tek çocuk olmak

benimle oynamıyorlar diye üzülen çocuk,
büyü hele bak ne oyunlar oynuyorlar seninle..

hiç hoş bir durum değil. çocuklukta ayrı kötü, yetişkinlikte ayrı kötü.

çocuklukta hep yalnızsınız en başta. herkes evine gittiğinde, siz yalnızlığınızla baş başa kalırsınız. okula giderken, yemek yerken, oyun oynarken, bayramlarda, tatillerde hep yalnızsınızdır. arkadaşlarınızın, akrabalarınızın kardeşi vardır ve siz yalnızsınız. birden fazla kişi aynı kişiye "anne", "baba" der ve siz hitap ederken bile yalnızsınızdır. bu sürekli kafanıza vurulur. "ilgi hep senin üzerinde ne güzel işte" diye düşünülür. fakat bu ilgi yalnızca sizi kendinizi öldürme ihtimalinizden korur. ciddiyim. can güvenliği tehdidi yoksa, ilgi de yok. çünkü neden olsun? tehdit yok ki...

yetişkinlikte ayrı dert. çünkü gün gelir anne baba yaşlanır. ikisinin de yaşa bağlı belirli sağlık sorunları ortaya çıkar. anne babanın kişiliğine bağlı olarak sizin bu sağlık sorunlarından haberiniz olabilir de... olmayabilir de. neden mi? ya "koş yetiş" telefonu gelir ve siz artık her neredeyseniz paldır küldür nereye ve neye olduğunu bilmediğiniz bir şeye yetişme telaşıyla koşturursunuz, çünkü bunu sizden başka yapacak kimse yoktur. ya da hiçbir şeyden haberiniz olmaz ve ancak uzak çevre tarafından "hayırsız evlat" kategorisine atılıp laf sokuşturmalarla öz anne babanızın sağlık sorunlarını öğrenirsiniz. cevap da "e tek başına sen ne yapabilirsin? biz hallettik işte" olur çoğunlukla. bayağı yok sayılırsınız yani.

tek çocuk olmak, iyide de kötüde de yalnız olmak, yalnız kalmaktır.

gayet sağlıklı fikrmce

6 çocuğun en küçüğü olarak asla bilemediğim bir duygu.

ebeveynlerin tüm enerjisini üzerine boca ettiği çocuk olmaktır. ben değilim ama bizzat bu durumdan muzdarip olan kuzenimden biliyorum. eğer ebeveynler, aşırı korumacı, mükemmeliyetçi ve kontrolcü tiplerse, çocuğun proje çocuk olmaktan başka çaresi yoktur yani, dünyaya ebeveynlerinin hayallerini gerçekleştirmek için gelmiştir. kendine ait hayalleri, hedefleri olamaz, eğer ki kendi hayallerini gerçekleştirme konusunda ısrarcı olursa da, "hayırsız, nankör ve hain" evlat ilan edilir.

diğer taraftan, çocuğu da olsa onu ayrı bir birey olarak kabul eden sağlıklı aile yapısında ise, hayallerinin ve hedeflerinin gerçekleştirilmesi için ailenin tüm imkanlarının seferber edildiği şanslı çocuk olmaktır.

tek çocuk olmanın iyi yanı bireysel yapılan aktivitelerde iyi oluyorsunuz. çocukken evde oyun oynayacak biri olmadığı için kitaplarla erken tanışıyorsunuz..
konu iletişim ve sosyalleşme olunca biraz bocalayabiliyorsunuz sadece.
yine de tek çocuk olmak güzel...

kraliçeliktir, krallıktır. kardeş açığı kuzenlerle, arkadaşlarla çok rahat kapatılır. ebeveynlerin sağlık durumları mevzubahis olduğunda zorlayabilir elbette ama yaş ilerledikçe milletin kardeşinin ne kadar abuk olduğu görüldüğünde iyi ki kardeşim yok dedirtir. nihayetinde yaşam her türlü tek kişilik.