde özür dilemek büyük bir erdemdir o ayrı ama sürekli özür dileyen kişi bilerek sürekli hatalar yaparak özrün altına sığınır bir nevi özür adı altında çıkarlarını korur.

kalp kırmaktan ölesiye korkan hassas, duyarlı ve çekingen insan tipidir.

gene de çok fazla abartmasalar iyi olur çünkü yerli yersiz özür dileme alışkanlık haline gelirse gerçekten özür dilemeleri gereken bir durumdaki özürleri yeterince samimi gelmeyebilir.

hassas; çekingen, duygulu insan profilidir. çok yapılması iyi değildir. lakin hata yapıldığında hatanın derecesine göre, zaman zaman özür dilemek erdemlice bir harekettir.

naif ve maalesef vahşi insanlar tarafından ezilmiş insandır. kalpleri güzel olana bu dünya cehennem değil mi?

zamanla dönüştüğüm insandır. bir çeşit yılmışlık barındırır bünyesinde bu insanlar, sadece sorun çözülsün ve bitsin kafasındadırlar. yine de kalplerinin kırılmadığı anlamına gelmez bu.