tartışmada sadece haklı çıkmaya odaklı birey

muhtemelen ben merkezci ve eksik bireydir.
oysa bir tartışmada makul ve mantıklı olan şey doğruyu bulmak ve düşünce ve fikirlerindeki hatalarını fark edip düzeltmeye odaklı olmaktır.

bazıları için zevk meselesi. sırf tartışmak için tartışmak da muhalif olmak için muhalif olmak da buna benzerdir. ne tartıştığımızın neyi savunduğumuzun önemi yok sadece bir şeyler başarmaya çalışıyoruz. dışardan bakanlar bu çabayı anlamsız bulabilir kesinlikle kutsal bir amaca hizmet etmiyor sadece haz odaklı.

ne için tartıştığına göre de değişir bu. ben bilgi odaklı tartışmalarda tartışırken kabul etmediğim bir görüşü savunurum, bunu bazen bilinçsizce yapıyorum. kendimle tartışıyorum aslında, kendimi alt etme çabamı dışarıdaki yanlış anlayabilir. aynı görüşte olduğum insanla farklı bir görüşü ölesiye savunuyor oluşum biraz da onu sınamak için yaptığım bir şey, bakış açısı kazandırıyor hem bana hem ona.

dinlemez ve anlamaz. siz işin ustasını getirin o anlatsın hatta onu da dinlemez. başlığa entry girerken sinirlendim ya oyle bir tip

aaa benim bu birde haksız mı çıkalım hiç bana göre değil.

sofist öğretilerindendir. doğru bilgi veya hakikat diye bir şey yoktur. tartışmak bizi her hangi bir sonuca götürmediği için tartışmanın tek amacı onu kazanmaktır. insanları ikna yoluyla her şekle sokabilirsiniz.

evet. küstahlık ve kibir bunu gerektirir. çünkü o konuda ben haklıyımdır. haklı çıkmazsam hemen inkar ederim, yoo derim ben öyle bir şey demedim derim.

haklı çıkarsam da anında şekilden şekile girerim, pozum tüm gün sürer...

tartışılan konudan uzaklaşarak direkt olarak çeşitli manipülasyonlarla karşı tarafa sarar, o saatten sonra tartışmayı uzatmamak gerekir zira maksadı üzüm yemek değil, bağcıyı dövmektir.